Μαμά! Η εφορία!!!

Η επιστολή που δημοσιεύουμε σήμερα αφιερώνεται εξαιρετικά σε όσους έχουν διατελέσει υπουργοί, υφυπουργοί και γενικοί γραμματείς σε οικονομικά υπουργεία. Διαβάστε πώς ένας ελεύθερος επαγγελματίας μπορεί να φτάσει στα όρια της παράνοιας, έτσι ώστε να αρχίσει να αναρωτιέται: επιχειρηματίας με δυάρι στα δυτικά προάστια ή δημόσιος λειτουργός με βίλα στα βόρεια προάστια;

Δημοσιεύθηκε: 16 Μαρτίου 2005 - 08:55

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Η επιστολή που δημοσιεύουμε σήμερα αφιερώνεται εξαιρετικά σε όσους έχουν διατελέσει υπουργοί, υφυπουργοί και γενικοί γραμματείς σε οικονομικά υπουργεία.

Διότι οι μεγαλύτεροι εχθροί της επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα είναι η γραφειοκρατία, η διαφθορά και οι... μηχανισμοί του κράτους.

Διαβάστε πώς ένας ελεύθερος επαγγελματίας μπορεί να φτάσει στα όρια της παράνοιας, έτσι ώστε να αρχίσει να αναρωτιέται: επιχειρηματίας με δυάρι στα δυτικά προάστια ή δημόσιος λειτουργός με βίλα στα βόρεια προάστια;

”Ξεκινώντας τη ζωή μας και τις επαγγελματικές μας επιδιώξεις υπήρχε διάθεση και τολμούσα πολλά πράγματα. Αισθανόμουν ότι θα αλλάξουν τα πράγματα και ότι θα πάμε μπροστά.

Αργότερα που έκανα και παιδιά έπαιρνα θάρρος από αυτά και η σκέψη ότι θα βρουν κάτι που πιθανά θα το χρησιμοποιήσουν σαν όπλο και που θα μπορέσουν να στηριχτούν πάνω του μου έδινε κι άλλο κουράγιο.

Είμαι 40 χρόνων και έχω δουλέψει περισσότερο από 85.000 ώρες. Καταλαβαίνεις, φαντάζομαι, τι κούραση κρύβουν οι πλάτες μου. Δεν βλέπω πια φως. Δεν έχω εικόνα για το μέλλον.

Είμαι κι εγώ επαγγελματίας, αλλά στον τομέα των Χονδρικών Πωλήσεων. Έχω μια επιχείρηση γραφικών τεχνών εξοπλισμένη με σύγχρονο εξοπλισμό και δυστυχώς έκανα μια πολύ σοβαρή επένδυση το 2004.

Το ”δυστυχώς” έχει να κάνει με το γεγονός ότι η αγορά δεν έχει χρήμα, και αν δεν υπάρχει αυτό δεν κινείται τίποτε. Καταλαβαίνεις, φαντάζομαι, ότι έχοντας επενδύσει και δανειστεί χρήματα για να μπορέσω να αναπτύξω και να συντηρήσω την επιχείρηση και τους 20 υπαλλήλους που ζούνε από αυτό το μαγαζί, έχω χάσει τον ύπνο μου.

Όλα εδώ και ένα χρόνο βαδίζουν με γοργούς ρυθμούς προς τα πίσω. Οι τιμές μας έχουν φτάσει στα όρια του κοστολογίου και δεν υπάρχει περιθώριο λάθους. Δεν μπορείς, δηλαδή, να τυπώσεις ένα φύλλο λάθος γιατί μετά ”μπαίνεις μέσα”.

Τελικά, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί έκανα αυτό το μαγαζί. Προσπαθούμε να πληρώνουμε τους μισθούς, να πληρώνουμε τους φόρους και τις λοιπές υποχρεώσεις και έπιτα από τόσα χρόνια να βλέπω ότι εγώ έχω με δάνειο ένα σπίτι 88 τ.μ. στα δυτικά προάστια και πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι έχουν μεζονέτες στα βόρεια...

Πρέπει, όμως, παράλληλα κάθε μήνα να αποδίδω ΦΠΑ, να πληρώνω φόρους, να κλείνουμε (με το έτσι θέλω) τις ανέλεγκτες φορολογικές χρήσεις κι αν θέλω ας κάνω κι αλλιώς.

Θα μπορούσα να γράφω ώρες, μέρες για το μαγαζί αυτό και για το τι έχουν δει τα μάτια μου, τι έχουν ακούσει τα αυτιά μου τα τελευταία 18 χρόνια. Δυο-τρία πραγματάκια απ’ αυτά θα σου πω και κάποια μέρα να τα αναφέρεις για να μαθαίνει ο κόσμος.

1. Κάποτε ήρθε φορολογικός έλεγχος. Κάθεται λοιπόν ο τύπος και άρχισε να λέει διάφορα για να γνωριστούμε. Έπινε το καφεδάκι του και ζητούσε παράλληλα χαρτιά και στοιχεία να ετοιμάζονται για να τα ελέγξει.

Έπειτα από περίπου 30 λεπτά και αφού έχει νιώσει σχετικά καλά, μου λέει επί λέξει: ”Με έχουν στείλει να σας γδάρω”. Και απαντώ: ”Γιατί, Θ..., να μας γδάρεις; Τι σου κάναμε ή καλύτερα τι τους κάναμε;”

Και η τρομερή απάντηση: ”Για την εφορία που ανήκεις είσαι μεγάλη επιχείρηση, η καρέκλα του εφόρου είναι ακριβή και φέτος δεν έχει μαζέψει αρκετά για να τη συντηρήσει...”

Καταλαβαίνεις τι μου είπε ο άνθρωπος; Ειλικρινής μεν, αλλά... Τελικά δεν βρήκε σπουδαία πράγματα και δεν μπορούσε να πάρει όλο το δέρμα από το γδάρσιμο.

Και υποχρεώθηκα να του δίνω εγώ δαπάνες από τα στοιχεία μου, που υποτίθεται δεν ήταν ειλικρινή, για να προκύψουν λογιστικές διαφορές...

2. Μια άλλη φορά ήρθαν 2 κυρίες (από την εφορία) για έλεγχο αποθήκης. Στον έλεγχο διαπιστώθηκε ότι κάτω από έναν πάγκο υπήρχε ένα κουτί (διατάσεων 30 εκ. Χ 12 εκ. Χ 12 εκ.) με υλικό εμφάνισης των εργασιών μας (φιλμ), το οποίο όμως είχε λήξει (έχουν ημερομηνία λήξης αυτά) εδώ και 5 μήνες.

Είχε ξεχαστεί κάτω από τον πάγκο και δεν δώσαμε σημασία. Το βρίσκουν λοιπόν στην έρευνά τους και λένε πού το έχεις απογράψει αυτό το υλικό;

Το υλικό αυτό να αναφέρω ακόμα ότι μας το είχε δώσει προμηθευτής μας με Δελτίο Αποστολής προς επίδειξη για να το δοκιμάσουμε και να δούμε αν μας βολεύει η διάσταση του υλικού. Εμείς δεν το δοκιμάσαμε ποτέ και αυτό έμεινε αχρησιμοποίητο και έληξε.

Δυστυχώς, δεν είχε απογραφεί –είχε ξεχαστεί- και η απογραφή υλικών μας, ενώ ήταν περίπου 170.000 ευρώ, θα έπρεπε να ήταν 170.120 ευρώ. Αυτό το πληρώσαμε επιτόπου 3.000 ευρώ για να μη μας ρίξουν τα βιβλία. Καταλαβαίνεις το θράσος τους...

Αυτοί οι άνθρωποι βέβαια δουλεύουν για το κοινό συμφέρον!!!

3. Σήμερα μας χρωστάει κάποιο Υπουργείο πάρα πολλά χρήματα. Τα χρήματα αυτά μας τα οφείλει εδώ και περίπου δύο χρόνια. Εγώ έχω πληρώσει ΦΠΑ, υλικά, εργατικά, ενοίκια, μηχανήματα, ζημιές, ΔΕΗ, δημοτικά τέλη, επισκευές κτιρίων, ΙΚΑ, επικουρικά ταμεία, ΦΟΡΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ.

Εκείνοι από τη μεριά τους έκαναν τη δουλειά με τις δικές μου πλάτες. Κι αναρωτιέμαι γιατί. Δεν έχουν κάνει ούτε μια τιμητική αναφορά στο όνομά μου, αλλά παρ’ όλα αυτά τις δουλειές τους τις έκαναν με τα χρήματά μου, με τις πλάτες μου και με την επιχείρησή μου. ΓΙΑΤΙ;

Μετά από δύο χρόνια και έχοντας κι άλλα τέτοια θέματα να αντιμετωπίσω, με καλούνε πάλι φέτος να πληρώσω ΦΟΡΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ. Θα ήθελα να ξέρω, αν τους πω ότι δεν έχω και ότι το τάδε Υπουργείο μού χρωστάει τόσα χρήματα που καλύπτουν τον ΦΟΡΟ, θα το δεχτούν;

Το άλλο με τον ΤΟΤΟ το ξέρεις;”

Υπεύθυνος για τη φιλοξενία: Θανάσης Μαυρίδης

[email protected]

ΣΗΜ: Ο αναγνώστης μας ζήτησε ανωνυμία για... ευνόητους λόγους. Οι άμεσα εμπλεκόμενοι, ωστόσο, καταλαβαίνουν περί ποίου πρόκειται. Το γεγονός, λοιπόν, ότι ο άνθρωπος αναλαμβάνει αυτό το ”ρίσκο” δείχνει τον βαθμό της απόγνωσής του.

Κύριε Ρεγκούζα, το μπαλάκι βρίσκεται στο δικό σας γήπεδο. Όχι μόνο για τον συγκεκριμένο επαγγελματία, αλλά γι’ αυτή καθεαυτή την επιχειρηματικότητα...

Ασφαλώς και έχουν γίνει θετικά βήματα από τη σημερινή κυβέρνηση. Όχι, όμως, αυτά που προσδοκούσε η αγορά. Κι ένας χρόνος είναι αρκετό χρονικό διάστημα...

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.