Συστημένο προς κόλαση, ενταύθα!

Δεν ξέρουμε πού βρίσκεται ο παράδεισος, αλλά για την κόλαση μπορούμε να σας δώσουμε ακριβή διεύθυνση. Σοφοκλέους 10! Εκεί όπου οι δυστυχείς βρίσκονται κλειδωμένοι στα κελιά τους και οι περαστικοί ακούν τα μακρόσυρτα βογκητά τους. Η αγορά τρώει τα παιδιά της μιμούμενη τον Κρόνο... Ας μας ξυπνήσει κάποιος, επιτέλους, από αυτόν τον εφιάλτη...

Δημοσιεύθηκε: 16 Σεπτεμβρίου 2004 - 08:57

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Δεν ξέρουμε πού βρίσκεται ο παράδεισος, αλλά για την κόλαση μπορούμε να σας δώσουμε ακριβή διεύθυνση. Σοφοκλέους 10! Εκεί όπου οι δυστυχείς βρίσκονται κλειδωμένοι στα κελιά τους και οι περαστικοί ακούν τα μακρόσυρτα βογκητά τους.

Η αγορά τρώει τα παιδιά της μιμούμενη τον Κρόνο.. Ας μας ξυπνήσει κάποιος, επιτέλους, από αυτόν τον εφιάλτη...

Πολύ φοβόμαστε ότι δεν είναι όνειρο. Και το χειρότερο όλων είναι ότι δεν υπάρχει βούληση να εξέλθουμε του μαρτυρίου. Η κάθε πλευρά, για τους δικούς της λόγους, προτιμά τη θέση του παρατηρητή και κλείνει ερμητικά τα αφτιά της στις πάσης φύσεως εκκλήσεις για βοήθεια.

Υπό τις παρούσες συνθήκες η απειλή της ολοκληρωτικής καταστροφής είναι κάτι περισσότερο από σίγουρη. Και δεν αναφερόμαστε, φυσικά, μόνο στη Σοφοκλέους. Εκεί η ζημιά έχει ήδη γίνει.

Τότε, όταν ο κόσμος νιώσει ζαλισμένος από τα απανωτά κτυπήματα, ίσως αποφασίσουν να λάβουν ”μέτρα εκτάκτου ανάγκης”. Αλλά τότε θα είναι αργά. Πολύ αργά.

Ας ξεκινήσουμε από κάτι πολύ απλό. Τι είναι οι μετοχές; Άλογα ιπποδρομίου ή πιστοποιητικά συμμετοχής κάποιου σε μια εταιρία; Ο πολιτικός κόσμος δείχνει να πιστεύει το πρώτο και αποφεύγει να ασχοληθεί πεισματικά με το κεφάλαιο Σοφοκλέους.

Όταν τα ασφαλιστικά ταμεία δεν θα έχουν χρήματα να πληρώσουν τους ασφαλισμένους τους (βλέπε σχετική έκθεση του ΔΝΤ), τότε μπορεί να θυμηθούν την ”αξιοποίηση της περιουσίας” τους. Δηλαδή, των μετοχών που έχουν στα χαρτοφυλάκιά τους.

Όταν οι τιμές των ακινήτων δεν θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως ασπιρίνη στον πόνο που προκάλεσε η ραγδαία πτώση των μετοχών, τότε τράπεζες και ασφαλιστικά ταμεία μπορεί να θυμηθούν ότι έχουν στα χαρτοφυλάκιά τους και μετοχές.

Όταν ο επιχειρηματικός κόσμος διαπιστώσει ότι το παιγνίδι της υποτιμητικής κερδοσκοπίας δεν παράγει ανάπτυξη και ότι ο θάνατος του ανταγωνιστή μπορεί και να σημαίνει και τον δικό του θάνατο, τότε ίσως καταλάβουν τι κακό θα έχουν κάνει.

Η Σοφοκλέους δεν είναι ένα κομμάτι ξεκομμένο από τη λοιπή πραγματικότητα του οικονομικού γίγνεσθαι. Η αλληλοεπίδραση των τιμών των μετοχών, των τιμών των ακινήτων, των τιμών των εμπορευμάτων και της πραγματικής οικονομίας είναι δεδομένη. Αυτό που δεν είναι δεδομένο είναι ο κοινός νους...

Η κερδοσκοπία, βέβαια, δεν πεθαίνει και δεν καταλαβαίνει απ’ αυτά. Ακόμη κι αν οι συνταξιούχοι πεθαίνουν από την πείνα ο ένας μετά από τον άλλον στο πεζοδρόμιο, θα βρει τρόπο να παίξει το παιχνίδι των υπεραξιών.

Μόνο που εδώ δεν μιλάμε για τις ανάγκες της κερδοσκοπίας και για το ποιοι θα κερδίσουν από την εκμετάλλευση των ευκαιριών που προσφέρει η Σοφοκλέους. Αλλά το ποιοι χάνουν και πόσο ακόμη θα χάσουν από το γεγονός ότι απαξιώνεται το προϊόν που λέγεται χρηματιστήριο.

Η απαξίωση αυτή βοηθά την κερδοσκοπία να κτίσει τα μελλοντικά της κέρδη. Οδηγεί, όμως, την υπόλοιπη κοινωνία σε επικίνδυνες ατραπούς...

Θανάσης Μαυρίδης

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.