του Στ. Κουρή*

”Φοβούμαι ότι η δυσχερής ήδη κατάσταση στην κλωστοϋφαντουργία θα επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο, σε συνδυασμό με τη διεύρυνση της Ε.Ε. σε χώρες που έχουν ακόμη φθηνό εργατικό κόστος.

Και μπορεί το εργατικό κόστος να μη φαίνεται σε μια μεγάλη γκάμα τζίρου, όμως εξακολουθεί και αυξάνεται και το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορεί να μετακυλιστεί τόσο αυτό όσο και το κόστος των πρώτων υλών στις τιμές πώλησης.

Επιπλέον, σημαντικά προβλήματα στις εξαγωγικές κυρίως επιχειρήσεις δημιούργησε και η ισοτιμία δολαρίου - ευρώ, που έδωσε τη χαριστική βολή σε όλα τα κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα.

Πώς να αντεπεξέλθεις στον ανταγωνισμό όταν έχουμε δίπλα μας τα Βαλκάνια που έχουν να επιδείξουν φθηνά εργατικά χέρια; Γι’ αυτό, λοιπόν, μετακινείται και η ελληνική παραγωγή στις χώρες αυτές.

Εμείς ως εταιρεία μπορεί να εντασσόμαστε στον κλωστοϋφαντουργικό κλάδο, αλλά ουσιαστικά είμαστε κλωστοβιομηχανία. Το προϊόν μας, παρά τα προβλήματα του κλάδου, θα εξακολουθήσει να υπάρχει.

Μάλιστα, έχουμε αποκτήσει συγκριτικό πλεονέκτημα στις χώρες της διεύρυνσης που έχουν ακόμη οικιακή οικονομία, οπότε πιστεύουμε ότι θα αυξήσουμε τις εξαγωγές μας σε αυτές. Σε ό,τι αφορά το βαμβάκι, παραμένει στην ουσία χρηματιστηριακό προϊόν στη διεθνή αγορά, συνεπώς υπόκειται σε αυξομειώσεις τιμών.

Οι τιμές του σήμερα βρίσκονται στη χαμηλότερη φάση τους, γιατί άνοιξαν υψηλά από άποψη πωλήσεων. Οι εκκοκκιστές πιστεύω ότι δεν σκέφτονται ορθολογικά γιατί κοιτούν να πάρουν περισσότερα κιλά, προσδοκώντας σε υψηλές επιδοτήσεις”.

* Οικονομικός διευθυντής Ελ. Μουζάκης Α.Ε.