Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι δαπάνες για την αντιμετώπιση των συνεπειών της πανδημίας σε συνδυασμό με τη μείωση των εσόδων έχουν διογκώσει τα ελλείμματα και το δημόσιο χρέος. Σε άλλες χώρες περισσότερο και σε άλλες, λιγότερο.
Κάτι πιο ενδιαφέρον συμβαίνει με τις επιχειρήσεις στην ευρωζώνη. Κι αυτές εμφανίζονται να έχουν αυξήσει τον δανεισμό και τα χρέη τους κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Οπως όμως παρατηρεί ο Marco Valli, επικεφαλής της έρευνας στη UniCredit στο Μιλάνο, η εικόνα από τις επιχειρήσεις του μη χρηματοοικονομικού τομέα δεν είναι τόσο άσχημη, αν εξετάσει κανείς προσεκτικά τα νούμερα.
Πράγματι, το μεικτό (gross) χρέος έχει εκτοξευθεί ως ποσοστό της προστιθέμενης αξίας κατά την περίοδο της πανδημίας. Αν όμως αφαιρέσει κανείς τα ρευστά διαθέσιμα των επιχειρήσεων, το καθαρό χρέος παραμένει σαφώς χαμηλότερο από τα επίπεδα που είχε φτάσει αμέσως μετά την κρίση χρέους στην ευρωζώνη και εντός του εύρους στο οποίο βρίσκεται από το 2008-2009. Κι αυτό γιατί πολλές εταιρείες αύξησαν τον δανεισμό τους για προληπτικούς λόγους κατά τη διάρκεια της πανδημίας της Covid-19.
Φυσικά, υπάρχουν αποκλίσεις μεταξύ των κλάδων. Εκείνοι που χτυπήθηκαν περισσότερο από την Covid-19, όπως ο τουρισμός και οι μεταφορές, έχουν υποφέρει περισσότερο, σύμφωνα με τον Valli.
Θα πρέπει λοιπόν να κοιτάμε τόσο το καθαρό χρέος όσο και το μεικτό, πριν βγάλουμε συμπεράσματα για τον βαθμό υπερχρέωσης των κρατών και των επιχειρήσεων στην ευρωζώνη και γενικότερα.