Δόξα να έχει ο Αλλάχ!

Ποιες 4.500 μονάδες; Πάνε αυτές! Τώρα πάμε για τις 5.000 μονάδες και σε λίγες μέρες θα μιλάμε για τις 6.000 μονάδες. Λίγο ακόμη να σπρώξουμε και οι 7.000 θα είναι γεγονός. Κυρίες και κύριοι, στη Σοφοκλέους μοιράζουν λεφτά. Αρκεί να περάσετε απ’ έξω και έχετε μεγάλες πιθανότητες να σας έρθει η δεσμίδα με τα πεντακοσάρια στο κούτελο. Στο δόξα πατρί κατευθείαν. Δόξα να έχει ο Αλλάχ, το 1999 είναι πάλι εδώ!

Δημοσιεύθηκε: 21 Φεβρουαρίου 2006 - 08:29

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Ποιες 4.500 μονάδες; Πάνε αυτές! Τώρα πάμε για τις 5.000 μονάδες και σε λίγες μέρες θα μιλάμε για τις 6.000 μονάδες. Λίγο ακόμη να σπρώξουμε και οι 7.000 θα είναι γεγονός.

Κυρίες και κύριοι, στη Σοφοκλέους μοιράζουν λεφτά. Αρκεί να περάσετε απ’ έξω και έχετε μεγάλες πιθανότητες να σας έρθει η δεσμίδα με τα πεντακοσάρια στο κούτελο. Στο δόξα πατρί κατευθείαν. Δόξα να έχει ο Αλλάχ, το 1999 είναι πάλι εδώ!

Μοιάζει να είναι παραμύθι! Και μακάρι να είναι, αφού όλα τα παραμύθια έχουν παραμυθένιο τέλος. Είναι όμως παραμύθι σαν αυτά που ακούγαμε παιδιά ή παραμύθι από τα άλλα; Από εκείνα που μας πλασάρουν όταν είμαστε μεγάλοι, περνώντας μας για παιδιά;

Τρέχει ο Γενικός Δείκτης σαν αφηνιασμένο άτι και άπαντες νιώθουν ευτυχισμένοι. Λογικό είναι αυτό. Δώσε μας σήμερα και για το αύριο ποιος σκοτίζεται! Η αισιοδοξία ρέει άφθονη στην αγορά, σαν τη σαμπάνια στα πάρτι των νεόπλουτων.

Ένας καλός άνθρωπος δεν χαλάει τα πάρτι των ανθρώπων. Ακόμη κι αν τα βρίσκει λίγο παρακμιακά, προτιμά να μη συμμετέχει από το να χαλάσει το κέφι των συμμετεχόντων.

Μόνο που δεν είμαστε καλοί άνθρωποι. Ενίοτε γινόμαστε και ενοχλητικοί. Αλλά αυτή είναι η δουλειά μας και όχι να χαϊδεύουμε τα αφτιά των αναγνωστών μας.

Κυρίες και κύριοι, στη Σοφοκλέους δεν μοιράζουν λεφτά. Πουθενά στον κόσμο δεν μοιράζουν λεφτά. Αυτό που γίνεται σήμερα στη Σοφοκλέους είναι ένα επικίνδυνο παιγνίδι που το έχουμε δει πολλές φορές να λαμβάνει χώρα μπροστά στα μάτια μας.

Προχτές, με την απεργία των τραπεζών φίλος ”παίκτης” προσπάθησε να εξυπηρετηθεί από υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας. Κλειστό το μαγαζί. Τον είδε ο διευθυντής και έτρεξε έξω. Τον έσυρε στην κυριολεξία μέσα στο κατάστημα (δεν θυμάται ακόμη ο άνθρωπος αν τον τράβηξε από το μανίκι ή τον γιακά). ”Κανένα χαρτί”; Ήταν η ερώτηση. Όταν φτάνουμε σε αυτό το σημείο, αφήστε το καλύτερα.

Για να είμαστε απόλυτα δίκαιοι, δεν έχουμε φτάσει ακόμη στο άλλο σημείο. Σε εκείνο που η γιαγιά εγκαταλείπει τη στάνη στο χωριό και νοικιάζει καρέκλα στην ΕΛΔΕ για να εξασφαλίσει το μέλλον της.

Μέχρι τότε, οι φίλτατοι που μας υβρίζουν καθημερινώς, γιατί ”πάμε κόντρα στο ρεύμα”, ας έχουν τούτο υπόψη τους: Δικά τους τα κέρδη, δικές τους και οι ζημίες.

Οπότε, σκασίλα μας μεγάλη και πέντε παπαγάλοι. Να αφήσουν, όμως, ήσυχο τον κύριο Μήτσο και την κυρία Μήτσαινα και να μη τους φουσκώνουν τα μυαλά. Ας περιοριστεί το όποιο κέρδος και η όποια χασούρα μεταξύ ημών.

Δεν είναι ανάγκη να οδηγήσουμε στην αγχόνη όσους μας ξέφυγαν το 1999, είτε από μεγάλη τύχη είτε επειδή ήταν ακόμη παιδιά...

Θανάσης Μαυρίδης

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.