Το ”παραμύθι” των ξένων θεσμικών...

Δημοσιεύθηκε: 10 Ιανουαρίου 2005 - 08:55

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Οι Έλληνες επενδυτές νιώθουν δέος όταν μιλούν για τους ξένους θεσμικούς επενδυτές. Είναι σαν να αναφέρονται σ’ ένα μυστικό στρατό που δρα υπογείως και με κανόνες άκρας συνωμοτικότητας.

Το μόνο που λείπει για να ”δέσει το γλυκό” είναι η ”αόρατη αρχή”, κατά τα πρότυπα της Φιλικής Εταιρείας. Στο τέλος ίσως ανακαλύψουμε ότι όλα αυτά ανήκουν στη σφαίρα της μυθολογίας. Αρκεί να μην ξυπνήσουμε απότομα...

Οι ξένοι θεσμικοί επενδυτές είναι υπαρκτοί. Μόνο που τους έχουμε δώσει μυθικές διαστάσεις. Όπως ο Άτλαντας κρατά με τους ώμους του τη Γη, έτσι θέλουμε και τους ξένους επενδυτές να κρατούν στα χέρια τους τις τύχες της Σοφοκλέους.

Η διαφορά έγκειται στο ότι ο Άτλαντας τελεί σε ”διατεταγμένη υπηρεσία”, ενώ οι ξένοι θεσμικοί το κάνουν για τελείως ιδιοτελείς σκοπούς.

Η αίσθηση που έχουν σήμερα οι επενδυτές είναι ότι ”αν θέλουν οι ξένοι μπορούν να πάνε τον Γενικό Δείκτη στις 3.200 και στις 3.500 μονάδες”. Η άποψη αυτή κρύβει μέσα της τη βεβαιότητα περί της ύπαρξης ενός ενιαίου μυστικού κέντρου, το οποίο δρα στο εξωτερικό και συντονίζει όλους τους ξένους θεσμικούς επενδυτές:

”Σήμερα οι ξένοι αγόρασαν ΟΠΑΠ, επειδή πωλούσαν ΟΤΕ και δεν ήθελαν να υποχωρήσει ο Γενικός Δείκτης”! Αστεία πράγματα! Μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για κερδοσκόπους και όχι για τον Στρατό της Σωτηρίας!

Αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι ότι στις τάξεις των επαγγελματιών έχει αναπτυχθεί έντονα το φαινόμενο της μίμησης. Ο ένας ακολουθεί τα χνάρια του άλλου, μέχρις ότου ένα γεγονός οδηγήσει κάποιον στο να διασπάσει αυτή την αλυσίδα.

Ο λόγος που συμβαίνει κάτι τέτοιο δεν σχετίζεται με την ύπαρξη κάποιου σκοτεινού κέντρου αποφάσεων, αλλά με την προσπάθεια ανάληψης του μικρότερου δυνατού κινδύνου.

Ένας επαγγελματίας δεν θα εκτεθεί έναντι των πελατών του και των προϊσταμένων του αν χάσει χρήματα την ίδια ακριβώς στιγμή που θα χάνουν και όλοι οι υπόλοιποι συνάδελφοί του. Εκείνο στο οποίο θα κληθεί να απαντήσει είναι πόσα περισσότερα χρήματα έχασε, ενδεχομένως, από τους συναδέλφους του.

Ουδείς, λοιπόν, έχει λόγο να κάνει κάτι διαφορετικό από εκείνο που κάνουν οι άλλοι. Αρκεί να βρίσκεται σε ετοιμότητα για να κινηθεί με ταχύτητα, στην περίπτωση εκείνη που κάποιος άλλος αποφασίσει να βγει από αυτόν τον κύκλο και επηρεάσει με αυτή του την κίνηση την ισορροπία των πραγμάτων.

Σήμερα μπορεί όλοι να νιώθουν ευτυχείς με τα blue chips να διαπραγματεύονται σε τιμές εξωπραγματικές. Ασφαλώς, το ακριβό μπορεί να γίνει και ακριβότερο.

Για όσο καιρό, τουλάχιστον, εξελίσσεται αυτή η μιμητική συμπεριφορά και ουδείς νιώθει την ανάγκη να χαλάσει το πάρτι. Αν, όμως, ένας θελήσει να κάνει πρώτος την μεγάλη ανατροπή, τότε να μην είστε σίγουροι για οτιδήποτε.

Ούτε για το πώς ακριβώς γράφεται το όνομα των μεγάλων οίκων του εξωτερικού που σήμερα πρωτοστατούν στις αισιόδοξες για την αγορά εκθέσεις και αναθεωρούν συνεχώς προς τα πάνω τις λεγόμενες ”τιμές-στόχους” για τις μετοχές του άμεσου ενδιαφέροντός τους...

Θανάσης Μαυρίδης

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.