Πολύς λόγος γίνεται εδώ και χρόνια για τους μπαταχτσήδες ή πιο κομψά στρατηγικούς κακοπληρωτές. Οι τραπεζίτες τούς ανεβάζουν μέχρι το ένα τρίτο όσων δεν εξυπηρετούν τα δάνεια που έχουν πάρει με υποθήκη την πρώτη κατοικία.
Στις συζητήσεις που γίνονται μεταξύ των θεσμών και της κυβέρνησης για τον νέο ν. Κατσέλη, ο βασικός στόχος είναι να απομονωθούν όλοι αυτοί με τη χρήση συνδυαστικών κριτηρίων, π.χ. εισόδημα, καταθέσεις, αξία περιουσίας πέραν της κύριας κατοικίας κ.τ.λ.
Παρ’ όλα αυτά και τους ισχυρισμούς των τραπεζιτών, κυβερνητικά στελέχη ρωτάνε πού είναι όλοι αυτοί οι στρατηγικοί κακοπληρωτές και πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα, αναρωτιούνται μήπως τελικά οι ανωτέρω εκτιμήσεις δεν είναι σωστές;
Ασφαλώς, δεν γνωρίζουμε πόσοι είναι οι μπαταχτσήδες.
Όμως, μπορούμε να υποθέσουμε, με βάση κάποιες ιστορίες που ξέρουμε, ότι η μεγάλη πλειοψηφία έχει κάνει ήδη το κουμάντο της και δεν περιμένει πότε θεσμοί και κυβέρνηση θα καταλήξουν σε συμφωνία.
Προβλέποντας, σωστά, ότι κάποια στιγμή τα πράγματα θα γίνονταν πιο αυστηρά, έχουν κάνει τις ενέργειες που απαιτούνται, π.χ. μεταβιβάσεις περιουσιακών στοιχείων, καταθέσεων κ.τλ., ώστε να φαίνονται ανήμποροι να εξυπηρετήσουν τα δάνειά τους.
Τα δηλωθέντα εισοδήματα θα ήταν ίσως το πιο αυστηρό κριτήριο. Όμως, σε μια χώρα που εκατομμύρια ελεύθεροι επαγγελματίες, αγρότες και άλλοι δηλώνουν πως ζουν με 700 ευρώ τον μήνα, το κριτήριο έχει αποδυναμωθεί.
Επομένως, η απάντηση στο ερώτημα πού «κρύβονται» οι μπαταχτσήδες είναι πως δεν ξέρουμε. Όμως, σίγουρα οι περισσότεροι κρύβονται καλά, γιατί δεν περίμεναν πότε οι ιθύνοντες θα αποφασίσουν για τα κριτήρια.