Αλχημιστές και χρυσοθήρες...

Το μέγα θέμα της Αλχημείας ήταν η μετατροπή του σιδήρου σε χρυσό. Το ίδιο αυτό θέμα έχει παιδέψει έκτοτε γενιές και γενιές κατοίκων του πλανήτη. Κι ενώ οι αλχημιστές είχαν ως κίνητρο της αναζήτησής τους τη σωτηρία της ψυχής τους, οι λοιποί είχαν και έχουν, ομολογουμένως, ταπεινότερα ελατήρια. Ως τοιούτος, της γνωστής κατηγορίας των χρυσοθήρων και ουδόλως των αλχημιστών, δύναμαι να ερωτήσω: Ποίος θα μας υποδείξει τον δρόμο της λύτρωσης;

Δημοσιεύθηκε: 26 Οκτωβρίου 2004 - 08:58

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Το μέγα θέμα της Αλχημείας ήταν η μετατροπή του σιδήρου σε χρυσό. Το ίδιο αυτό θέμα έχει παιδέψει έκτοτε γενιές και γενιές κατοίκων του πλανήτη. Κι ενώ οι αλχημιστές είχαν ως κίνητρο της αναζήτησής τους τη σωτηρία της ψυχής τους, οι λοιποί είχαν και έχουν, ομολογουμένως, ταπεινότερα ελατήρια.

Ως τοιούτος, της γνωστής κατηγορίας των χρυσοθήρων και ουδόλως των αλχημιστών, δύναμαι να ερωτήσω: Ποίος θα μας υποδείξει τον δρόμο της λύτρωσης;

Η απάντηση είναι, δυστυχώς, προφανής: Ουδείς! Ο καθένας αναζητά και βρίσκει μόνος του τον δρόμο. Δεν υπάρχει οδηγός, δεν υπάρχει συνεπιβάτης σ’ αυτό το δύσκολο και μακρινό ταξίδι, παρά μόνο απέραντη μοναξιά και αμέτρητες κακοτοπιές.

Διάφοροι προσπαθούν να μας πουλήσουν την πραμάτεια τους, ενδεδυμένοι τον μανδύα του ”συμβούλου”, του βοηθού. Αν κάνουμε το λάθος και ξεχάσουμε ότι δεν είναι κάτι περισσότερο από πωλητές, αν χάσουμε την αυτοσυγκέντρωσή μας, έχουμε οπωσδήποτε χάσει. Μόνο από τύχη μπορεί τη γλιτώσουμε.

Ας επιχειρήσουμε να βρούμε έστω κι έναν που κέρδισε ακολουθώντας το πλήθος. Αγοράζοντας ό,τι του πρόσφεραν στον δρόμο του. Πιστεύοντας όλους τους ρήτορες που συναντούσε στο διάβα του. Ωραία λόγια, όμορφο περιτύλιγμα, αδιαμφισβήτητο κύρος. Κι όλα αυτά εξυπηρετούν έναν και μόνο σκοπό: Την πώληση.

Οι υπεραξίες είναι η επιδίωξη. Το πώς είναι το ζητούμενο. Και θα είναι για πάντα, αφού δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές. Αν υπήρχαν και οι Αλχημιστές είχαν ανακαλύψει τον χρυσό κανόνα, θα είχε ήδη εκφυλιστεί πλήρως η αξία του χρυσού.

Το ίδιο το σύστημα δεν αντέχει τις υπερβάσεις. Μπορεί να τις ανέχεται σ’ έναν βαθμό, αλλά κι αυτό όχι πάντα.

Αν όλοι μας ήμασταν πλούσιοι, ο πλούτος θα είχε χάσει τη σημασία του. Και δεν γίνεται να κερδίσουμε όλοι, αφού ο πλούτος του ενός είναι η ζημία των πολλών.

Έστε προσεκτικοί! Άλλο τίποτα δεν έχουμε να πούμε...

Θανάσης Μαυρίδης

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.