Πότε πουλάμε!

Εις την μέχρι σήμερον οδυνηρή και τραυματική διαδρομή των τελευταίων πέντε ετών, ένα και μόνο πράγμα κατανοήσαμε πλήρως. Ότι ουδείς μοιράζει πλούτη και ότι όλοι προσπαθούν να μεγιστοποιήσουν το δικό τους κέρδος σε βάρος των υπολοίπων. Κι επειδή έχουμε μείνει ελάχιστοι και η τάξις των ηλιθίων έχει επιστρέψει στις σπηλιές, αναρωτιόμαστε πού μπορεί να ευρίσκεται η παγίδα εις αυτήν την νέα έξαρση τιμών και συναλλαγών...

Δημοσιεύθηκε: 8 Οκτωβρίου 2004 - 08:58

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Εις την μέχρι σήμερον οδυνηρή και τραυματική διαδρομή των τελευταίων πέντε ετών, ένα και μόνο πράγμα κατανοήσαμε πλήρως. Ότι ουδείς μοιράζει πλούτη και ότι όλοι προσπαθούν να μεγιστοποιήσουν το δικό τους κέρδος σε βάρος των υπολοίπων.

Κι επειδή έχουμε μείνει ελάχιστοι και η τάξις των ηλιθίων έχει επιστρέψει στις σπηλιές, αναρωτιόμαστε πού μπορεί να ευρίσκεται η παγίδα εις αυτήν την νέα έξαρση τιμών και συναλλαγών...

Τις προηγούμενες εβδομάδες εκφράζαμε μία αισιόδοξη άποψη για την αγορά. Η θέση μας αυτή είχε την αφετηρία της σε δύο παρατηρήσεις. Η πρώτη ήταν ότι είχαν διαμορφωθεί σημαντικές ευκαιρίες στη μικρή και στη μεσαία κεφαλαιοποίηση.

Γεγονός που ώθησε και ξένα χαρτοφυλάκια στην αύξηση των θέσεών τους στις δύο αυτές κατηγορίες, όπως αποδεικνύεται και από τα επίσημα στοιχεία. Ο δεύτερος λόγος ήταν η φημολογούμενη θέληση των τραπεζών να προχωρήσουν σε νέα placements των μετοχών τους.

Εξακολουθούμε να είμαστε αισιόδοξοι για τη βραχυπρόθεσμη πορεία της αγοράς. Όχι διότι έχουμε δεχτεί την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, αλλά διότι αυτή είναι πράγματι η τάση. Ταυτόχρονα, όμως, είμαστε και επιφυλακτικοί για δύο λόγους.

Πρώτον επειδή τα blue chips δεν βρίσκονται σε επίπεδα τιμών που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως ευκαιρία. Τουναντίον! Έχουμε, λοιπόν, κάθε λόγο να ανησυχούμε για το τι θα ακολουθήσει τα... πετυχημένα placements.

Μέχρι τότε όλοι οι παράγοντες της αγοράς έχουν κάθε συμφέρον να στηρίξουν την άνοδο. Οι προμήθειες από αυτά τα deals είναι σημαντικές και τα χαρτοφυλάκια των Ελλήνων και των ξένων θεσμικών έχουν ξεχειλίσει από blue chips. Το ίδιο έργο το έχουμε δει και άλλοτε...

Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με την παράνοια των αγορών, οι οποίες επιμένουν να αγνοούν επιδεικτικά την αλματώδη αύξηση της τιμής του πετρελαίου. Στα σαράντα δολάρια το βαρέλι μας έλεγαν ότι δεν ανησυχούσαν, επειδή η τιμή θα γύριζε στα 30.

Στα 52 δολάρια εξακολουθούν να μην ανησυχούν, επειδή εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η άνοδος είναι πρόσκαιρη. Ελπίζουμε να έχουν δίκιο. Κι ότι οι διαχειριστές δεν θα αλλάξουν άποψη ομαδικώς σε ένα και μόνο πρωινό.

Σε αυτή την αγορά έχουμε υποστεί αρκετές πανωλεθρίες επειδή πιστέψαμε. Φανήκαμε αφελείς. Έχοντας καεί από τον χυλό φυσάμε πλέον και το γιαούρτι.

Γι’ αυτό και δεν φαίνεται να είναι άσχημη ιδέα να αυξήσουμε τον βαθμό επιφυλακής μας όταν πραγματοποιηθούν τα περίφημα placements. Μέχρι τότε, όμως, μπορούμε να διασκεδάσουμε με την άνοδο των τιμών και να κάνουμε σχέδια για το μέλλον.

Όλα αυτά δεν αναιρούν κάτι άλλο. Ότι η κατάσταση στη μικρή κεφαλαιοποίηση είναι εντελώς διαφορετική. Πράγμα απόλυτα φυσιολογικό, αφού μιλάμε επί της ουσίας για μία τελείως διαφορετική αγορά.

Οι χαμηλές τιμές πολλών μετοχών έχουν δημιουργήσει ευκαιρίες και οι ευκαιρίες έχουν προκαλέσει ενδιαφέρον. Όχι μόνο επενδυτικό, αλλά και επιχειρηματικό. Η συνέχεια επί της οθόνης!

Θανάσης Μαυρίδης

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.