«Χαίρε βάθος αμέτρητο!». Μόνο αυτή η έκφραση ταιριάζει στο «βασίλειο» κρατικών εταιριών και εμπλεκόμενων επιχειρηματικών συμφερόντων, όπως αποκαλύπτεται και από την υπόθεση του ΟΔΙΕ, που έφερε κατ'  αποκλειστικότητα στο προσκήνιο το Euro2day.gr προ ολίγων ημερών.

Η περίληψη της υπόθεσης είναι αρκετά «απλή», όπως προκύπτει από τις χθεσινές δηλώσεις του προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου του ΟΔΙΕ, Αλέξανδρου Ζαχαρή, στον δημοσιογράφο Φώτη Κόλλια.

Επί έξι χρόνια η Ιντραλότ ήταν πάροχος του κεντρικού συστήματος λειτουργίας του ΟΔΙΕ, τιμολογούσε δηλαδή και πληρωνόταν χωρίς να υπάρχει απολύτως καμία σύμβαση.

Διότι όταν ξαφνικά η διοίκηση του ΟΔΙΕ «ανακάλυψε» το κενό δεν προχώρησε σε προσωρινή ρύθμιση και σε μειοδοτικό διαγωνισμό. Απλώς… παζάρεψε με τον υπάρχοντα προμηθευτή, πέρασαν τα… χρόνια και μετά «ανακάλυψε» ότι δεν υπάρχει χρόνος, γιατί, αν και όταν ιδιωτικοποιηθεί ο ΟΔΙΕ, θα μείνει ξεκρέμαστος ο νέος ιδιοκτήτης!

Κι έτσι επέστρεψε στον υπάρχοντα -άνευ συμβάσεως- προμηθευτή και του ανέθεσε με απευθείας ανάθεση για 2+1 χρόνια το κεντρικό σύστημα (λειτουργία και συντήρηση), ενώ ταυτόχρονα παραλαμβάνει από αυτόν ως «ενοικιαζόμενα» μερικές… εκατοντάδες νέα τερματικά.

Και πάλι χωρίς διαγωνιστική διαδικασία. Ας δούμε όμως τις «λεπτομέρειες».


Οι δηλώσεις του «ισχυρού ανδρός» του ΟΔΙΕ στο Εuro2day.gr

Με καθυστέρηση ημερών ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του οργανισμού Αλέξανδρος Ζαχαρής επικοινώνησε και απαντώντας στις ερωτήσεις ανέφερε ότι η νέα διετής σύμβαση με την Intralot είναι αξίας αντίστοιχης με την προηγούμενη, δηλαδή περίπου 230.000 ευρώ μηνιαίως.

Ο κ. Ζαχαρής επιβεβαιώνει σχετικό ρεπορτάζ του Euro2day.gr και υποστηρίζει πως η σύμβαση ήταν απαραίτητη για πολλούς λόγους και πως περιλαμβάνει σειρά αλλαγών προς όφελος του οργανισμού που διαχειρίζεται τον ιππόδρομο στο Μαρκόπουλο.

Όσο για την καθυστέρηση στην ανακοίνωσή της, επί τρεις ολόκληρους μήνες(!), αποδίδει τη μη ανάρτησή της στο Διαύγεια στην… έλλειψη προσωπικού (ο ίδιος πίστευε, όπως μας είπε, πως έχει ήδη αναρτηθεί). Το ενδιαφέρον είναι πως ούτε η Intralot βιάζεται να ανακοινώσει μια σύμβαση που είναι χρυσοφόρα κατά το πρότυπο του ΟΠΑΠ και αναμένεται να της αποδώσει για τα επόμενα 2+1 χρόνια πάνω από 8 εκατ. ευρω.

Το πρωτοφανές είναι ότι ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ΟΔΙΕ υποστηρίζει πως επί έξι ολόκληρα χρόνια ο οργανισμός λειτουργούσε χωρίς σύμβαση με την Intralot.

Το θέμα αυτό από μόνο του δημιουργεί νομικά ερωτήματα περί απιστίας, τα οποία θα τα δούμε στη συνέχεια.


Τα πολλά παζάρια… έφαγαν τη σύμβαση (και τον διαγωνισμό!)

Σε κάθε περίπτωση, ο κ. Ζαχαρής αποδίδει την αδυναμία υπογραφής σύμβασης επί της δικής του θητείας σε σειρά νομικών και άλλων θεμάτων (sic) και στα πολυετή… παζάρια με την εταιρεία!

Με άλλα λόγια, από το πολύ παζάρι που έκαναν κατέληξαν στην απευθείας ανάθεση στον ίδιο προμηθευτή και στη δέσμευση για τουλάχιστον δύο χρόνια του… επόμενου ιδιοκτήτη του ΟΔΙΕ (ο οποίος βαίνει προς ιδιωτικοποίηση και τυπικά ανήκει πλέον στο ΤΑΙΠΕΔ).

Στο επίσης εύλογο ερώτημα γιατί δεν προχώρησε σε διαγωνισμό για επιλογή νέου τεχνολογικού παρόχου, αντί να… παζαρεύει, ο κ. Ζαχαρής υποστήριξε πως απαιτούνται… χρόνια(!) για τον καθορισμό των προδιαγραφών, αλλά και για την επιλογή νέου τεχνολογικού παρόχου.

Οπότε τώρα με τη νέα διετή σύμβαση (2+1 χρόνια, εξ όσων γνωρίζουμε εμείς) ο ΟΔΙΕ έχει τον χρόνο ώστε να… προετοιμάσει τον σχετικό διαγωνισμό. Η σύμβαση, όπως λέει, εγκρίθηκε από το Ελεγκτικό Συνέδριο, το οποίο είχε προχωρήσει σε μία - δύο παρατηρήσεις, που διορθώθηκαν από τον ΟΔΙΕ.

Η παλαιά σύμβαση της Intralot προέβλεπε την υποστήριξη του ιπποδρομιακού στοιχήματος (και του λογιστηρίου) επί 3 φορές την εβδομάδα (Δευτέρα, Τετάρτη, Παρασκευή) και για 4 ώρες ημερησίως. Η νέα σύμβαση, λέει ο κ. Ζαχαρής, είναι ίδιου κόστους, αλλά επιβάλλει στην Intralot την υποστήριξη του ΟΔΙΕ επί έξι ημέρες την εβδομάδα και 8 ώρες ημερησίως.

Ο ίδιος προσθέτει πως εξαιτίας της κατάργησης των παλαιών γραμμών του ΟΤΕ (εδώ και πολλά χρόνια...) ο οργανισμός χρειαζόταν νέες τερματικές συσκευές για το ιπποδρομιακό στοίχημα. Τελικά, η ίδια σύμβαση προβλέπει πως η Intralot θα του διαθέσει για τα επόμενα δύο χρόνια μερικές… εκατοντάδες τερματικά (χωρίς να αγοραστούν δηλαδή από τον ΟΔΙΕ), με την εταιρεία να δεσμεύεται, πάντα κατά τον κ. Ζαχαρή, πως θα συνεργαστεί με τον επόμενο τεχνολογικό πάροχο!

«Η ιδιωτικοποίηση του ΟΔΙΕ δεν θα μπορούσε να προχωρήσει όταν δεν έχει σύμβαση με τον τεχνολογικό πάροχο», δηλώνει μετ’ επιτάσεως ο κ. Ζαχαρής, επειδή ο νέος ιδιοκτήτης θα ήταν «έρμαιο του προμηθευτή, ο οποίος θα μπορούσε ανά πάσα στιγμή να κατεβάσει τους διακόπτες αφού δεν είχε σύμβαση».

Προφανώς, το ελληνικό κράτος, τόσο κατά τη διοίκηση του κ. Ζαχαρή όσο και με τις προηγούμενες, δεν είχε τις ίδιες… αγωνίες. Γι' αυτό και δεν είχε σύμβαση με την Ιντραλότ για το διάστημα-ρεκόρ των έξι ετών.


Τα «κενά» της υπόθεσης και το ενδεχόμενο απιστίας

Ωστόσο, ο κ. Ζαχαρής δεν διευκρίνισε και ορισμένα ακόμη θέματα. Όπως για παράδειγμα τον λόγο για τον οποίο δεν προώθησε μια σύμβαση περιορισμένης διάρκειας, ολίγων μηνών, προκειμένου να αφήσει τον επόμενο ιδιοκτήτη να αποφασίσει για τα περαιτέρω, ή γιατί δεν φρόντισε να γίνει ο διαγωνισμός επί των ημερών του, με δεδομένο ότι το διάστημα των δύο ετών που ισχυρίζεται ότι θα απαιτούσε η έκδοση προδιαγραφών και η υλοποίηση του διαγωνισμού δεν πείθει κανέναν.

Από νομική πλευρά, πάντως, η υπόθεση δημιουργεί κρίσιμα ερωτήματα περί του αδικήματος της απιστίας, ενώ ασφαλώς αφορούν και τη διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ, καθώς σε αυτήν έχει περάσει το 100% των μετοχών του οργανισμού.

Διότι υπάρχουν νομικές απόψεις σύμφωνα με τις οποίες κακώς ένας προμηθευτής συνεχίζει να παρέχει υπηρεσία ενώ γνωρίζει ότι δεν υφίσταται σύμβαση, κακώς τιμολογεί αυτές τις κακώς παρεχόμενες υπηρεσίες και, κυρίως, κακώς ο ΟΔΙΕ δεχόταν τη λήψη υπηρεσιών και τα τιμολόγια.

Αλλά και ο ίδιος ο τρόπος (μη) δημοσιοποίησης αυτού του «σκηνικού» είναι πολύ περίεργος.

Μόλις στις 29/5/2012 (δηλαδή μετά τις πρώτες εκλογές) ο ΟΔΙΕ εδέησε να αναρτήσει στη Διαύγεια μια λακωνική απόφαση του διοικητικού του συμβουλίου, από την οποία προκύπτει ότι η σύμβαση έγινε με απευθείας ανάθεση σχεδόν…τρεις μήνες νωρίτερα, και συγκεκριμένα στις αρχές… Μαρτίου, δηλαδή κατά τη «συγκυβέρνηση» ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ.

Στην ανακοίνωση αυτή δεν αναφέρεται κανένας απολύτως όρος (διάρκεια, αντικείμενο κ.λπ.) ούτε γίνεται αναφορά στο τίμημα, όταν σε άλλες περιπτώσεις ο ΟΔΙΕ έχει δημοσιεύσει στη Διαύγεια με λεπτομέρειες αποφάσεις ήσσονος οικονομικής σημασίας, περιλαμβανομένης και της ημερήσιας σύμβασης για ενοικίαση… λεωφορείου, αξίας 124 ευρώ!

ΥΓ.: Εάν η υπόθεση όπως εκτυλίχθηκε σας θυμίζει κάτι, αυτό δεν είναι τυχαίο. Με αντίστοιχο τρόπο δόθηκαν επί σειρά ετών οι απανωτές απευθείας αναθέσεις-παρατάσεις και από τον ΟΠΑΠ στην Ιντραλότ του κ. Σωκράτη Κόκκαλη, είτε διότι ο διαγωνισμός κατέληξε άγονος με διάλυση της επιτροπής, είτε γιατί καθυστέρησε η προκήρυξή του και «η εταιρία έπρεπε να λειτουργήσει», είτε διότι απλώς… πάγωσε, όπως φαίνεται να συμβαίνει αυτήν την περίοδο.

Τυχαίο; Δε νομίζουμε!