Οι κατά Ρέππα… «τζαμπατζήδες» φαίνεται ότι πέτυχαν την πρώτη μεγάλη νίκη τους. Ήδη από προχθές, ο αρμόδιος υφυπουργός Υποδομών κ. Γ. Μαγκριώτης (εικονιζόμενος στη φωτό) έσπευσε να δηλώσει ότι τα διόδια στους οδικούς άξονες που είναι υπό κατασκευή θα μειωθούν κατά 50% ή και περισσότερο. Δικαίωση μεγάλη για το «κίνημα της ανυπακοής», θα πείτε, που φαίνεται να πήρε πρώτη νίκη και μάλιστα… «εύκολη».

Χθες, όμως, οι εκπρόσωποι των κοινοπραξιών που έχουν αναλάβει τα έργα αυτά δεν φάνηκαν να συμμερίζονται την άποψη του υφυπουργού. Για να το πούμε λιγότερο ευγενικά, τον «άδειασαν».

Αρνήθηκαν να δεσμευτούν για τις μειώσεις κατά 50% που εξαγγέλλει κι άφησαν να εννοηθεί σαφώς ότι ο κ. Μαγκριώτης μπορεί να κάνει ό,τι θέλει με το «μερτικό» του Δημοσίου από τα διόδια, αλλά με το θέμα του δικού τους ποσοστού αλλάζουν τα πράγματα.

Ορισμένοι εξ αυτών λένε, συγκεκριμένα, ότι οποιαδήποτε αναπροσαρμογή στα διόδια που δεν αφορά σε έσοδα του Δημοσίου προϋποθέτει μετατροπή συμβάσεων, ιδίως σε ό,τι έχει να κάνει με τη διάρκεια παραχώρησης, ώστε να μη μειωθούν αντίστοιχα τα συνολικά έσοδα.

Κι άφησαν ως δική τους παραχώρηση τα «πάσα» για κατοίκους γειτονικών περιοχών που επιβαρύνονται υπέρμετρα από τα διόδια, μη έχοντας παράπλευρες οδούς.

Η τοποθέτησή τους ίσως καθησύχασε τους… τραπεζίτες που έχουν αναλάβει να χρηματοδοτήσουν τα εγχειρήματα, κι έχασαν τον ύπνο τους από τις δηλώσεις του υφυπουργού.

Για την ευρύτερη κοινή γνώμη, όμως, τα παραπάνω δημιουργούν σημαντικά ερωτήματα ως προς τον… «άθλο» του κ. Μαγκριώτη.

Αν όντως ήταν τόσο εύκολο να κοπούν στη μέση οι τιμές των διοδίων, χωρίς καν συγκροτημένες διαπραγματεύσεις των συμβάσεων, τότε απολύτως δίκαια αντέδρασαν οι πολίτες και δεν πλήρωναν. Δεν μιλάμε απλώς για νίκη, αλλά για θρίαμβο.

Μπράβο τους, καλά έκαναν και να συνεχίσουν έτσι, μήπως γλιτώσουμε κι άλλα «χαράτσια».

Πολύ φοβόμαστε όμως ότι δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα.

Διότι αν όλο το ποσοστό της μείωσης αφορά σε έσοδα από φόρους που επέβαλε το Δημόσιο -κι έτσι με χαρακτηριστική ευκολία το «πετσοκόβει» ο κ. Μαγκριώτης-, τότε κακώς τα μέλη του κινήματος τα έβαζαν με τους «κακούς εργολάβους». Απέναντί τους είχαν από την αρχή ένα κακό κράτος που χρεώνει όπως και όπου προλαβαίνει.

Αν πάλι για να γίνουν οι σημαντικές αυτές μειώσεις πρέπει να βάλουν νερό στο κρασί τους και οι εργολάβοι, τότε προκύπτει άλλο σαφές ερώτημα: πώς ξέρει εκ των προτέρων ο κ. Μαγκριώτης ότι μπορούν να μειωθούν τόσο πολύ τα διόδια;

Ήταν άραγε τόσο χαλαρές και ευνοϊκές για τους εργολήπτες οι συμβάσεις που μπορούν να αλλάξουν διά υπουργικής εντολής και με… συνοπτικές διαδικασίες;

Ή μήπως ο ίδιος ΔΕΝ ξέρει τι θα γίνει κι απλώς λέει «νούμερα» για να περάσει τώρα η μπόρα - και μετά να ξεχαστούν;

Απαντήσεις δεν έχουμε. Τα ερωτήματα όμως δεν είναι καθόλου τυχαία. Προκύπτουν τόσο από τη χθεσινή αντίδραση των εργοληπτών όσο και από την ανησυχία των τραπεζιτών, που στην πράξη δίνουν τα λεφτά για τα έργα, με βάση συμβάσεις συγκεκριμένες, πολυσέλιδες και… δεσμευτικές.

Τι θα γίνει τελικά; Θέλουμε να πιστεύουμε ότι και τα διόδια θα μειωθούν και τα έργα θα γίνουν. Κανείς δεν θέλει να καταπέσουν οι συμβάσεις και να μείνουν τα έργα στον αέρα. Ούτε καν εκείνοι που αρνούνται να πληρώσουν.

Ο μέχρι τώρα… «ανάλαφρος» χειρισμός του θέματος, όμως, μας προβληματίζει. Γιατί δείχνει ότι κάποιος ή κάποιοι μάλλον «μας δουλεύουν»...