Η ”καυτή πατάτα” της Σοφοκλέους

Οι πολιτικοί είναι κατά τεκμήριο έξυπνοι άνθρωποι. Γνωρίζουν πώς να αποφεύγουν τις κακοτοπιές. Δεν έχουμε, λοιπόν, ακούσει ένα κυβερνητικό στέλεχος να μιλάει για το χρηματιστήριο. Φοβούνται ακόμη και να προφέρουν τη λέξη ”Σοφοκλέους” ή το χρηματιστήριο δεν είναι στις άμεσες προτεραιότητές τους...

Δημοσιεύθηκε: 21 Οκτωβρίου 2004 - 08:57

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Οι πολιτικοί είναι κατά τεκμήριο έξυπνοι άνθρωποι. Γνωρίζουν πώς να αποφεύγουν τις κακοτοπιές. Δεν έχουμε, λοιπόν, ακούσει ένα κυβερνητικό στέλεχος να μιλάει για το χρηματιστήριο.

Φοβούνται ακόμη και να προφέρουν τη λέξη ”Σοφοκλέους” ή το χρηματιστήριο δεν είναι στις άμεσες προτεραιότητές τους...

Είναι αλήθεια ότι η χρησιμοποίηση του χρηματιστηρίου ως πεδίου διαμάχης των δύο μονομάχων στις εκλογές του 2000 έχει αφήσει τραυματικές εμπειρίες εκατέρωθεν.

Η αίσθηση που έχει δημιουργηθεί στους πολιτικούς είναι ότι όσοι συνάδελφοί τους ασχολήθηκαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο με τη Σοφοκλέους, δεν κέρδισαν, αν στο μεταξύ δεν έχασαν. Και ναι μεν η απώλεια χρημάτων μπορεί και να αντιμετωπιστεί σε βάθος χρόνου, αλλά η φθορά στη δημόσια εικόνα τους είναι περισσότερο επώδυνη για τους ίδιους.

Από την άλλη πλευρά υπάρχει έλλειψη στρατηγικής σε σχέση με το χρηματιστήριο. Η Σοφοκλέους μοιάζει με μία ”καυτή πατάτα” που την πετάει ο ένας στον άλλον.

Αν γινόταν αυτή τη στιγμή ένα γκάλοπ μεταξύ των κυβερνητικών αξιωματούχων με ερώτημα ”Τι πρέπει να γίνει για την ανάπτυξη της ελληνικής κεφαλαιαγοράς”, θα θριάμβευε η απάντηση ”Δεν ξέρω, δεν απαντώ”.

Αυτός είναι ίσως και ο λόγος που η κυβέρνηση, όπως και η προηγούμενη ηγεσία του υπουργείου Οικονομίας, έχει αφήσει τόσο μεγάλο ζωτικό χώρο στους τραπεζίτες.

Τους θεωρούν ως τους μοναδικούς αξιόπιστους συνομιλητές και πιστεύουν ότι με τον τρόπο αυτόν δεν θα χρεωθούν τυχόν ”ατυχίες”. Έτσι έχουμε φτάσει στο σημείο που φτάσαμε και γι’ αυτό τον λόγο δεν τρέφουμε ιδιαίτερες ελπίδες ότι κάτι μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο.

Τα πράγματα έχουν πάρει τον δρόμο τους επειδή υπάρχει η πολιτική βούληση της μη άμεσης εμπλοκής με οποιοδήποτε θέμα σχετίζεται με τη Σοφοκλέους. Ή, καλύτερα, επειδή δεν υπάρχει βούληση για το αντίθετο…

Η χρηματιστηριακή αγορά είναι από τους βασικούς βραχίονες ανάπτυξης της οικονομίας. Με το να την αφήνουμε στο περιθώριο είναι σαν να ξεκινούμε να τρέξουμε τον τελικό των 100 μέτρων δίχως παπούτσια.

Είναι αναγκαίο να αλλάξει γρήγορα η στάση που τηρούν οι κυβερνητικοί παράγοντες έναντι της Σοφοκλέους. Δεν είναι υποχρεωμένοι να πάνε στο άλλο άκρο, αυτό της χρησιμοποίησης της ΔΕΚΑ για τη διαμόρφωση του επιθυμητού κλίματος.

Μπορούν, όμως, να δημιουργήσουν τις συνθήκες εκείνες που θα επιτρέψουν στην αγορά να αναπτυχθεί, έτσι ώστε να βοηθηθούν οι επιχειρήσεις στην επίτευξη των στόχων τους. Μία τέτοια εξέλιξη θα αποτελεί κέρδος για όλους μας και όχι μόνο για εκείνους που είναι άμεσα εμπλεκόμενοι με τα της Σοφοκλέους...

Θανάσης Μαυρίδης

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.