Το εκβιαστικό "δικαίωμα στην αυθαιρεσία"

Το δικαίωμα στην απεργία είναι ιερό και το έχει κάθε εργαζόμενος. Η Δημοκρατία όμως δεν προβλέπει δικαίωμα στην αυθαιρεσία. Το παραβλέψαμε ως κοινωνία επί χρόνια και τώρα ήρθε -και γι' αυτό- η ώρα της πληρωμής.

Δημοσιεύθηκε: 14 Οκτωβρίου 2011 - 07:47

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η απόφαση της κυβέρνησης, χθες, να σκληρύνει τη στάση της έναντι των εργαζομένων στην καθαριότητα, με τον κ. Χάρη Καστανίδη να ανακοινώνει ότι όλοι οι εργαζόμενοι στους δήμους δεν θα πληρωθούν για όσο διάστημα διαρκούν οι καταλήψεις, είναι ορθή.

Είναι ορθή όχι μόνο διότι η ζωή στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, όπου κατοικούν οκτώ στους δέκα Έλληνες, έχει γίνει αφόρητη από τους τόνους σκουπιδιών που έχουν σωρευτεί στους δρόμους, δημιουργώντας κινδύνους ακόμη και για τη δημόσια υγεία, αλλά κυριότερα διότι μας υπενθυμίζει ότι υπάρχει μια κυβέρνηση σε αυτόν τον τόπο.

Μια Αρχή, δηλαδή, η οποία μεριμνά ή εν τέλει οφείλει να μεριμνά για το συμφέρον όλων και όχι μόνον ορισμένων και για την επιβολή του νόμου.

Διότι από τη μέχρι τώρα στάση της κυβέρνησης (και όσων προηγήθηκαν τα τελευταία χρόνια) τείναμε να το ξεχάσουμε…

Είναι απογοητευτικό, δε, το γεγονός ότι χρειάστηκαν τόσο ο χθεσινός τραγέλαφος με τις απανωτές αναβολές της συνέντευξης του κ. Καστανίδη, εξαιτίας του αποκλεισμού τριών κτιρίων όπου επρόκειτο να δοθεί αυτή η συνέντευξη από τους εργαζομένους στους ΟΤΑ, όσο και η χειροδικία και ο προπηλακισμός δημάρχων στη συνεδρίαση της ΚΕΔΚΕ, ώστε να καταλήξει ο υπουργός Εσωτερικών σε αυτήν την απόφαση.

Όσα βιώνει η χώρα μας σήμερα είναι πρωτόγνωρα για τα μεταπολιτευτικά χρόνια.

Η βίαιη μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος εκατομμυρίων κατοίκων, η εκτόξευση της ανεργίας, η ύφεση και η ανατροπή εργασιακών και ασφαλιστικών δεδομένων, αλλά βεβαίως και το ενδεχόμενο χρεοκοπίας δημιουργούν ένα εκρηκτικό σκηνικό και σβήνουν όποιο φως είχε απομείνει στο βάθος του τούνελ για χρόνια.

Η υιοθέτηση, όμως, βίαιων, απολυταρχικών και εκβιαστικών μεθόδων εκ μέρους των συνδικάτων -κυρίως των ΔΕΚΟ- για την εξαίρεση του συγκεκριμένου κλάδου τον οποίο το κάθε ένα από αυτά εκπροσωπεί από τα μέτρα που όλοι οι άλλοι υφίστανται είναι προφανώς καταδικαστέα.

Το συνδικάτο των εργαζομένων στα μέσα μαζικής μεταφοράς κρατά ομήρους τους κατοίκους της Αθήνας, οι οποίοι πασχίζουν να πάνε κάθε μέρα στη δουλειά τους, το αντίστοιχο στους ΟΤΑ μας πνίγει στο σκουπίδι, το τρίτο στη ΔΕΗ προχωρά σε καταλήψεις, υψώνοντας την παντιέρα της «προστασίας» από το χαράτσι για τα ακίνητα, και θυμίζει ότι αυτό και μόνο αυτό «κρατά τους διακόπτες» που μπορούν να σβήσουν τη χώρα, όπως συχνά αρέσκεται να λέει ο κ. Φωτόπουλος της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ…

Έτσι κάνουν αυτοί οι άνθρωποι, όμως, επειδή έτσι έχουν μάθει.

Επειδή έτσι έχουν εκπαιδευτεί από τις πελατειακές σχέσεις που χρόνια τώρα καλλιεργούν με την εξουσία, κυρίως του ΠΑΣΟΚ, οι οποίες τους επιτρέπουν μια ιδιότυπη ασυλία και το ακαταδίωκτο έναντι των πράξεών τους.

Με ποιο δικαίωμα κλείνουν τις χωματερές οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα, απειλώντας ακόμη και την υγεία όσων κατοικούν στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη;

Με ποιο δικαίωμα βυθίζει ή απειλεί ότι θα βυθίσει τη χώρα στο σκοτάδι η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, ώστε να διατηρήσει τις σκανδαλώδεις απολαβές, επιδόματα και επιχορηγήσεις που έχει καταφέρει να εξασφαλίσει όλα αυτά τα χρόνια, αλλά και την επιχείρηση κρατική;

Το δικαίωμα στην απεργία είναι ιερό και το έχει κάθε εργαζόμενος.

Όμως, υπάρχει, έστω και την ύστατη στιγμή, η ανάγκη διατήρησης μιας συντεταγμένης δημοκρατικής πολιτείας, στην οποία η αυθαιρεσία δεν έχει θέση και διώκεται.

Όπως υπάρχει και το «λοκ-άουτ», το οποίο, αν και το ίδιο το ΠΑΣΟΚ το κατάργησε λίγο μετά την ανάληψη της εξουσίας, φρόντισε χθες να το επαναφέρει, εμμέσως, όπως είδαμε από τις εξαγγελίες Καστανίδη.

Εξαγγελίες οι οποίες θύμισαν ευθέως στους εργαζομένους στην καθαριότητα και εμμέσως στον κ. Φωτόπουλο ότι τη δουλειά που κάνουν σήμερα οι ίδιοι μπορεί να την κάνει και ο ιδιωτικός τομέας, με μικρότερο όμως κόστος για τον δημόσιο κορβανά και την τσέπη του φορολογουμένου…

Δεν γνωρίζω αν οι απειλητικές εξαγγελίες της κυβέρνησης θα έχουν εν τέλει αποτέλεσμα.

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, το επόμενο διάστημα θα είναι εξαιρετικά κρίσιμο όχι μόνο για τις αντοχές της κυβέρνησης ή των συνδικαλιστών, αλλά και για τη συνοχή της κοινωνίας μας, που θυμίζει ολοένα και περισσότερο… πουλόβερ που ξηλώνεται.

* Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.