Μετοχές για τρελούς

Αν πριν από έναν χρόνο έλεγες ότι η περιφέρεια έχει ευκαιρίες, θα είχες να αντιμετωπίσεις την μήνιν των επαϊόντων. Διότι τότε ”έτρεχαν” τα ”μεγάλα” και ήταν δεδομένο ότι ο πελάτης που θα διάλεγε ”μικρά” δεν θα έδινε commission για μεγάλο χρονικό διάστημα. Σήμερα έχουν ξετρελαθεί άπαντες με την περιφέρεια. Δυστυχώς, τα ποιοτικά στοιχεία έχουν και πάλι μπει στο περιθώριο. Από τη μία υπερβολή στην άλλη...

Δημοσιεύθηκε: 9 Φεβρουαρίου 2006 - 08:29

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Αν πριν από έναν χρόνο έλεγες ότι η περιφέρεια έχει ευκαιρίες, θα είχες να αντιμετωπίσεις την μήνιν των επαϊόντων. Διότι τότε ”έτρεχαν” τα ”μεγάλα” και ήταν δεδομένο ότι ο πελάτης που θα διάλεγε ”μικρά” δεν θα έδινε commission για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Σήμερα έχουν ξετρελαθεί άπαντες με την περιφέρεια. Δυστυχώς, τα ποιοτικά στοιχεία έχουν και πάλι μπει στο περιθώριο. Από τη μία υπερβολή στην άλλη...

Από την άλλη πλευρά, θα ήταν παράλογο να απαιτούμε μία αυστηρή διαδικασία αποτίμησης των μετοχών. Τότε δεν θα είχαμε ένα χρηματιστήριο της προσφοράς και της ζήτησης, αλλά θα ήταν αρκετή η καθημερινή έκδοση ενός πίνακα με καθορισμένες τις τιμές από το υπουργείο Εμπορίου. Αν το χρηματιστήριο έχει χάρη, αυτή έχει να κάνει και με τις υπερβολές του.

Εμείς, όμως, δεν είμαστε εδώ για να υπερασπιζόμαστε τις υπερβολές, αλλά για να παίζουμε τον ρόλο του συνηγόρου του διαβόλου. Κακώς, κατά την άποψή μας, πολλά μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν μετατραπεί σε άτυπα γραφεία επενδυτικών συμβούλων.

Αν τα γραφτά μας ήταν στη λογική της πρόβλεψης του επόμενου limit up, τότε θα ήταν σαν να αλλάζαμε ρόλο και να αφήναμε στη γωνία τη δημοσιογραφική μας ιδιότητα.

Αυτό που μας ενδιέφερε πριν από λίγους μήνες ήταν το γεγονός ότι υπήρχαν ευκαιρίες στην περιφέρεια και το θέμα αυτό το αναδείξαμε πολλές φορές.

Είναι όμως τελείως διαφορετικό πράγμα να μιλάει κανείς για ευκαιρίες μέσα στον σωρό από το να υποστηρίζει ότι όλη η περιφέρεια αξίζει μιας τέτοιας κινητοποίησης, όπως αυτή που απολαμβάνει τις τελευταίες εβδομάδες.

Έχουμε ξεχάσει ότι ανάμεσα στις εταιρίες που σημειώνουν σήμερα τα limit up βρίσκονται σχήματα που πριν από λίγο καιρό χαροπάλευαν. Και μιλούμε κυριολεκτικά και όχι μεταφορικά. Τι έχει συμβεί στο μεταξύ για να αλλάξει τόσο δραστικά η χρηματιστηριακή εικόνα τους;

Φανταζόμαστε ότι αν οι χρηματιστηριακές αρχές ήταν τόσο ελαστικές όσο στην προηγούμενη δεκαετία και δεν είχαν στείλει στα αποδυτήρια μερικές ντουζίνες εισηγμένων, τότε κι αυτές θα ήταν σήμερα μεταξύ των super κερδισμένων.

Θα μας πείτε τώρα ότι οι επενδυτές είναι μεγάλα παιδιά και πρέπει να ξέρουν πού βάζουν τα λεφτά τους. Κι ότι εμάς δεν πρέπει να μας πέφτει λόγος. Σωστά!

Αν κάποιος έχε αποφασίσει να τζογάρει καθημερινά τα λεφτά του σε μετοχές για τρελούς, εμείς δεν έχουμε λόγο. Δεν μας διόρισε κανείς παιδονόμους. Δεν μπορούμε, όμως, να αφήσουμε ασχολίαστο το γεγονός ότι τώρα προσπαθούν διάφοροι να μας πείσουν ότι στην περιφέρεια ”βρίσκονται τα λεφτά”.

Σε μετοχές της περιφέρειας; Ναι. Στην περιφέρεια στο σύνολό της; Όχι! Κι ας πηγαίνουμε πάλι κόντρα στο ρεύμα και ας δεχτούμε μερικές δεκάδες οργισμένα e-mail! Ο ρόλος μας δεν είναι να πηγαίνουμε με τα νερά των αναγνωστών μας, αλλά ενίοτε να είμαστε και χρήσιμοι...

Είναι δυνατόν οι βρικόλακες του 1999 να έχουν μακιγιαριστεί και να έχουν την απαίτηση να βγουν και πάλι στο φως της ημέρας, σαν να μην έχει συμβεί τίποτα; Απατεώνες να μας δουλεύουν και πάλι ψιλό γαζί για την ”ανάπτυξη” της εταιρίας τους;

Πόσες και πόσες φορές δεν έχουν πει τα ίδια ακριβώς πράγματα και τι έχουν πετύχει στη διάρκεια των τελευταίων δεκαπέντε χρόνων; Και εντάξει! Την πρώτη φορά δεν τους ξέραμε. Τη δεύτερη είπαμε ότι ίσως και να έφταιγε η συγκυρία. Την τρίτη και την τέταρτη φορά δεν έχουμε δικαιολογία.

Μα, λένε κάποιοι, εκεί είναι τώρα τα λεφτά και δεν με νοιάζει τι θα γίνει αργότερα. Ξέρετε, κύριοι, πολλούς που να έχουν κερδίσει τον παπατζή στον δρόμο;

Δεν έχετε πιθανότητα να κερδίσετε μπλέκοντας με τέτοιου τύπου ιστορίες. Αν κερδίσετε από τον άλφα και τον βήτα, θα χάσετε από τον γάμα, και τότε…

Είμαστε σκληροί; Σκληροί ναι, άδικοι όχι. Θα σας πούμε μια μικρή ιστορία του 1993. Επιχειρηματίας με τη σύζυγό του βρέθηκαν σε δείπνο με γνωστό παίκτη της αγοράς με θέμα συζήτησης την πορεία της εταιρίας και της μετοχής.

Επειτα από λίγη ώρα η κυρία γυρίζει και λέει στον σύζυγο: ”Δεν ξέρω τι θα κάνεις εσύ, αλλά εγώ έχω απαιτήσεις. Σιγά, τώρα, μην επιστρέψεις όλα τα λεφτά στην εταιρία”. Θα πρέπει να είναι πολύ τρελός κάποιος για να συνεισφέρει στην αγορά νέας γούνας για την κυρία τάδε.

Στο κάτω κάτω της γραφής, αν χρωστάει μία γούνα, τη χρωστάει στη γυναίκα του!

Θανάσης Μαυρίδης

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.