Καλύτερος o σαλταδόρος παρά ο γραφειοκράτης!

Οι γραφειοκράτες είναι οι βασικοί εχθροί της ελεύθερης αγοράς. Αν τους δινόταν η ευκαιρία, θα καθόριζαν τις τιμές των μετοχών με αγορανομικές διατάξεις. Το χρηματιστήριο κινδυνεύει σήμερα περισσότερο από αυτούς και λιγότερο από τον κάθε λογής σαλταδόρο. Οι γραφειοκράτες είναι ανίκητοι, διότι η βλακεία σ’ αυτό τον κόσμο είναι πράγματι ανίκητη...

Δημοσιεύθηκε: 17 Σεπτεμβρίου 2004 - 08:57

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Καλύτερος o σαλταδόρος παρά ο γραφειοκράτης!

Οι γραφειοκράτες είναι οι βασικοί εχθροί της ελεύθερης αγοράς. Αν τους δινόταν η ευκαιρία, θα καθόριζαν τις τιμές των μετοχών με αγορανομικές διατάξεις.

Το χρηματιστήριο κινδυνεύει σήμερα περισσότερο από αυτούς και λιγότερο από τον κάθε λογής σαλταδόρο. Οι γραφειοκράτες είναι ανίκητοι, διότι η βλακεία σ’ αυτό τον κόσμο είναι πράγματι ανίκητη...

Τον σαλταδόρο τον ξέρουμε και μπορούμε να επιλέξουμε αν θα τον ακολουθήσουμε ή όχι. Ο γραφειοκράτης δεν μας αφήνει περιθώρια αντίδρασης.

Οι σκέψεις του έχουν την ισχύ παπικού διατάγματος και οι αποφάσεις του αναιρούνται μόνο αφού προκαλέσουν συντρίμμια.

Οι γραφειοκράτες είναι παντού. Μοιάζουν σαν να έχουν βγει μέσα από ταινία επιστημονικής φαντασίας, κλώνοι του ίδιου αρχικού μοντέλου. Κι είναι φυσικό να έχουν όλοι τους ανάλογο τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς, αφού έχουν την ίδια παιδεία.

Προσωπικά δεν έχω δει ούτε έναν γραφειοκράτη να βγάζει χρήματα και να κάνει περιουσία επιχειρώντας, εκτιθέμενος στις δυνάμεις της αγοράς.

Αντίθετα, έχουμε δει στρατιές ολόκληρες να προκαλούν τόση καταστροφή γύρω τους, όση δεν θα τολμούσαν να σπείρουν στρατεύματα κατοχής ενός εχθρικού κράτους.

Οι ίδιοι άνθρωποι θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε και να αποδεχθούμε ότι το χρηματιστήριο θα πρέπει να λειτουργεί με βάση τους κανόνες που έχουν στο μυαλό τους.

Φαντάζονται μία αγορά με 40-50 μετοχές, με κριτήριο την κεφαλαιοποίησή τους και το όνομα των βασικών μετόχων τους. Σύμφωνα με την αντίληψη που πρεσβεύουν, ο γόνος της τάδε αριστοκρατικής οικογένειας είναι εξ ορισμού ένας φερέγγυος συνομιλητής, σε αντίθεση με εκείνον τον επιχειρηματία που έχει ξεκινήσει ξυπόλητος και έχει κοπιάσει για να φτιάξει την περιουσία του.

Έχουν χρίσει εαυτούς σε προστάτες των επενδυτών, αδυνατώντας όμως να προσδιορίσουν ποιος ακριβώς είναι ο κίνδυνος και από πού προέρχεται.

Αλήθεια, ποιος ήταν εκείνος που δημιούργησε τη ”φούσκα” του 1999; Αν τους ρωτήσεις θα δείξουν προς την κατεύθυνση των λόμπι και των απλών επενδυτών. Ένα επιχείρημα που καταρρέει αμέσως μόλις τεθεί το εύλογο ερώτημα ποιος κέρδισε τελικά από εκείνη τη ”φούσκα”.

Όταν ο εγκληματολόγος αναζητά τον ένοχο, το πρώτο πράγμα που μελετά είναι το κίνητρο. Κάτι που παρέλειψαν να κάνουν όλοι όσοι έχουν κατά καιρούς μιλήσει για την υπόθεση του 1999...

Τώρα οι γραφειοκράτες έχουν υπόψη τους ένα νέο στρατηγικό σχέδιο για την ”εξομάλυνση” της αγοράς. Την κατηγοριοποίηση. Θα είναι η τελική πράξη του δράματος.

Εκτός κι αν βρεθεί κάποιος με ισχυρή πολιτική βούληση και βαθιά γνώση του θέματος και ανατρέψει τα προαποφασισμένα. Για να είμαστε ειλικρινείς, όμως, δεν διατηρούμε πολλές ελπίδες για μία πιθανή ανατροπή...

Θανάσης Μαυρίδης

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.