Ποιες επενδύσεις; Ποια οικονομία;

Οι Ευρωπαίοι συνεταίροι μας, εκείνοι οι οποίοι ζούσαν πάνω στις βελανιδιές όταν εμείς κτίζαμε Παρθενώνες, επιδίδονται τελευταίως στο άθλημα της προσέλκυσης επενδύσεων. Μειώνουν δραστικά τη φορολογία, δίδουν κίνητρα στις επιχειρήσεις. Εμείς, οι πονηροί, δεν ξέρουμε καν ότι υπάρχει τέτοιο άθλημα. Κι έπειτα αμφιβάλλουμε για το αν σε μερικά χρόνια θα μας έχουν ξεπεράσει η Ρουμανία και η Βουλγαρία...

Δημοσιεύθηκε: 30 Μαρτίου 2005 - 08:55

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Οι Ευρωπαίοι συνεταίροι μας, εκείνοι οι οποίοι ζούσαν πάνω στις βελανιδιές όταν εμείς κτίζαμε Παρθενώνες, επιδίδονται τελευταίως στο άθλημα της προσέλκυσης επενδύσεων.

Μειώνουν δραστικά τη φορολογία, δίδουν κίνητρα στις επιχειρήσεις. Εμείς, οι πονηροί, δεν ξέρουμε καν ότι υπάρχει τέτοιο άθλημα. Κι έπειτα αμφιβάλλουμε για το αν σε μερικά χρόνια θα μας έχουν ξεπεράσει η Ρουμανία και η Βουλγαρία...

Είναι τραγικό αυτό που συμβαίνει. Την ώρα που θα έπρεπε να ”βομβαρδίζουμε” τους ξένους και τους Ελληνες επενδυτές με προτάσεις για να επενδύσουν τα κεφάλαιά τους στην Ελλάδα, ασχολούμαστε με αλλότρια πράγματα.

Δεν έχουμε προσπαθήσει να προσελκύσουμε ούτε καν τους Ελληνες εφοπλιστές. Ειδικά οι τελευταίοι θα μπορούσαν να δώσουν μια μεγάλη ανάσα στην οικονομία μας.

Δεν αρκεί, όμως, μόνο η αγάπη για την πατρίδα τους, την οποία και έχουν αποδείξει πολλές φορές. Χρειάζονται και κίνητρα. Αν όχι μεγαλύτερα, τουλάχιστον τα ίδια με εκείνα που τους προσφέρουν σήμερα άλλες χώρες. Χρειάζεται να βρεθεί και κάποιος να πάρει την πολιτική απόφαση και να κάνει την υπέρβαση.

Καλά είναι τα λόγια. Μόνο που με τα λόγια δεν γίνονται επενδύσεις, δεν δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας, δεν παράγεται πλούτος. Δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε τον τροχό. Το έχουν ήδη ανακαλύψει άλλοι, πολύ πιο πριν από εμάς.

Η λύση είναι γνωστή και την εφαρμόζουν τώρα σε όλη την Ευρώπη. Όσο εμείς επιμένουμε να μην κάνουμε τίποτα, θα χάνουμε πολύτιμο έδαφος. Δεν είναι ανέκδοτο! Χώρες όπως η Ρουμανία τρέχουν με ”χίλια”, την ίδια ώρα που εμείς έχουμε αράξει στο parking της εθνικής οδού και απολαμβάνουμε το φραπεδάκι μας, χαζεύοντας το καινούργιο αυτοκίνητό μας.

Νιώθουμε ισχυροί, επειδή είχαμε ένα συγκριτικό πλεονέκτημα στα Βαλκάνια την προηγούμενη δεκαετία. Ένα πλεονέκτημα που δεν θα υφίσταται για πολύ καιρό ακόμη...

Θανάσης Μαυρίδης

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.