Μερικές φορές πληροφορείσαι κάποια πράγματα και δυσκολεύεσαι να τα πιστέψεις. Όμως, εξηγούν σε κάποιο βαθμό την συμπεριφορά της ΕΚΤ και των θεσμών απέναντι στις τράπεζες τα χρόνια της μεγάλης κρίσης.
Σε τι αναφερόμαστε;
Στις επαφές που είχαν υψηλόβαθμα στελέχη κάθε συστημικής τράπεζας με στελέχη της ΕΚΤ και του Eνιαίου Εποπτικού Μηχανισμού Σταθερότητας (SSM) στη Φρανκφούρτη από τις αρχές της κρίσης μέχρι τουλάχιστον και το 2017.
Από έγκυρες πηγές μαθαίνουμε πως τα στελέχη των τραπεζών δεν δίσταζαν να κακολογούν ανταγωνίστρια/ες τους στη Φρανκφούρτη όταν οι ξένοι έθεταν ερωτήματα, αντιτείνοντας παράλληλα τι έκανε άλλη εγχώρια τράπεζα για το ίδιο ζήτημα.
Το τελευταίο φαίνεται πως λειτουργούσε ως κόκκινο πανί με αποτέλεσμα να λύνονται τα στόματα των «θιγομένων» που έσπευδαν να υπερασπίσουν εαυτόν, αναφερόμενοι επικριτικά και «αποκαλυπτικά» στην ανταγωνίστρια τράπεζα.
Δεν γνωρίζουμε ασφαλώς πόσες φορές συνέβη αυτό. Όμως, κατανοούμε πως τα λεγόμενα τους επηρέασαν αυτούς που τα άκουγαν στο σχηματισμό άποψης για το ελληνικό τραπεζικό σύστημα και επιμέρους ζητήματά του.
Όλα αυτά θυμίζουν λίγο το ανέκδοτο με την κατσίκα του γείτονα που μάλλον χαρακτηρίζει ένα μέρος, πιθανόν σημαντικό, της ελληνικής κοινωνίας. Ως γνωστόν, το ανέκδοτο αναφέρεται σ’ ένα άνθρωπο που ζήλευε τον γείτονα του επειδή είχε κατσίκα. Όταν λοιπόν τον ρώτησε ο θεός τι θα ήθελε να δώσει σ’ εκείνον, π.χ. σπίτι, χωράφια κ.τ.λ., αυτός του απάντησε πως επιθυμούσε να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα.