Δεν θέλουν τους θεσμικούς στα πόδια τους!

Σε όσες συζητήσεις έχουμε κάνει με βασικούς μετόχους μικρών εισηγμένων εταιρειών, παρατηρούμε απροθυμία να απευθυνθούν προς τα θεσμικά χαρτοφυλάκια για να ”διαφημίσουν” το ”προϊόν” τους. Θεωρούν ότι οι θεσμικοί δεν έχουν στηρίξει τις εταιρείες τους όλο αυτό το διάστημα και ότι θα ήταν άδικο να επωφεληθούν από τις σημερινές χαμηλές αποτιμήσεις...

Δημοσιεύθηκε: 12 Οκτωβρίου 2004 - 08:57

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Δεν θέλουν τους θεσμικούς στα πόδια τους!

Σε όσες συζητήσεις έχουμε κάνει με βασικούς μετόχους μικρών εισηγμένων εταιρειών, παρατηρούμε απροθυμία να απευθυνθούν προς τα θεσμικά χαρτοφυλάκια για να ”διαφημίσουν” το ”προϊόν” τους.

Θεωρούν ότι οι θεσμικοί δεν έχουν στηρίξει τις εταιρείες τους όλο αυτό το διάστημα και ότι θα ήταν άδικο να επωφεληθούν από τις σημερινές χαμηλές αποτιμήσεις.

Αυτή είναι η άποψη των επιχειρηματιών. Το ερώτημα είναι τι κάνουν στα πλαίσια μιας ανοικτής και ελεύθερης αγοράς οι επαγγελματίες...

Είναι εύλογο οι επιχειρηματίες να μην θέλουν πολλούς επενδυτές στα πόδια τους, όταν η μετοχή τους είναι ”φθηνή” και η εταιρεία τους έχει προοπτικές. Εύλογο και θεμιτό σ’ έναν βαθμό.

Το μεγάλο ερώτημα είναι τι απαντούν σε αυτό τα θεσμικά χαρτοφυλάκια. Αν εκμεταλλεύονται για λογαριασμό των μεριδιούχων τους ή των μετόχων τους τις ιδιαίτερα χαμηλές αποτιμήσεις που έχουν διαμορφωθεί σε μία σειρά από εταιρείες αυτής της κατηγορίας ή αν επιμένουν να ακολουθούν αποκλειστικά και μόνο τις ”υποδείξεις” των μεγάλων οίκων του εξωτερικού.

Οι επαγγελματίες έχουν δικαίωμα να κάνουν αυτό που πιστεύουν ότι είναι το καλύτερο. Αυτή άλλωστε είναι και η δουλειά τους. Να προστατεύουν εκείνους που τους εμπιστεύτηκαν τα λεφτά τους. Το ότι εμείς ή κάποιοι άλλοι λέμε ότι υπάρχουν ευκαιρίες στη μικρή και στη μεσαία κεφαλαιοποίηση, αυτό δεν σημαίνει και ότι έχουμε δίκιο.

Ούτε πρέπει αυτό το σημείωμα να εκληφθεί ως μία μορφή υπόδειξης για το πώς θα πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι τη δουλειά τους.

Θα έχουμε, όμως, κάθε δικαίωμα στο μέλλον να επανέλθουμε, στην περίπτωση εκείνη που οι θεσμικοί θυμηθούν τη μεσαία και τη μικρή κεφαλαιοποίηση σε πολύ υψηλότερα επίπεδα από τα σημερινά!

Δεν πρόκειται για υπαινιγμό, αλλά για μία προβολή στο μέλλον όλων εκείνων που έλαβαν χώρα στο παρελθόν. Στο πρόσφατο και στο απώτερο.

Ο βασικός μέτοχος μπορεί να θέλει να παίζει το ”παιγνίδι του ασανσέρ” συνεχώς και αδιαλείπτως. Να ανεβάζει και να κατεβάζει το ποσοστό συμμετοχής του σύμφωνα με τις επιθυμίες του και το στενό προσωπικό του συμφέρον.

Στα πλαίσια αυτά είναι απόλυτα λογικό να μην θέλει συμμάχους όταν πραγματοποιεί τις αγορές του και να τους αναζητεί μόνο στις πωλήσεις του. Γιατί όλοι εμείς οι υπόλοιποι θα πρέπει να τον διευκολύνουμε;

Από την άλλη πλευρά οι εταιρείες θα πρέπει να υποχρεωθούν να κάνουν σοβαρή πρόοδο στο θέμα της εταιρικής διακυβέρνησης. Να γίνει σαφές προς τις διοικήσεις των εταιρειών ότι θα πρέπει η δημόσια εικόνα τους να είναι το ίδιο πλήρης και διαφανής και στις καλές περιόδους και στις κακές...

Θανάσης Μαυρίδης

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.