Η συζήτηση για τα δάνεια που δόθηκαν τα προηγούμενα χρόνια επικεντρώνεται δικαίως σε εκείνα που δεν εξυπηρετούνται.
Τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια των τεσσάρων συστημικών τραπεζών της χώρας ανήλθαν σε 82,4 δισ. ευρώ στο τέλος Ιουνίου.
Ομως, υπάρχει άλλη μια πλευρά που συχνά ξεχνάμε. Τα επιτόκια.
Αρκετός κόσμος φρόντισε να πάρει στεγαστικό δάνειο την περασμένη δεκαετία, μετά την είσοδο της Ελλάδας στην ΟΝΕ, με κυμαινόμενο επιτόκιο που βασιζόταν στο βασικό επιτόκιο της ΕΚΤ συν ένα spread.
Σε κάποιες περιπτώσεις, το spread ήταν τόσο χαμηλό όσο 0,25% πάνω από το επιτόκιο της ΕΚΤ.
Οι τράπεζες προσπάθησαν να το αλλάξουν σε αυτά τα δάνεια σε επιτόκιο Euribor τα επόμενα χρόνια, αλλά κάποιοι δανειολήπτες δεν το δέχτηκαν. Σε κάποιες περιπτώσεις, δανειολήπτες χρησιμοποίησαν δικηγόρους για να το πετύχουν.
Αυτοί οι δανειολήπτες πληρώνουν εδώ και πολύ καιρό εξαιρετικά χαμηλά επιτόκια που πλησιάζουν το 0% σε κάποιες περιπτώσεις, δηλαδή αποπληρώνουν κεφάλαιο.
Είναι η θετική πλευρά των δανειοδοτήσεων, που συχνά ξεχνάμε.
Από την άλλη πλευρά, οι τιμές στις οποίες αγόρασαν τα σπίτια είναι αρκετά υψηλότερες από τις σημερινές, αν και η διαφορά εξαρτάται από τη χρονική στιγμή της αγοράς.
Οι εμπορικές τιμές των σπιτιών το 2007 είχαν φθάσει σχεδόν στο απόγειό τους, αλλά το 2002-2003 ήταν συγκριτικά αρκετά χαμηλότερες.
Όμως, άλλη σημασία έχει η τιμή για κάποιον που αγόρασε το διαμέρισμα για να μην είναι στο ενοίκιο και άλλη για ανθρώπους που το είδαν ως επένδυση.