O λατινικός όρος pari passu μπορεί να μεταφρασθεί στα ελληνικά ως «ισότιμη βάση» ή «ίδια προτεραιότητα».
Στη χρηματοοικονομική, οι πιστωτές που πληρώνονται pari passu θα τύχουν ισότιμης μεταχείρισης ή της ίδιας προτεραιότητας σε περίπτωση εκκαθάρισης της επιχείρησης που τους χρωστάει.
Αντίθετα, οι υπόλοιποι πιστωτές θα πρέπει να περιμένουν να δουν αν θα περισσέψει τίποτα από τις πωλήσεις περιουσιακών στοιχείων αφού ικανοποιηθούν πρώτα εκείνοι που πληρώνονται pari passu.
Tα έγραψα όλα αυτά γιατί πληροφορήθηκα ότι τα «ειδικά» έντοκα γραμμάτια που έχει βγάλει το Δημόσιο και χρησιμοποιεί στις πράξεις ρέπος (repurchase agreements) δεν είναι σε καθεστώς pari passu.
Αν λοιπόν, ο μη γένοιτο, το Δημόσιο χρεοκοπούσε και άρχιζε να πουλά τα ασημικά του για να πληρώσει τους πιστωτές, οι κάτοχοι των ειδικών εντόκων θα έμεναν με τον μουτζούρι στο χέρι.
Το Δημόσιο έβγαλε «ειδικά» έντοκα γραμμάτια ύψους 9 δισ. ευρώ και ίσως περισσότερα, για να τα δίνει σ' εκείνους (Κοινό Κεφάλαιο στην ΤτΕ) από τους οποίους δανείζεται χρήματα μέσω repos (συμφωνίες επαναγοράς) γιατί δεν είχε άλλα.
Είναι τα 9 δισ. ευρώ που προέρχονται από τους φορείς της γενικής κυβέρνησης και τα οποία χρηματοδοτούν το Δημόσιο από το καλοκαίρι και μετά.
Η διαδικασία έχει την έγκριση των θεσμών και τα «ειδικά» έντοκα δεν καταγράφονται στο δημόσιο χρέος, ούτε είναι αντικείμενο διαπραγμάτευσης.
Όμως, τα «ειδικά» έντοκα δεν υπάγονται σε καθεστώς pari passu και επομένως θα πρέπει να περιμένουν στην ουρά για αποζημίωση αν κάτι πάει πολύ στραβά. Το επισημαίνω γιατί είναι κάπως τεχνικό το θέμα και πολλοί εμπλεκόμενοι δεν το γνωρίζουν.
Όμως, οι συνέπειες μπορεί να είναι σοβαρές...