Το ποσό των 300 εκατομμυρίων ευρώ προβλέπεται ότι θα ξοδέψουν φέτος τα ελληνικά νοικοκυριά για την αγορά των παιδικών παιχνιδιών όπως προκύπτει από έρευνα της Stat Bank σύμφωνα με την οποία, περίπου τα μισά από το εν λόγω ποσό θα ξοδευτεί τις ημέρες των εορτών των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς.

Η έρευνα αναφέρει πως οι οικονομικές δυσκολίες ευρέως φάσματος του καταναλωτικού κοινού έχουν επηρεάσει αισθητά την αγορά παιδικών παιχνιδιών, που έχει κατακλυστεί από παιχνίδια που προέρχονται από χώρες χαμηλού κόστους, ιδιαίτερα από την Κίνα, ενώ η Stat Bank τονίζει πως στην αγορά κυριαρχούν τα κακέκτυπα, αφού αρκετοί καταναλωτές βολεύονται με τα φθηνότερα προϊόντα.

Ο κύριος παράγοντας των φετινών εξελίξεων είναι η αθρόα διείσδυση των κινέζικης κατασκευής παιδικών παιχνιδιών, τα οποία στην κυριολεξία έχουν κατακλύσει την εγχώρια αγορά, συμπληρώνει η έρευνα στην οποία επισημαίνεται επίσης πως σύμφωνα με εκτιμήσεις, φέτος τα παιχνίδια αυτά ενδέχεται να υπερβούν το 45% της συνολικής αγοράς.

Εκπρόσωποι της αγοράς πάντως εκτιμούν πως από τα συνολικά 300 εκατομμύρια ευρώ, περισσότερα από 200 εκατ. ευρώ θα κατευθυνθούν στην αγορά των λεγόμενων παραδοσιακών παιχνιδιών.

Στα ποσά αυτά οφείλει να συνυπολογίσει κανείς και το τζίρο που γίνεται στα ηλεκτρονικά παιχνίδια – βλέπε Playstation, Nitendo, X-Box, Game-Boy ο συνολικός τζίρος εκτοξεύεται στα 370 εκατομμύρια ευρώ, αναφέρει η ίδια πάντα έρευνα.

Η αγορά του παιδικού παιχνιδιού ελέγχεται κυρίως από λίγες μεγάλες εισαγωγικές επιχειρήσεις, που είναι κυρίως θυγατρικές πολυεθνικών οίκων και οι οποίες στη συντριπτική τους πλειοψηφία αντιμετωπίζουν μεγάλες πιέσεις.

Μεταξύ αυτών είναι οι: Mattel, Hasbro, Playmobil, AS, Giochi Preziosi Hellas, Snainter, Dreamland, Zita Toys, οι περισσότερες εκ των οποίων έχουν μακρόχρονη παρουσία στην αγορά. Η σχετικά πιο νέα παρουσία είναι η Giochi Preziosi Hellas, που δραστηριοποιείται στην αγορά μόλις 14 μήνες.

Στους μεγάλους εισαγωγείς πάντως πρέπει να συνυπολογίσει κανείς και την αλυσίδα Jumbo η οποία κυρίως για δική της χρήση εισάγει και εμπορεύεται παιχνίδια απ όλο τον κόσμο, ιδιαίτερα από τη μεγάλη κινέζικη αγορά.

Η αλυσίδα Jumbo είχε μια πρόσθετη σημαντική ευκαιρία αύξησης του τζίρου της λόγω ανάληψης της άδειας παραγωγής των ολυμπιακών παιχνιδιών του Αθήνα 2004 τα οποία και διαθέτει τόσο στη λιανική όσο και στη χονδρική.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα ωστόσο που αντιμετωπίζουν οι συγκεκριμένες επιχειρήσεις είναι η παραγωγή παρεμφερών παιχνιδιών από άλλους κατασκευαστές. Η απομίμηση δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στις παραδοσιακές εταιρίες του κλάδου

Η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίζουν οι κατασκευαστές ελληνικών παιχνιδιών είναι η πολιτική διαφημίσεων που εφαρμόζεται από τους ισχυρούς του κλάδου. Με σχετικά πρόσφατες παρεμβάσεις του ο Σύνδεσμος Ελλήνων Βιοτεχνών Παιδικών Παιχνιδιών και Αμαξών ζητά να θεσπιστούν μέτρα που θα προστατεύσουν τα παιδιά από τον διαφημιστικό βομβαρδισμό για την προβολή των παιχνιδιών.

Σύμφωνα με τον Σύνδεσμο στην Ελλάδα τόσο η νομοθεσία όσο και το Σύνταγμα αλλά και οι κοινοτικές οδηγίες ορίζουν συγκεκριμένο πλαίσιο προστασίας της ευαίσθητης πληθυσμιακής ομάδας των παιδιών.

Αναφορικά με τον τομέα της λιανικής, η συγκέντρωση δυνάμεων αποτελεί την βασική εξέλιξη στον συγκεκριμένο τομέα, ενώ η εξάπλωση των αλυσίδων παιχνιδιών (Super Market παιχνιδιών) συνεχίστηκε και το 2004 με έντονους ρυθμούς.

Πολλά νέα super market παιχνιδιών, μέχρι και 6.000 τετραγωνικά μέτρα το καθένα, άνοιξαν σε διάφορα σημεία της χώρας. Τα πολυκαταστήματα αυτά ανήκουν σε πανίσχυρες εταιρίες , όπως το ”Jumbo”, ο ”Μουστάκας”, ο ”Ζαχαριάς” και σε μικρότερες όπως η βορειοελλαδίτικη ”Κού-Κου ΑΕ” και το ”Κομφούζιο”.

Η συνεχής ανάπτυξη των αλυσίδων έχει σαν αποτέλεσμα την περαιτέρω συρρίκνωση των παραδοσιακών καταστημάτων παιχνιδιών, όχι μόνο στην περιοχή της Αττικής αλλά και στις μεγάλες επαρχιακές πόλεις.. Ο ανταγωνισμός οδηγεί πολλούς μικρούς καταστηματάρχες παιδικών παιχνιδιών στην απόφαση να αλλάξουν αντικείμενο. Τη θέση τους αποσπούν οι μεγαλύτερες λιανεμπορικές επιχειρήσεις.

Αποκαλυπτική των τάσεων που επικρατούν στο λιανεμπόριο είναι η παρακάτω εικόνα: ενώ στις αρχές της δεκαετίας του ’90 υπήρχαν περίπου 1.000 καταστήματα παιδικών παιχνιδιών το 2004 ο αντίστοιχος αριθμός είναι κάτω από 400. Πρόκειται βεβαίως για καταστήματα που κυρίως εμπορεύονται παιδικά παιχνίδια. Μάλιστα μικρός αριθμός καταστηματαρχών, για να προστατευθεί από την έντονη, επερχόμενη κρίση λόγω του ανταγωνισμού των αλυσίδων, επιχειρεί να συνενωθεί.

Στα παραπάνω πρέπει κανείς να συνυπολογίσει και ένα ακόμη γεγονός: μέρος της λιανικής ”πίτας” των παιδικών παιχνιδιών αναλογεί και στα τυπικά σουπερμάρκετ, όπως το Carrefour, ο Σκλαβενίτης, ο Α-Β Βασιλόπουλος. Ιδιαίτερα το Carrefour δείχνει να ελέγχει και το υψηλότερο μερίδιο μεταξύ των ομοειδών επιχειρήσεων, τονίζει η Stat Bank.

Η άνθηση των μεγάλων πολυκαταστημάτων παιδικών παιχνιδιών στην Ελλάδα αποδίδεται στο ότι οι περισσότερες από τις αλυσίδες κάνουν και δικές τους εισαγωγές παιχνιδιών, γεγονός που τους βοηθά στην κερδοφορία, αλλά και στο γεγονός ότι έχουν διευρύνει τη γκάμα των προϊόντων τους, ενώ παράλληλα έχουν εντάξει εποχιακά προϊόντα.

Όλα αυτά οδηγούν - εκτός των άλλων – και στη μεταφορά του τζίρου από τα μεμονωμένα καταστήματα στις μεγάλες αλυσίδες, συμπληρώνει η Stat Bank που επισημαίνει όμως πως το ερώτημα που προκύπτει είναι: αν η Ελληνική αγορά έχει ανάγκη τόσων χιλιάδων μέτρων ραφιών για παιχνίδια και στο τέλος όλες αυτές οι αλυσίδες θα επιβιώσουν;

Είναι δεδομένο πάντως, καταλήγει η έρευνα, ότι οι υγιείς οικογενειακές επιχειρήσεις με συνετή διαχείριση, παρά τον ανταγωνισμό, θα μπορέσουν να επιβιώσουν, όπως επίσης είναι δεδομένο, ότι οι αλυσίδες είναι πολλές και ότι για να επιβιώσουν, πρέπει να εξετάσουν σοβαρά την περίπτωση των συνεργασιών και συγχωνεύσεων.