«H Ελλάδα θα μπορούσε να γίνει η... Νορβηγία του Νότου», εκτιμούσε η Handelsblatt με κύριο θέμα της, αιφνιδιάζοντας το ελληνικό κοινό, αλλά όχι τους εδώ και καιρό υποψιασμένους για το τι πιθανότατα συντελείται στη χώρα με αφορμή την κρίση.

Είχε προηγηθεί (μία εβδομάδα νωρίτερα) άρθρο του Bloomberg, σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να γίνει η μεγαλύτερη παραγωγός χρυσού στην Ευρώπη μέχρι το 2016. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις εταιρειών εξόρυξης, η Ελλάδα μπορεί να πάρει τη θέση της Φινλανδίας ως ο μεγαλύτερος παραγωγός χρυσού στην Ευρώπη.

Αλλεπάλληλα άρθρα και δημοσιοποίηση αναλύσεων, μελετών και στοιχείων που έρχονται στα ΜΜΕ (κυρίως σε ξένα) για να αναδείξουν μία «κρυφή» μέχρι πρόσφατα πτυχή της «ελληνικής κρίσης». Και αναμφίβολα του όλου μεθοδικού σχεδιασμού που υλοποιήθηκε μέσω του ΔΝΤ και εν συνεχεία των δύο άλλων δανειστών.

Της μεθόδευσης που οδήγησε στην υπογραφή των δύο μνημονίων, της εμπράγματης υποθήκευσης της χώρας, της νομικής μεταφοράς και σύνθεσης του χρέους, με μεγάλα στρώματα εργαζομένων να εξαθλιώνονται (το εργατικό κόστος και τα δικαιώματα εξανεμίζονται) και με τη χώρα στη γωνία. Και αίφνης, τα ξένα ΜΜΕ και τα κέντρα σκέψης «ανακαλύπτουν» αυτό που μέχρι πρόσφατα χαρακτηριζόταν από λιγοστούς «ξεπούλημα» και χλευαζόταν από τα μνημονιακά κέντρα λήψης αποφάσεων συλλήβδην ως θεωρίες συνωμοσίας.

Μην ξεχνάμε, άλλωστε, την πρώτη δήλωση (δημόσια μάλιστα, on camera) του Γ. Παπανδρέου, ο οποίος χαρακτήριζε αναξιόπιστα τα στοιχεία για τις πετρελαιοπιθανές περιοχές στην επικράτεια και αποτιμούσε ως μη αξιοποιήσιμα τα όποια κοιτάσματα. Θέση που μετέβαλε άρδην έπειτα από έναν χρόνο, οπότε αποφάνθηκε για τον ελληνικό πλούτο.

Λογική συνέχεια

Η έγκυρη γερμανική οικονομική εφημερίδα δεν λέει τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο απ’ ό,τι εδώ και χρόνια τεκμαίρεται με βάση μελέτες γεωφυσικών ινστιτούτων και αντίστοιχες μελέτες του αμερικανικού και του νορβηγικού κράτους κι αναλύσεις των πανεπιστημίων της Πάτρας και του Ηρακλείου και μιας χούφτας ανθρώπων, που πάλεψαν το θέμα εν μέσω λοιδοριών και φθηνού χλευασμού.

Ωστόσο, αναγνώστες και μελετητές του πολύτιμου έργου του Δημήτρη Μπάτση («Η βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα» -πρώτη έκδοση το 1947, εκδόσεις Νέα Βιβλία-, επανεκδόθηκε από τον Κέδρο πρόσφατα και εξαντλήθηκε) έχουν καλύτερη εικόνα του πλούτου που κρύβεται στο υπέδαφος και υποθαλάσσια της χώρας.

Τόσο ο Εκηβόλος όσο και ο Μέτοχος έχουν αναφερθεί ουκ ολίγες φορές στο ριζοσπαστικό έργο του Δ. Μπάτση στην προσπάθειά μας να καταλάβουμε και να εξηγήσουμε με τις ισχνές δυνάμεις μας όσα επιβάλλονται κεντρικά και άνωθεν στην πατρίδα μας, ειδικά τα τελευταία χρόνια. Κυρίως από τον Μάιο του 2010 και μετά, οπότε το Βερολίνο αποκτά τον πλήρη έλεγχο του παιχνιδιού στην Ελλάδα και σταδιακά στην ευρωζώνη.

Η Handelsblatt, δίνοντας μια προέκταση αξιοπιστίας στις αναφορές που γίνονται γύρω από το πετρελαϊκό θέμα με τον υποσχόμενο τίτλο περί... Νορβηγίας, τονίζει πως η χώρα θα μπορούσε να λύσει τα οικονομικά προβλήματα (σε βάθος βέβαια εύθετου χρόνου) εκμεταλλευόμενη τον ορυκτό πλούτο της. Στο σχετικό άρθρο υποστηρίζεται πως ο πρώην υφυπουργός Ενέργειας, Γιάννης Μανιάτης, δήλωσε ότι το φθινόπωρο του 2013 θα υπάρχει μια πρώτη εικόνα για τα αποθέματα και μέχρι το τέλος του 2014 θα δοθούν οι πρώτες άδειες εκμετάλλευσης.

Οι πίσω γραμμές

Από το δημοσίευμα του Bloomberg για την Ελλάδα, η οποία μπορεί να γίνει νέο... Ελ Ντοράντο, μέχρι τη Handelsblatt, που βλέπει μεσογειακή... Νορβηγία, το συμπέρασμα είναι ένα: κάτι σοβαρό, ενδεχομένως πολύ ουσιαστικό, διακυβεύεται στη χώρα και στην περιοχή. Εξηγώντας εν μέρει τις... φιλότιμες προσπάθειες των δανειστών να βάλουν στο χέρι τα δικαιώματα εξόρυξης, άντλησης, εκμετάλλευσης, αλλά και τον γενικότερο... συνωστισμό που παρατηρείται εδώ και μήνες.

Από το ξαφνικό ενδιαφέρον της Α. Μέρκελ για την Κύπρο (θυμίζουμε το ταξίδι-αστραπή στη Λευκωσία τον Ιανουάριο του 2011 και αφού η Noble Energy είχε τις πρώτες απτές αποδείξεις για την ύπαρξη σημαντικών κοιτασμάτων στη ΝΑ. περιοχή της μεγαλονήσου), τις επίμονες προσπάθειες των δανειστών για συρρίκνωση των αμοιβών και του εργατικού κόστους, τις αποκαλύψεις για τις προωθούμενες από το Βερολίνο ΕΟΖ (ειδικά της Θράκης), τους εκβιασμούς της Άγκυρας, τις έρευνες της TPAO, την προσπάθεια των Τούρκων να «αποκόψουν» το Καστελόριζο, τις συναντήσεις Morningstar στις δύο πλευρές του Αιγαίου (με τις απαραίτητες νουθεσίες των Αμερικανών για να τα βρουν Αθήνα - Άγκυρα).

Μέχρι το πρόσφατο ταξίδι της Γερμανίδας καγκελαρίου και του Τούρκου ΥΠΕΞ μία μέρα μετά στην Αθήνα. Το euro2day αναφέρθηκε και αυτήν τη φορά στις εξελίξεις, επιχειρώντας να διαβάσει βαθύτερα όσα διαδραματίζονται.

«Είναι -εν τέλει- όλα θεωρίες συνωμοσίας;», ρωτούσε ο Εκηβόλος (στις 9/10). Κατατοπιστικότατα τα σχετικά ρεπορτάζ του euro2day, που καλύπτουν από όλες τις πλευρές τα της επίσκεψης της Άγκελα Μέρκελ στην Αθήνα.

ΥΓ.1: Προφανώς και η επίσκεψη του Αχ. Νταβούτογλου είχε προγραμματιστεί πολύ πριν από την αιφνίδια παρουσία της Άγκ. Μέρκελ. Θέλουμε να πιστεύουμε πως οι θεωρίες συνωμοσίας που κυκλοφορούν είναι παντελώς ανυπόστατες και ότι δεν υπάρχει θέμα διακριτικής προτροπής ΚΑΙ του Βερολίνου προς την Αθήνα να τα βρει στο πετρελαϊκό με την Άγκυρα.

ΥΓ.2: Είτε αρέσει είτε όχι, ο σχεδιασμός του Βερολίνου είναι αμείλικτος και χωρίς συναισθηματισμούς (από την εποχή του Βίσμαρκ), επιβεβαιώνεται δε ιστορικά μέχρι τον πρόσφατο διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας. Στην ίδια λογική και η αναφορά μας (στις 21/9) υπό τον εύγλωττο τίτλο «Όλα μέσα στον ευρύτερο σχεδιασμό εκχώρησης».

Λεπτομέρειες με νόημα

Θα παρεκκλίνουμε λίγο ανατρέχοντας σε παλαιότερες και σε νεότερες... λεπτομέρειες, που ευχόμαστε να μη σχετίζονται με την έλευση της Γερμανίδας καγκελαρίου ούτε με τον ευρύτερο σχεδιασμό του Βερολίνου για τη... Νέα Ευρώπη. Η παρουσία του Hans Joachim Fuhtel στο πλευρό της καγκελαρίου μας υποχρεώνει να θυμηθούμε ενέργειες του εν λόγω πολιτικού, αλλά και συμπατριωτών του, που μας αφορούν ως χώρα και ως Έλληνες άμεσα.

Στις 23/6 υπό τον εύγλωττο τίτλο «Ο Φούχτελ, η ΕΟΖ Θράκης και οι... Γκρίζοι Λύκοι» αναφέραμε: «Σειρά συμπτώσεων καταγράφεται τον τελευταίο καιρό στη... μακρινή μας Θράκη. Από τη μία, η εγκατάσταση στη Θεσσαλονίκη του Χανς Γιόακιμ Φούχτελ (υφυπουργού Εργασίας της Γερμανίας), με αρμοδιότητα την εκτέλεση του μεγαλεπήβολου σχεδίου των Ειδικών Οικονομικών Ζωνών στην περιοχή της ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης.

Από την άλλη, οι ημερίδες και τα φόρα που διοργανώνονται αυτόν τον καιρό στην Αλεξανδρούπολη (και αλλαχού), με σκοπό την ανάπτυξη και την αξιοποίηση της χειμαζόμενης αυτής περιφέρειας με αιχμή την ΕΟΖ της Θράκης». Αναλυτικότερο σχετικό θέμα είχε δημοσιευθεί και στον «Μ» εκείνης της εβδομάδας.

Τη δράση του υφυπουργού Εργασίας, αλλά και Γερμανών παραγόντων την παρακολουθούμε εδώ και καιρό, αρχικά με αφορμή επίκαιρη επερώτηση του Νικόλα Χουντή σε μία φαινομενικά αθώα (έτσι μας είχε φανεί τότε) έκθεση της Ε.Ε. (έπειτα από όχληση γερμανικών επιχειρηματικών κέντρων).

Έτσι, από τις σελίδες της Ελευθεροτυπίας (με την πολυτιμότατη συνδρομή του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ) κάναμε λόγο για «την πρώτη γερμανική αποικία στη Δυτική Ευρώπη» («Ε», 3/9/2011), εν συνεχεία αναφερόταν πως «Οι Γερμανοί ζητούν γη και ύδωρ για... ψίχουλα» («Ε», 9/10/2011), καθώς το όλο θέμα αργά, αλλά μεθοδικά και κυρίως στο παρασκήνιο, παρέμενε ενεργό.

Στις 6/7/2012 (σε ένα από τα απεργιακά φύλλα της Ελευθεροτυπίας) επανήλθαμε, καθώς τα στοιχεία και οι πληροφορίες πλήθαιναν, δημιουργώντας εύλογα ερωτήματα (τουλάχιστον), κι αποκαλύψαμε για το ζήτημα «Ειδικές Οικονομικές Ζώνες - Ξανά στο προσκήνιο Θράκη - Ανατ. Μακεδονία» (το θέμα το είχαν ανεβάσει επίσης η Iskra.gr, το Olympia.gr και ακόμη λίγα δίκτυα-ιστότοποι, τους οποίους και ευχαριστούμε για ακόμη μία φορά).

Για το ίδιο θέμα τα Επίκαιρα (Μάκης Ηλιάδης) αφιέρωσαν δύο τεύχη τους (στις 13 και στις 20/9), προβάλλοντας, από τις ιδιαιτερότητες της περιοχής, τη διαχρονική αβελτηρία των Ελλήνων ΥΠΕΞ, τον «βαθύ σχεδιασμό» της Άγκυρας, μέχρι τις παραδοσιακά πολύ καλές σχέσεις της γερμανικής και της τουρκικής διπλωματίας και τις στενότατες σχέσεις ισχυρότατων επιχειρηματικών ομίλων αυτών των δύο χωρών.