Προεκλογικό παιχνίδι εντυπώσεων με φόντο την οικονομία

Σε σκληρές μάχες στο μέτωπο των εντυπώσεων επιδίδονται η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση με φόντο τις εκλογές του Μαΐου, αν και γνωρίζουν πως οι εξελίξεις ουσίας στην οικονομία θα έρθουν μετά το προσεχές καλοκαίρι, ή και τη διετία 2015-2016.

Η κυβέρνηση, για παράδειγμα, ενώ ομολογεί πως ελάχιστα πράγματα μπορούν να αλλάξουν ριζικά στην οικονομία τουλάχιστον μέχρι το τέλος του καλοκαιριού, επιχειρεί να σηκώσει πέντε τουλάχιστον «λάβαρα» μέχρι τις επικείμενες εκλογές. Έτσι:

• Βγαίνει με ομολογιακό δάνειο στις διεθνείς αγορές, αντλώντας ένα ποσό που ουσιαστικά δεν χρειάζεται και θα μπορούσε να αντλήσει με εναλλακτικούς τρόπους, και μάλιστα έναντι χαμηλότερου κόστους.

• Θα επιχειρήσει να εκμεταλλευθεί επικοινωνιακά το ταξίδι της καγκελαρίου Άγκελα Μέρκελ την προσεχή Παρασκευή, γνωρίζοντας πως η ουσία της γερμανικής πολιτικής σχετικά με την Ελλάδα και τον ευρωπαϊκό Νότο είναι ήδη ξεκαθαρισμένη. Θα ήθελε επίσης «εδώ και τώρα» αναβάθμιση της οικονομίας από τη Moody's (τελικά φαίνεται πως πάει για την... 1η Αυγούστου), αν και το περιεχόμενο της έκθεσης του οίκου αξιολόγησης δεν θα ξένιζε κανέναν.

• Προτίθεται να επενδύσει επικοινωνιακά στην οριστικοποίηση του -ήδη γνωστού σε γενικές γραμμές- πρωτογενούς πλεονάσματος από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή μέσα στον Απρίλιο και φυσικά στην επιστροφή ενός «κοινωνικού μερίσματος» σε ομάδες πολιτών.

• Επιθυμεί έντονα την ολοκλήρωση της νέας επανακεφαλαιοποίησης των συστημικών τραπεζών (μετά την Alpha και την Πειραιώς, ακολουθεί η Eurobank) όχι τόσο για να πέσει φρέσκο χρήμα στην οικονομία, αλλά κυρίως για να πείσει πως οι ξένοι εμπιστεύονται πλέον έμπρακτα την Ελλάδα (προφανώς και την κυβέρνησή της...).

• Και φυσικά, θα επιδιώξει πριν από τις επικείμενες εκλογές μια ηχηρή δέσμευση των Ευρωπαίων για τη στάση που θα κρατήσουν το προσεχές φθινόπωρο γύρω από το ζήτημα της επαναδιαπραγμάτευσης του ελληνικού χρέους.

Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση δρομολογεί μια σειρά κινήσεων περισσότερο εντυπωσιασμού παρά ουσίας (στην καλύτερη περίπτωση, το ευρύ κοινό θα αρχίσει να αντιλαμβάνεται μια μικρή βελτίωση της κατάστασης από τα μέσα του 2015 και μετά), κυρίως για τους εξής λόγους:

Πρώτον, για να επιτύχει ένα «καλό» εκλογικό αποτέλεσμα στις διπλές εκλογές του Μαΐου, γεγονός που ερμηνεύεται ως μια διαφορά στο ποσοστό των ευρωεκλογών μεταξύ της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ κοντά στα ποσοστά των τελευταίων δημοσκοπήσεων και με επικράτηση «κυβερνητικών» υποψηφίων στις περιφέρειες και σε κάποιους μεγάλους δήμους της χώρας. Μάλιστα, γνωστό στέλεχος της χρηματιστηριακής αγοράς που είναι φίλα προσκείμενο στην κυβέρνηση, υποστηρίζει πως «η Νέα Δημοκρατία έχει πλέον αρκετά πράγματα να πει εν όψει των ευρωεκλογών και στο επόμενο χρονικό διάστημα θα έχει να πει ακόμη περισσότερα»...

Δεύτερον, είναι παρατηρημένο τους τελευταίους μήνες ότι υπάρχει σημαντική συσχέτιση ψυχολογίας και κατανάλωσης στην πραγματική οικονομία.

Και τρίτον, μόνο μέσα από μια συνεχή και σταδιακή βελτίωση του κλίματος μπορεί να προσδοκά επαναπατρισμό καταθέσεων από το προσεχές φθινόπωρο και μετά.

Πολιτική υπενθύμισης και αποδόμησης

Από την πλευρά του, ο ΣΥΡΙΖΑ επίσης επιδίδεται στη μάχη των εντυπώσεων και μάλιστα σηκώνοντας τους τόνους ολοένα και περισσότερο από τον περασμένο Σεπτέμβριο, καθώς βλέπει:

α) το δημοσκοπικό του ποσοστό να μην αυξάνεται σημαντικά

β) την επίθεσή του προς την κυβέρνηση να πλήττει μόνο το ΠΑΣΟΚ και όχι τη Νέα Δημοκρατία

γ) τα χαμένα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ να κατευθύνονται κυρίως προς το νεοπαγές Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη.

Έτσι, οι βασικές κατευθύνσεις του ΣΥΡΙΖΑ είναι να επικεντρωθεί στις κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις από τη λιτότητα των τελευταίων ετών (άμεσα συνδεδεμένη με την πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας) και να πείσει πως μετά το ήδη υπάρχον μνημόνιο θα ακολουθήσει ένα σκληρότερο, ανεξάρτητα από την ονομασία που θα πάρει.

Παράλληλα, όλο αυτό το διάστημα προσπαθεί να αποδομήσει αυτά που η κυβέρνηση θεωρεί επιτυχίες και μηνύματα σταδιακής εξόδου από την κρίση.

Έτσι, το πρωτογενές πλεόνασμα εμφανίζεται ως κλοπή των λαϊκών εισοδημάτων, η έξοδος στις αγορές ως ένα κακόγουστο αστείο και ως εξυπηρέτηση στα ξένα συμφέροντα, ενώ οι δηλώσεις των Ευρωπαίων για βοήθεια προς την Ελλάδα χαρακτηρίζονται... κινήσεις προεκλογικού χαρακτήρα.