Μια μαύρη ημέρα για την ελληνική Βουλή

Την ίδια ημέρα που έδινε τον όρκο του Έλληνα βουλευτή ο κ. Ν. Μιχαλολιάκος, ο γ.γ. της Χρυσής Αυγής ομολογούσε ότι «η χούντα δεν ήταν το απόλυτο κακό όπως παρουσιάστηκε στη συνέχεια». Αξίζει να το θυμόμαστε…

Δημοσιεύθηκε: 18 Μαΐου 2012 - 07:46

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η χθεσινή ημέρα ήταν μια μαύρη ημέρα για τα ελληνικά κοινοβουλευτικά χρονικά.

Και αυτό όχι μόνον διότι αφορούσε στην ορκωμοσία βουλευτών με θητεία 24 ωρών, οι οποίοι ήσαν ο καρπός μια εκλογικής αναμέτρησης που δεν κατόρθωσε να οδηγήσει στη συγκρότηση μιας στιβαρής κυβέρνησης, ικανής να αντιμετωπίσει τα προβλήματα του τόπου.

Κυριότερα, ήταν μια μαύρη ημέρα διότι κάθισαν στα έδρανα του ελληνικού κοινοβουλίου εκλεγμένοι εκπρόσωποι του λαού, οι οποίοι τρέφουν ελάχιστο σεβασμό προς τη Δημοκρατία και τους θεσμούς της.

Τους ίδιους θεσμούς οι οποίοι επέτρεψαν σε περίπου 450.000 Έλληνες να προσφέρουν ποσοστό 6,97% της ψήφου στη Χρυσή Αυγή και να αναδείξουν 21 εκ των υποψηφίων της στο βουλευτικό αξίωμα.

Την ίδια ημέρα που έδινε τον όρκο του Έλληνα βουλευτή ο κ. Ν. Μιχαλολιάκος, ο γ.γ. της Χρυσής Αυγής ομολογούσε, με συνέντευξή του στην εκπομπή του Alpha «Παρέμβαση» και στη δημοσιογράφο Γιάννα Παπαδάκου, που προβλήθηκε χθες τα μεσάνυχτα, ότι «η 21η Απριλίου ήταν ένα καθεστώς από το 1967 έως το 1974 (…) Πιστεύω ότι δεν ήταν το απόλυτο κακό, όπως παρουσιάστηκε στη συνέχεια».

Είναι, άραγε, απαραίτητο να υπενθυμίσουμε στον κ. Μιχαλολιάκο ότι στη διάρκεια της επτάχρονης δικτατορίας ουδέποτε διεξήχθησαν ελεύθερες βουλευτικές εκλογές αντίστοιχες εκείνων που επέτρεψαν χθες στον ίδιο και στους λοιπούς βουλευτές του κόμματός του να καθίσουν στα έδρανα του Κοινοβουλίου και να δώσουν τον όρκο;

Είναι, άραγε, απαραίτητο να θυμίσουμε στον κ. Μιχαλολιάκο, ή ενδεχομένως να τον ενημερώσουμε για τα δεινά και τις κακουχίες που υπέστησαν χιλιάδες Έλληνες πολίτες στις φυλακές και στα κρατητήρια της χούντας των συνταγματαρχών;

Είναι ανάγκη να θυμίσουμε τη λογοκρισία, τις εκτοπίσεις, τα βασανιστήρια ή τους θανάτους;

Είναι, άραγε, απαραίτητο να θυμίσουμε ότι αυτή η επτάχρονη καταπίεση του ελληνικού λαού έληξε με μια εθνική τραγωδία;

Είναι μάλλον άσκοπο…

Αυτό, όμως, που θεωρούμε σκόπιμο να σημειώσουμε είναι ότι το μεγαλείο της Δημοκρατίας έγκειται στις αξίες που επιτρέπουν τόσο στον ίδιο και στους συνοδοιπόρους του, όσο και σε οποιονδήποτε άλλον ενδεχομένως την απορρίπτει ως πολίτευμα, από την αντίπερα όχθη του πολιτικού φάσματος, να συμμετέχει ως ισότιμος σε αυτήν.

Να έχει το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι, το δικαίωμα της έκφρασης, το δικαίωμα της συνάθροισης και όλα εκείνα τα δικαιώματα που στερήθηκε ο ελληνικός λαός στη διάρκεια της χούντας.

Αυτό ήταν το κακό της χούντας, κ. Μιχαλολιάκο…

Και αν δεν το θυμάστε, επειδή όπως είπατε χθες στην κ. Παπαδάκου, ήσασταν μικρός τότε, επιτρέψτε μου να σας το θυμίσω εγώ, που δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι μικρό παιδί ακόμη επισκεπτόμουν μαζί με τη μητέρα μου τον αείμνηστο πλέον πατέρα μου στην Ασφάλεια της οδού Μπουμπουλίνας, στα κρατητήρια της Χωροφυλακής στο Μαρούσι, και στις εκτοπίσεις.

Και ξέρετε κάτι ακόμη, κ. Μιχαλολιάκο;

Προέρχομαι από μια δεξιά οικογένεια. Δεξιά, αλλά δημοκρατική.

* Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.