Το Δημόσιο της έδωσε επιχορηγήσεις και οι τράπεζες άφθονα δάνεια. Αυτή προχώρησε σε "εκ περιτροπής εργασία", σε απολύσεις και σε αύξηση των αμοιβών των μελών του Δ.Σ. κατά 40%!

H Αλουμύλ βέβαια δεν είναι η μόνη εταιρία στην Ελλάδα που προχωράει σε απολύσεις προσωπικού (χθες ανακοίνωσε τον περιορισμό 40 θέσεων εργασίας στην Ξάνθη), ούτε και είναι η πρώτη φορά όπου η ΓΣΕΕ καταγγέλλει τις απολύσεις ως απαράδεκτες, αυθαίρετες και παράνομες.

Άλλωστε -κακά τα ψέματα- έχουμε δει και θα δούμε πολλές φορές το... ίδιο έργο και σε πολλές άλλες εταιρίες τους αμέσως προσεχείς μήνες.

Ωστόσο, όταν οι απολύσεις αυτές γίνονται από τον όμιλο του κ. Γιώργου Μυλωνά, του πρώην προέδρου του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος, το γεγονός αποκτά άλλη βαρύτητα και άλλες διαστάσεις.

Και εξηγούμε γιατί:

Ο κ. Μυλωνάς ανακοίνωσε στο πρώτο μισό της προηγούμενης δεκαετίας ένα επενδυτικό σχέδιο, το οποίο τότε πολλοί τότε είχαν θεωρήσει υπερφιλόδοξο. Το επενδυτικό αυτό σχέδιο είχε τη στήριξη των τραπεζών (άλλες εποχές τότε…), αλλά και του ελληνικού δημοσίου, που το... φιλοδώρησε με γενναίες επιχορηγήσεις.

Όλα τα στραβά μπορεί να έχει το ελληνικό δημόσιο, αλλά επιχορηγήσεις -στον κ. Μυλωνά και σε πολλούς άλλους- έδωσε απλόχερα.

Μέσα από το πρόγραμμα αυτό η Αλουμύλ αύξησε πολύ περισσότερο απ’ όσο έπρεπε την παραγωγική της δυναμικότητα. Και έτσι, παρά τη συνεχή αύξηση των πωλήσεών της, τελικά πολύ μεγάλο ποσοστό της επένδυσης παρέμεινε αχρησιμοποίητο (παραγωγή πολύ πιο κάτω από το συνολικό capacity) ακόμη και την περίοδο της οικονομικής άνθησης. Πριν δηλαδή η διεθνής κρίση μας χτυπήσει την πόρτα…

Επιπλέον, η υλοποίηση αυτού του project φόρτωσε την εισηγμένη με έναν... σκασμό δάνεια (ο καθαρός δανεισμός στις 30/9/2010 υπερέβαινε τα 150 εκατ. ευρώ), αλλά οι τράπεζες δεν άφησαν παραπονεμένο τον κ. Μυλωνά. Έτσι, μέσα στο 2010 του μετέτρεψαν υποχρεώσεις ύψους 120 εκατ. ευρώ από βραχυπρόθεσμες σε μακροπρόθεσμες.

Όλα τα στραβά μπορεί να έχουν οι ελληνικές τράπεζες, αλλά του κ. Μυλωνά το χαλί δεν του το τράβηξαν…

Ο κ. Μυλωνάς λοιπόν -αφού η λανθασμένη απόφαση για το υπερφιλόδοξο project ήταν δική του- δεν ενίσχυσε (επανορθώνοντας κατά κάποιον τρόπο) με αύξηση κεφαλαίου την Αλουμύλ.

Αντίθετα, με το... καλημέρα της κρίσης προχώρησε σε πρόγραμμα "εκ περιτροπής εργασίας", στέλνοντας τον… λογαριασμό στους εργαζομένους!

Άλλωστε, το… αμέριστο ενδιαφέρον του κ. Μυλωνά για τους εργαζομένους ήταν γνωστό και από τότε που είχε προτείνει να δημιουργηθεί βιομηχανική ζώνη στα σύνορα της Ελλάδας, όπου θα επιτρέπονταν μισθοί ανάλογοι με αυτούς της Βουλγαρίας και της Αλβανίας…

Συμπερασματικά, λοιπόν, έχουμε και λέμε:

Πρώτον, τα προβλήματα σε μεγάλο βαθμό του ομίλου προέρχονται από σφάλματα του ίδιου του επιχειρηματία και όχι μόνο από τη γενικότερη οικονομική κρίση.

Δεύτερον, το μεγάλο επενδυτικό σχέδιο του κ. Μυλωνά το έχει επιχορηγήσει μέχρι σήμερα το ελληνικό δημόσιο και το έχουν χρηματοδοτήσει οι τράπεζες, χωρίς ο ίδιος να βάλει ούτε 1 ευρώ (η πιο πρόσφατη αύξηση κεφαλαίου της Αλουμύλ έγινε εν μέσω χρηματιστηριακής φούσκας, στις αρχές του 2000, όταν είχε αντλήσει γύρω στα 30 εκατ. ευρώ).

Τρίτον, όλα αυτά τα χρόνια, o κ. Μυλωνάς και τα υπόλοιπα μέλη του Δ.Σ. απολάμβαναν τις (καθόλου ευκαταφρόνητες) αμοιβές τους για τις εργασίες που προσέφεραν. Μάλιστα, η τελευταία τακτική γενική συνέλευση (Ιούνιος 2010) ενέκρινε καθαρές αμοιβές για τα εκτελεστικά μέλη του Δ.Σ. ύψους 196.000 ευρώ και προενέκρινε αντίστοιχο ποσό 280.000 ευρώ για το 2010!

Εν μέσω λοιπόν κρίσης, η διοίκηση αποφάσισε να αυξήσει τις αμοιβές της κατά 40%!

Αυξήσεις σε εμάς, απολύσεις στο πόπολο…