Ενα από τα σημεία τριβής όταν ξεκίνησε να συζητιέται το σχέδιο τιτλοποιήσεων μη εξυπηρετούμενων δανείων με κρατικές εγγυήσεις, γνωστό ως Ηρακλής, ήταν το κόστος για τις τράπεζες.
Ο παράγων χρόνος έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην επίλυση του θέματος, καθώς το κόστος δανεισμού του ελληνικού δημοσίου και τα spreads μειώθηκαν δραστικά στο διάστημα που μεσολάβησε μέχρι να ξεκινήσει η υλοποίηση του προγράμματος.
Ομως, η αύξηση των αποδόσεων και των spreads των ελληνικών ομολόγων τις τελευταίες εβδομάδες και μήνες επανέφερε το θέμα γιατί θα επηρεάσει τις όποιες νέες τιτλοποιήσεις δανείων με κρατικές εγγυήσεις, ενώ αλώβητες δεν μένουν ούτε οι υφιστάμενες τιτλοποιήσεις του Ηρακλή με τις εγγυήσεις των 18 δισ. ευρώ περίπου.
Η αύξηση του κόστους δανεισμού του δημοσίου έχει συμπαρασύρει το κόστος δανεισμού των τραπεζών όπως φαίνεται από τις αποδόσεις των ομολόγων που έχουν εκδώσει στη δευτερογενή αγορά. Αυτό σημαίνει ότι δύσκολα θα βγουν στην αγορά για να χρηματοδοτήσουν την επαναγορά των τίτλων και να πάρουν πίσω τα δάνεια.
Οσο περνά ο χρόνος κι αυτό δεν γίνεται θα αυξάνεται το κόστος των κρατικών εγγυήσεων που πληρώνουν. Μέχρι τα 3 χρόνια, το κόστος βασίζεται στο 3χρονο spread που υπήρχε όταν έγινε η τιτλοποίηση. Αν όμως περάσουν τα 3 χρόνια, το κόστος βασίζεται στο spread των 5 χρόνων που είναι μεγαλύτερο συν τη διαφορά του 5χρονου από το 3χρονο spread και πάει λέγοντας.
Υπενθυμίζουμε ότι το κόστος των εγγυήσεων είναι δομημένο με τέτοιο τρόπο ώστε να έχουν κίνητρο οι τράπεζες να κάνουν προεξοφλήσεις νωρίς. Ομως, ο χρόνος δεν είναι πάντοτε σύμμαχος.