Δεν είναι η πρώτη φορά και ασφαλώς δεν περιμένουμε να είναι η τελευταία όπου η κυβέρνηση δεν εκμεταλλεύεται ένα καλό νέο στην οικονομία. Κι αυτό παρότι όταν δίνει κάποιος μια μάχη θα πρέπει να χρησιμοποιεί όλα τα διαθέσιμα όπλα για να την κερδίσει.
Η σημερινή μάχη που δίνει η Ελλάδα είναι εν πολλοίς οικονομική. Όμως, δεν αξιοποιεί τα καλά νέα που προκύπτουν ούτε στις πιο δύσκολες στιγμές.
Τι εννοούμε:
Η Ελλάδα έχει ένα πλεονέκτημα στα δημοσιονομικά γιατί τα έχει πάει καλύτερα του αναμενομένου. Το πλεονέκτημα έγινε ακόμη πιο ορατό πριν από λίγες μέρες όταν η ΕΛΣΤΑΤ ανακοίνωσε τα αναθεωρημένα στοιχεία του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ) με βάση το πρότυπο ESA 2010.
Από την αναθεώρηση των στοιχείων προέκυψε ότι το έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης διαμορφώθηκε σε χαμηλότερα επίπεδα, δηλαδή στα 22,3 δισ. ευρώ ή 12,2% του ΑΕΠ, παρά την αύξηση της πίτας της οικονομίας την προηγούμενη χρονιά.
Επιπλέον, το πρωτογενές έλλειμμα διαμορφώθηκε στα 15 δισ. ευρώ περίπου ή 8,2% του ΑΕΠ. Αν όμως αφαιρεθεί το εφάπαξ ποσό των 19 δισ. ευρώ περίπου που κόστισε η στήριξη των τραπεζών και γίνουν κάποιες επιπλέον προσαρμογές για να είναι συγκρίσιμο με το περσινό πρωτογενές πλεόνασμα του προγράμματος οικονομικής πολιτικής, το αποτέλεσμα είναι ενθαρρυντικό.
Το πρωτογενές πλεόνασμα διαμορφώνεται στο 1,3% του ΑΕΠ το 2013, δηλαδή πολύ κοντά στον στόχο του 2014, από 0,8% αρχικά.
Αναμφισβήτητα, πρόκειται για λογιστική απεικόνιση στην οποία οι αγορές δεν δίνουν τόση σημασία. Όμως, η ανοδική αναθεώρηση του πρωτογενούς πλεονάσματος του 2013 δεν παύει να έχει την αξία της.
Σηματοδοτεί ουσιαστικά την υπέρβαση του στόχου για πρωτογενές πλεόνασμα 1,5% του ΑΕΠ φέτος, βάζοντας τις βάσεις για επίτευξη του αντίστοιχου το 2015.
Αντί λοιπόν να δοθεί έμφαση στο καλό δημοσιονομικό νέο, όλοι σχεδόν ασχολήθηκαν με την αύξηση του ΑΕΠ κατά λίγες εκατοντάδες εκατ. ευρώ. Προφανώς, η προβολή του νέου δεν θα άλλαζε τις αντιλήψεις των αγορών για την ελληνική οικονομία.
Όμως, θα έδειχνε ότι τα καλά νέα δεν πάνε χαμένα και θα ενίσχυε την εικόνα των ελληνικών ομολόγων όταν το κλίμα θα άλλαζε προς το καλύτερο διεθνώς.