Αρκετοί στην αγορά πίστευαν πως ήταν θέμα χρόνου να προκύψουν αρνητικά επιτόκια σε κάποια δημοπρασία των 3μηνων εντόκων γραμματίων στην Ελλάδα. Ομως, λίγοι περίμεναν ότι θα έλθουν τόσο γρήγορα όπως έγινε προχθές με τη δημοπρασία των 3μηνων εντόκων.
Αναμφισβήτητα, η καλή ψυχολογία που υπάρχει στους επενδυτικούς κύκλους για τα ελληνικά χρεόγραφα έχει παίξει ρόλο. Όμως, κάτι τέτοιο δεν θα ήταν εφικτό, αν αυτοί που τα αγόραζαν, δεν έβγαζαν κέρδος.
Πώς, όμως βγάζουν κέρδη όταν πρόκειται να λάβουν λιγότερα λεφτά στη λήξη από αυτά που έδωσαν για να αγοράσουν τα έντοκα; Η απάντηση είναι απλή και λέγεται relative value (σχετική αξία).
Από τη μια πλευρά υπάρχουν τράπεζες που βρίσκουν ότι τους κοστίζει φθηνότερα να αγοράσουν ελληνικά έντοκα με μηδενική ή μικρή αρνητική απόδοση αντί να καταθέσουν την υπερβάλλουσα ρευστότητά τους στην ΕΚΤ, όπου τα επιτόκια είναι -0,50%.
Βοηθά ασφαλώς ότι τα κρατικά χρεόγραφα δεν επιβαρύνουν τα εποπτικά κεφάλαια των τραπεζών.
Επιπλέον, υπάρχουν αμοιβαία κεφάλαια διαθεσίμων (money market funds) και άλλα με αρκετή ρευστότητα, που προτιμούν τις καλύτερες αποδόσεις των ελληνικών εντόκων, έστω αρνητικές, σε σχέση με εναλλακτικές για 3 μήνες. Τα funds γνωρίζουν ότι τα ελληνικά έντοκα δεν «κουρεύτηκαν» στο PSI τo 2012 και ο κίνδυνος να πάει κάτι τόσο στραβά στην Ελλάδα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα είναι μικρός.
Επιπλέον, τράπεζες και funds γνωρίζουν πως η προσφορά ελληνικών εντόκων, κυρίως 3μηνων, θα μειωθεί μέχρι τα τέλη του 2019 και το 2020. Επομένως, οι πραγματικοί λόγοι πίσω από τα ελληνικά αρνητικά επιτόκια είναι οι ανωτέρω και ειδικά το relative value.