Ποια είναι η πρωτεύουσα της Ελλάδας;

Κάποτε κατηγόρησαν τον παρουσιαστή ενός τηλεοπτικού παιγνιδιού στην Αμερική για ρατσιστική συμπεριφορά, επειδή καλούσε στην εκπομπή του μόνο λευκούς. Πώς αντιμετώπισε την πρόκληση ο παρουσιαστής; Κατά τρόπο ανάλογο με εκείνον με τον οποίο αντιμετωπίζει σήμερα η κυβέρνηση όσους την κατηγορούν ότι χρησιμοποιεί τις προσωπικές συνεντεύξεις για να προωθήσει τα ”γαλάζια παιδιά” στον δημόσιο τομέα...

Δημοσιεύθηκε: 4 Οκτωβρίου 2005 - 08:55

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Κάποτε κατηγόρησαν τον παρουσιαστή ενός τηλεοπτικού παιγνιδιού στην Αμερική για ρατσιστική συμπεριφορά, επειδή καλούσε στην εκπομπή του μόνο λευκούς. Πώς αντιμετώπισε την πρόκληση ο παρουσιαστής;

Κατά τρόπο ανάλογο με εκείνον με τον οποίο αντιμετωπίζει σήμερα η κυβέρνηση όσους την κατηγορούν ότι χρησιμοποιεί τις προσωπικές συνεντεύξεις για να προωθήσει τα ”γαλάζια παιδιά” στον δημόσιο τομέα...

Κάποια στιγμή, λοιπόν, ο Αμερικανός παρουσιαστής αποφάσισε να αποδείξει ότι οι εναντίον του καταγγελίες ήταν αβάσιμες και έτσι κάλεσε για πρώτη φορά στην εκπομπή του και έναν μαύρο.

Οι παίκτες απαντούσαν σε ερωτήσεις και ανάλογα με τις απαντήσεις κέρδιζαν δώρα.

Ρωτάει ο παρουσιαστής τον πρώτο παίκτη: Ποιοι χρησιμοποίησαν την πρώτη ατομική βόμβα! Εκείνος απαντά ”οι Αμερικανοί” και κερδίζει ένα πλυντήριο πιάτων.

Ρωτάει τον δεύτερο: Σε ποιες πόλεις έπεσαν οι πρώτες ατομικές βόμβες! Εκείνος απαντά ”σε Χιροσίμα και Ναγκασάκι” και κερδίζει μία τηλεόραση.

Έφτασε η σειρά του μαύρου. Ο παρουσιαστής ψάχνει τα χαρτιά του κα με μια αστραπιαία κίνηση του κεφαλιού του ”καρφώνει” με τα μάτια του τον παίκτη: ”Πείτε μου γρήγορα ονόματα και διευθύνσεις των νεκρών”!!!

Είναι ανέκδοτο. Όπως ανέκδοτα θα γίνουν και όσα τραγελαφικά συμβαίνουν σήμερα με το σύστημα των συνεντεύξεων για την πρόσληψη των υποψήφιων δημόσιων υπαλλήλων.

Για άλλη μία φορά η κυβερνητική εξουσία χρησιμοποιεί τον δημόσιο τομέα για να αποζημιώσει τους πολιτικούς φίλους της για τη στήριξη που της παρείχαν στη δύσκολη προσπάθεια για την αναρρίχησή της στην εξουσία.

Για άλλη μία φορά. Κι αυτό είναι που μας προκαλεί θλίψη. Το γεγονός ότι είχαμε πιστέψει πως αυτή τη φορά τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά...

Η προηγούμενη κυβέρνηση έκανε τα ίδια και χειρότερα! Οι προσλήψεις από το παράθυρο ήταν στην ημερήσια διάταξη και ας υπήρχε το ΑΣΕΠ. Η ύπαρξη του τελευταίου λειτούργησε περισσότερο ως άλλοθι.

Δεν φανταζόμαστε, για παράδειγμα, ότι πέρασαν από το ΑΣΕΠ οι δεκάδες χιλιάδες συμβασιούχοι. Ξέρετε πόσοι προσλήφθηκαν σε υπουργεία ως κλητήρες και καθαριστές – καθαρίστριες, για να πετύχουν στη συνέχεια μετάταξη ως υπάλληλοι και στο τέλος να μονιμοποιηθούν;

Και μην έχετε αμφιβολία. Ήταν τα δικά τους παιδιά, τα ”πράσινα παιδιά”.

Μόνο που είπαμε ότι κάποια στιγμή θα έπρεπε να τελειώσουμε με αυτή την ιστορία. Ότι η λογική των συμψηφισμών δεν μας οδηγεί κάπου. Αντί αυτού, επιβραβεύονται για άλλη μία φορά οι κομματικοί στρατοί.

Ποια είναι η πρωτεύουσα της Ελλάδας, πόσες γραμμές έχει η ελληνική σημαία και πόσα δάκτυλα έχει το χέρι του ανθρώπου; Αστεία πράγματα. Κι αναρωτιόμαστε πώς μπορούμε να ελπίζουμε σε λιγότερο κράτος, όταν οι πολιτικοί φίλοι πιέζουν για το ακριβώς αντίθετο.

Θλίψη και απογοήτευση. Οι ”πράσινες” και οι ”γαλάζιες” γενιές συνθλίβουν κάθε εκσυγχρονιστική προσπάθεια σ’ αυτόν τον τόπο...

Θανάσης Μαυρίδης

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.