Έχουμε ακούσει πολλές φορές στο παρελθόν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον πρωθυπουργό, υπουργούς και άλλους να επαναλαμβάνουν δημοσίως πως η Ελλάδα έχει εκπληρώσει αυτά που της αναλογούν και περιμένει από τους εταίρους της να κάνουν το ίδιο.
Την ίδια στιγμή ή έστω λίγες μέρες αργότερα, πληροφορούμαστε από επίσημα χείλη ότι η χώρα δεν είχε εκπληρώσει όλα τα προαπαιτούμενα της αξιολόγησης και έδινε αγώνα δρόμου.
Είναι λοιπόν επόμενο να αναρωτιέται κανείς σε τι χρησιμεύουν τέτοιου είδους δηλώσεις, πέραν της δημιουργίας πρόσκαιρων εντυπώσεων σε μερίδα του κόσμου στο εσωτερικό.
Αντίθετα, η εντύπωση που έκαναν στο εξωτερικό, όπου οι δηλώσεις μεταφέρονται, δεν ήταν θετική. Το πιο ήπιο σχόλιο είναι του τύπου “Greek politics”, κοινώς, μη δίνετε σημασία. Όμως, κάποιοι άλλοι τις παίρνουν στα σοβαρά.
Υπάρχουν ασφαλώς περιπτώσεις στο παρελθόν που οι εταίροι-δανειστές δεν εκπλήρωσαν στο 100% τις υποσχέσεις τους. Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση αφορά στην απόφαση του Eurogroup του Νοεμβρίου του 2012 για αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, όταν η Ελλάδα θα πετύχαινε πρωτογενές πλεόνασμα.
Κάτι που δεν τηρήθηκε το 2014.
Συμπέρασμα; Αν είναι να γίνονται δηλώσεις που εγκαλούν τους εταίρους για μη τήρηση των συμφωνηθέντων, καλό θα ήταν να έχει διευθετήσει η ελληνική πλευρά όλες τις δικές της εκκρεμότητες, για λόγους αξιοπιστίας.