Μεγάλη εντύπωση έκαναν οι δηλώσεις της κ. Λαγκάρντ στους FT ότι δηλαδή δέχθηκε απειλές για τη ζωή της όταν είχε μιλήσει στο παρελθόν για τη φοροδιαφυγή των πλουσίων στην Ελλάδα.
Με δεδομένα τα υψηλά επίπεδα ασφαλείας που υπάρχουν για τη γενική διευθύντρια του ΔΝΤ, θα περιμέναμε να γνωρίζει το όνομα ή τα ονόματα εκείνων που εκτόξευσαν τις απειλές εναντίον της και να μας τα πει.
Η ελληνική κυβέρνηση μπορεί και πρέπει να ζητήσει διευκρινίσεις για το θέμα είτε δημοσίως είτε υπηρεσιακώς από την κ. Λαγκάρντ και το ΔΝΤ.
Κατά την άποψή μας υπηρεσιακώς είναι προτιμότερο γιατί το θέμα συνιστά αρνητική διαφήμιση για τη χώρα και το λιγότερο που θα ήθελε σε αυτήν τη φάση είναι να γίνει πρωτοσέλιδο στον διεθνή Τύπο.
Άλλωστε, η Ελλάδα πλήρωσε πολύ ακριβά τα αρνητικά δημοσιεύματα στα πρωτοσέλιδα των FT, της Wall Street Journal και άλλων το 2010 πριν από το μνημόνιο.
Όλα σχεδόν ήταν «ευγενική χορηγία» Ελλήνων κυβερνητικών αξιωματούχων με τις συχνά αλληλοσυγκρουόμενες απόψεις.
Τα σχόλια της κ. Λαγκάρντ αφενός προκάλεσαν αρνητικές εντυπώσεις σε αυτούς που τα διάβασαν ή τα άκουσαν και αφετέρου αποτύπωσαν την αντίληψη που έχουν αρκετά στελέχη του Ταμείου για το ελληνικό πρόβλημα.
Ίσως η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ να είχε αλλάξει άποψη για αρκετά ζητήματα και η οικονομική πολιτική των δανειστών να είχε καλύτερα αποτελέσματα αν ήταν σωστά ενημερωμένη.
Κατ' αρχάς οι πλούσιοι σε όλο τον κόσμο διαθέτουν τους ανθρώπους, π.χ. δικηγόρους, ελεγκτικές εταιρείες κ.ά., και την τεχνογνωσία για να μειώσουν τη φορολογία τους και ενίοτε να φοροδιαφύγουν.
Αυτό δεν είναι προνόμιο των πλουσίων Ελλήνων, αλλά όλων σχεδόν των πλούσιων του πλανήτη. Όμως, η μαντάμ ξεχώρισε μόνο τους Έλληνες.
Πιθανόν, η ίδια δεν θα ρωτούσε κατά πόσον η βιομηχανία της ναυτιλίας πληρώνει τους φόρους της, αν υπήρχε ένας Κωνσταντίνος Καραμανλής να της υπενθυμίσει ότι τα καράβια έχουν προπέλες και μπορούν να φύγουν και να πάνε αλλού, με μόνη χαμένη την ελληνική οικονομία.
Αυτά όμως παθαίνει μια χώρα όταν γίνεται έρμαιο των δανειστών της.