Όταν συζητείτο το κόστος των κρατικών εγγυήσεων που θα πλήρωναν οι τράπεζες για το senior tranche στις τιτλοποιήσεις των μη εξυπηρετούμενων εκθέσεων του σχεδίου Ηρακλής, οι τράπεζες παραπονούνταν γιατί το τίμημα ήταν υψηλό.
Το κόστος των εγγυήσεων ήταν συνάρτηση σε σημαντικό βαθμό με την πορεία των CDS (Credit Default Swaps).
Η υποχώρηση των ασφαλίστρων στα ελληνικά CDS μείωσε το κόστος των κρατικών εγγυήσεων και τα παράπονα σταμάτησαν.
'Ομως, η αύξηση του ελληνικού ρίσκου που έφερε την απόδοση του 10ετούς ομολόγου κοντά στο 4% τον περασμένο Μάρτιο πριν από την ανακοίνωση της ΕΚΤ για την ένταξη των ελληνικών ομολόγων στο έκτακτο πρόγραμμα αγορών για την αντιμετώπιση της πανδημίας (PEPP) αύξησε επίσης το κόστος του CDS.
Το ασφάλιστρο που πλήρωνε κάποιος για να αγοράσει το ελληνικό 5ετές CDS (credit default swap) είχε ανέβει στις 400 μονάδες βάσης και άνω αλλά υποχώρησε στις 250 μονάδες περίπου μετά την ανακοίνωση της ΕΚΤ.
Το αποτέλεσμα ήταν να υπάρχουν γκρίνιες.
Όμως, σήμερα, η κατάσταση έχει αλλάξει προς το καλύτερο.
Το ασφάλιστρο του 5ετούς CDS έχει υποχωρήσει στις 150 μονάδες περίπου και του 3ετούς CDS στις 80-90 μονάδες βάσης.
Αν μια τράπεζα τελείωνε μέσα σε 3 χρόνια θα πλήρωνε για την κρατική εγγύηση το μέσο όρο του ασφαλίστρου του 3ετούς CDS των τελευταίων 60 ημερών. Αν την έπαιρνε πάνω από 3 χρόνια, π.χ. 4- ή 5 χρόνια,το κόστος της εγγύησης θα ανέβαινε κάπως.
Υπενθυμίζεται ότι οι επενδυτές αγοράζουν τα CDS έναντι ομολόγων για να καλυφθούν από τον κίνδυνο χρεοκοπίας του κράτους ή της επιχείρησης που τα εξέδωσε.
Αν δεν κατέχουν τα ομόλογα, η αγορά του CDS έχει σκοπό το σπέκουλο καθώς ο αγοραστής θα κερδίσει αν χρεοκοπήσει ο εκδότης του ομολόγου.