Το βασίλειο των ψυχασθενών!

Τελευταίως έχω υποστεί τις συνέπειες μιας ασθένειας που ο ψυχοθεραπευτής μου την έχει ονομάσει ”υποτροπή υπομανίας υπό συνθήκες έντονου παροξυσμού”. Περί τίνος ακριβώς πρόκειται, θα σας γελάσω. Μέχρι πρότινος πίστευα ότι πρόκειται για μια εφεύρεση του γιατρού. Μέχρι που διάβασα ότι είχε απ’ αυτό ο Χριστόφορος Κολόμβος και πιο πρόσφατα ο Easy Stelios. Μεγαλεία!

Δημοσιεύθηκε: 26 Απριλίου 2005 - 08:54

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Τελευταίως έχω υποστεί τις συνέπειες μιας ασθένειας που ο ψυχοθεραπευτής μου την έχει ονομάσει ”υποτροπή υπομανίας υπό συνθήκες έντονου παροξυσμού”.

Περί τίνος ακριβώς πρόκειται, θα σας γελάσω. Μέχρι πρότινος πίστευα ότι πρόκειται για μια εφεύρεση του γιατρού. Μέχρι που διάβασα ότι είχε απ’ αυτό ο Χριστόφορος Κολόμβος και πιο πρόσφατα ο Easy Stelios. Μεγαλεία!

Είναι η ασθένεια από την οποία πάσχουν οι περισσότεροι χρηματιστές και επιχειρηματίες. Υπερβολική πίστη στον εαυτό τους, υπερβολική ενεργητικότητα και αδυναμία αίσθησης του κινδύνου.

Το καλό είναι ότι αυτά τα χαρακτηριστικά τα παρουσιάζουν πολλοί άνθρωποι κι έτσι δεν αισθάνομαι ως μία ακόμη θλιβερή μειοψηφία. Το κακό είναι ότι όλοι μας κυκλοφορούμε ακόμη ελεύθεροι!

Το ότι είμαστε επικίνδυνοι για τους άλλους είναι αυταπόδεικτο. Το πρόβλημα είναι ότι γινόμαστε επικίνδυνοι για τους οικείους μας και φυσικά για τον ίδιο μας τον εαυτό.

Πόσες και πόσες φορές η υπερβολική αυτοπεποίθησή μας δεν έχει οδηγήσει σε πραγματικές οικονομικές τραγωδίες! Αλλά εκεί εμείς, απτόητοι! Να προσπαθήσουμε να αποδείξουμε ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε εκεί όπου έχουν αποτύχει όλοι οι άλλοι...

Το χρηματιστήριο είναι ο πλέον ιδανικός τόπος συγκέντρωσής μας. Εκεί ακόμη και η πιο τρελή ιδέα βρίσκει εφαρμογή! Το πιο εξωφρενικό σενάριο, η πιο αρρωστημένη φαντασίωση.

Είναι ο κόσμος όπου το συν άπειρο συναντιέται με τον πλην άπειρο. Είναι ο μοναδικός τόπος όπου ένας ψυχασθενής μπορεί να θεωρηθεί φυσιολογικός άνθρωπος...

Έχετε σκεφτεί ποτέ ποιο είναι το κόστος της συμμετοχής μας στις αγορές; Δεν είναι το άγχος, δεν είναι ο χρόνος που περνάμε μπροστά στα μηχανήματα.

Είναι το γεγονός ότι ζούμε και αναπνέουμε τον ίδιο αέρα με χιλιάδες άλλους παλαβούς που προσπαθούν να επιβιώσουν σ’ έναν κόσμο εικονικής πραγματικότητας. Έναν κόσμο όπου το άσπρο γίνεται μαύρο, το μαύρο άσπρο και όλο αυτό βαπτίζεται κερδοσκοπία.

Περαστικά μας...

Θανάσης Μαυρίδης

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.