Σε μια ομιλία του πριν από λίγους μήνες, ο Φίλιππος Σαχινίδης, πρώην υπουργός και βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, είχε αναφέρει ότι το δημόσιο χρέος θα μπορούσε να είναι μικρότερο μέχρι 100 δισ. ευρώ, επικαλούμενος εκτιμήσεις τρίτων, αν είχε υλοποιηθεί η μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος που προωθούσε ο Τάσος Γιαννίτσης στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας.Δεν γνωρίζω αν οι εκτιμήσεις είναι σωστές.
Ακόμη κι αν η τότε μεταρρύθμιση οδηγούσε σε μείωση του δημοσίου χρέους κατά 40 με 50 δισ. ευρώ, θα ήταν ισχυρότερη της αρχικής επίδρασης από τη μεγαλύτερη αναδιάρθρωση κρατικού χρέους (PSI Plus) που έγινε ποτέ.
Όμως, τα γεγονότα δεν μπορούν να αλλάξουν.
Η επώδυνη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος του 2010 και των επόμενων χρόνων μας το υπενθυμίζει, ενώ οι οιωνοί δεν είναι καλοί.
Η μείωση της απασχόλησης και η επιδεινούμενη δημογραφική κατάσταση στρώνουν το έδαφος για νέες δυσάρεστες παρεμβάσεις στο μέλλον, ξεκινώντας με τα επικουρικά ταμεία, αφού τα περισσότερα είναι ελλειμματικά.
Είναι ένας σημαντικός λόγος για να αναζητήσει κανείς τρόπους να βγει στη σύνταξη νωρίτερα, κατά το κοινώς λεγόμενο.
Η εξαγορά πλασματικών ετών υπό προϋποθέσεις για την κατοχύρωση ή θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος συνιστά μια διέξοδο.
Η αναγνώριση πλασματικών χρόνων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα (μισθωτοί και ελεύθεροι επαγγελματίες) μπορεί να αφορά τη στρατιωτική θητεία, τα παιδιά, τις σπουδές κ.τ.λ.
Όμως, δυστυχώς, δεν πληρώνουν όλοι τα ίδια λεφτά για την εξαγορά πλασματικού χρόνου ασφάλισης.
Όπως μας πληροφορεί η έκδοση «Ασφάλιση & Συντάξεις» του Ελεύθερου Τύπου της 22ας Ιουλίου, «οι ακριβότεροι είναι αυτοί για τους ασφαλισμένους του ΟΑΕΕ και αφορούν στην αναγνώριση του χρόνου επαγγελματικής δραστηριότητας πριν από την εγγραφή τους στα μητρώα των ΤΕΒΕ, ΤΣΑ, ΤΑΕ. Εδώ η εξαγορά γίνεται με το ποσό της 5ης ασφαλιστικής κατηγορίας».
Από την άλλη πλευρά, «ο φθηνότερος χρόνος για αναγνώριση πλασματικών ετών είναι αυτός από δημοσίους υπαλλήλους».
Οι τελευταίοι πληρώνουν μόνο τη δική τους εισφορά, δηλαδή μόλις 6,67% επί των συντάξιμων αποδοχών τους.
Οι ιδιωτικοί υπάλληλοι πληρώνουν εισφορά 20% για κύρια και 6% για επικουρική ασφάλιση επί του 25πλάσιου του βασικού ημερομισθίου, δηλαδή 218,20 ευρώ τον μήνα, για χρόνους όπως σπουδές κ.τ.λ.
Ή το 20% επί του τρέχοντος μισθού για την εξαγορά της στρατιωτικής θητείας με κάποια έκπτωση, αλλά ελάχιστο ποσό.
Ακόμη, οι τρίτεκνοι δημόσιοι υπάλληλοι μπορούν να προσθέσουν κι άλλα 5 χρόνια στα πλασματικά που τους δίνει φέτος ο νόμος, φθάνοντας π.χ. τα 12 χρόνια από το 2014 και μετά έναντι 7 των υπολοίπων, σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα.
Επειδή η εξαγορά πλασματικών χρόνων είναι θέμα που θα απασχολήσει πολλούς στο μέλλον, οι ειδήμονες θα έπρεπε να προχωρήσουν στην εξομοίωση των όρων εξαγοράς από δημοσίους και ιδιωτικούς υπαλλήλους.
Τουλάχιστον για τους περισσότερους χρόνους.