Εγιναν γνωστά στις αρχές της κρίσης, μαζί με τα spreads των ομολόγων. Oμως, στη συνέχεια εξαφανίσθηκαν από το προσκήνιο και δικαιολογημένα, αφού η Ελλάδα σταμάτησε τις εκδόσεις ομολόγων και αργότερα τις έβγαζε με το σταγονόμετρο.

Αναφερόμαστε στα CDS (Credit Default Swaps) ή συμβάσεις ανταλλαγής κινδύνου αθέτησης.

Φυσικά, οι τιμές των ελληνικών CDS είναι ενδεικτικές, όμως έχουν τη σημασία τους, γιατί δείχνουν την τάση αναφορικά με τον κίνδυνο της Ελλάδας.

Την προηγούμενη εβδομάδα, το ασφάλιστρο του ελληνικού CDS υποχώρησε μέχρι τις 280 μονάδες βάσης έναντι 189 μονάδων του ιταλικού. Στο τέλος του 2018, το ασφάλιστρο ήταν στις 397,4 μονάδες βάσης και ο μέσος όρος για το σύνολο της προηγούμενης χρονιάς ήταν οι 350 μονάδες.  

Η τιμή των ομολόγων μειωμένης εξασφάλισης (Tier II) της Τράπεζας Πειραιώς έχει πάρει την ανηφόρα, με αποτέλεσμα η απόδοσή του να υποχωρεί στο 9,48% το μεσημέρι της Πέμπτης.

Η σημαντική άνοδος της τιμής και η συνακόλουθη πτώση της απόδοσης εντάσσονται στο ράλι που γίνεται στα ελληνικά και στα άλλα ομόλογα της περιφέρειας της ευρωζώνης, μετά την πρόσφατη τοποθέτηση του Μάριο Ντράγκι.

Ο τελευταίος άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο ενός νέου γύρου ποσοτικής χαλάρωσης (QE), λόγω των εξελίξεων στο μέτωπο του πληθωρισμού.

Εχει σημασία ποιος θα μείνει με τον μουντζούρη αν σκάσουν τα δάνεια που έχουν δοθεί σε χρεωμένες εταιρείες;

Οι ευρωπαϊκές και αμερικανικές αρχές ανησυχούν και έχουν προειδοποιήσει επανειλημμένα για τους κινδύνους που απορρέουν από τον μεγάλο δανεισμό επιχειρήσεων χαμηλής πιστοληπτικής ικανότητας, δηλαδή υψηλού ρίσκου. Στο επίκεντρο βρίσκεται η αγορά των δανείων που έχουν δοθεί στις ανωτέρω επιχειρήσεις και εν συνεχεία έχουν "πακεταρισθεί" σε τίτλους (CLO) και πωληθεί.

Η αγορά των (leveraged loans) εκτιμάται πλέον σε 1,3 τρισ. δολάρια και είναι επόμενο να προβληματίζει γιατί αν πολλά δάνεια "σκάσουν" σε περίπτωση αποδυνάμωση του ρυθμού ανάπτυξης ή για άλλους λόγους, αυτοί που τα έχουν αγοράσει θα βρεθούν με τον μουτζούρη στο χέρι.

Δεν θυμάμαι να έχω ρωτήσει επιχειρηματία, από μαγαζάτορα μέχρι εισαγωγέα και εργοστασιάρχη, για την εμπειρία τους με τους  επιτόπιους ελέγχους των εφοριακών, τουλάχιστον στο παρελθόν, και να έχω λάβει θετική απάντηση.

Οι ιστορίες είναι απίστευτες και συχνά κατέληγαν στην επιβολή ενός μικρού προστίμου για υπαρκτές ή ουσιαστικά ανύπαρκτες παραβάσεις έναντι ικανοποιητικού αντιτίμου στους ελέγχοντες. Οι τελευταίοι εμφανίζονταν να παίζουν θέατρο, με τον ένα ελέγχοντα να το παίζει σκληρός και τον άλλο να το παίζει καλός.

Η ιστορία με τη φυγή των ελληνικών επιχειρήσεων σε γειτονικές χώρες και ιδίως τη Βουλγαρία είναι γνωστή και λυπηρή. Θυμίζουμε ότι ο συντελεστής φορολογίας για τα επιχειρηματικά κέρδη στη γείτονα είναι 10%.  Ομως, η ακτινογραφία της ελληνικής επιχειρηματικής παρουσίας στη γείτονα χώρα δεν είναι τόσο γνωστή.

Σύμφωνα λοιπόν με τον επιχειρηματία κ. Παναγιώτη Κουτσίκο, κάπου 15.000 εταιρείες ελληνικών συμφερόντων είναι εγγεγραμμένες στη Βουλγαρία. Ομως, κάπου 5.000 περίπου ιδρύθηκαν για την αγορά ακινήτων, π.χ. σπιτιών, οικοπέδων, αποθηκών κ.τλ.