Αυτά που συμβαίνουν στη Βρετανία, με τις παραιτήσεις πρωθυπουργών, υπουργών, είναι ασυνήθιστα για την κοινοβουλευτική παράδοση της συγκεκριμένης χώρας.
Να καλείς τον υπουργό Οικονομικών σου από την Ουάσιγκτον, όπου βρισκόταν για την ετήσια σύνοδο του ΔΝΤ, στο Λονδίνο για να του ανακοινώσεις την απόλυσή του όπως έκανε η παραιτηθείσα πρωθυπουργός Λιζ Τρας, θυμίζει ολίγον από τη δεκαετία του 1980 στην Ελλάδα.
Η μεγάλη διαφορά με χώρες όπως η δική μας είναι ότι οι θεσμοί έχουν βαθιές ρίζες και λειτουργούν στη Βρετανία και σ’ άλλες Δυτικές χώρες. Οι υπηρεσιακές κυβερνήσεις συνεχίζουν κανονικά και η κρατική γραφειοκρατία δεν κατεβάζει τα μολύβια όπως γίνεται εδώ.
Όλα αυτά δεν διαφεύγουν της προσοχής των αγορών, που τιμολογούν μετοχές και ομόλογα αναλόγως.
Μπορεί λοιπόν οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, τραπεζίτες και άλλοι που μαζεύτηκαν πρόσφατα στην Ουάσιγκτον να σχολίαζαν ειρωνικά την κατάσταση στη Βρετανία και αντίθετα να είχαν μόνο καλά λόγια να πουν για την Ελλάδα -αν δεχθούμε τα λεγόμενα των Ελλήνων αξιωματούχων-, όμως οι αγορές αξιολογούν τις καταστάσεις διαφορετικά.