Στα γερμανικά το «φιλότιμο» πώς το λένε;

«Ναι, θα πληρώσουμε γιατί έχουμε φιλότιμο. Ναι, θα πληρώσουμε γιατί τιμούμε την υπογραφή μας», ίσως έπρεπε να είχε απαντήσει χθες ο Γ.Παπανδρέου στην Α.Μέρκελ. Πόσο τον βοηθήσαμε όμως εμείς;

Δημοσιεύθηκε: 23 Φεβρουαρίου 2011 - 00:46

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Στα γερμανικά το «φιλότιμο» πώς το λένε;

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα.

Ίσως, στις συναντήσεις αρχηγών κρατών, όπως αυτή που έγινε χθες μεταξύ του πρωθυπουργού Γ.Παπανδρέου και της Γερμανίδας Καγκελαρίου Άγκελας Μέρκελ, να πρυτανεύει η νηφαλιότητα και η διπλωματική «ετικέτα» και να μη «χωρούν» πηγαίες εκφράσεις αυθορμητισμού, που θα μπορούσαν να διατυπωθούν μόνον μεταξύ ομοεθνών, οι οποίοι μοιράζονται τον ίδιο πολιτισμό και κουλτούρα.

Ίσως, όμως και όχι.

Όταν ρωτήθηκε χθες ο κ.Παπανδρέου, αν η Ελλάδα θα αποπληρώσει το χρέος της, στη συνέντευξη που παραχώρησε από κοινού με τη κα. Μέρκελ, απάντησε ότι η χώρα μας προωθεί πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής και μεταρρυθμίσεις, απελευθερώνει τα κλειστά επαγγέλματα και ότι θα μειώσει το χρέος της μέσω της ανάπτυξης.

Δεν γνωρίζω εάν έχει δίκιο.

Όμως, θα ήθελα να ακούσω από τα χείλη του μόνον μία φράση, ως απάντηση.

«Ναι, θα πληρώσουμε γιατί έχουμε φιλότιμο. Ναι, θα πληρώσουμε γιατί τιμούμε την υπογραφή μας».

Ίσως, η απάντηση αυτή να μην έχει μεγάλη σχέση με την οικονομική θεωρία, με τη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας μας ή με το πρόβλημα χρέους της.

Όμως, θα έδειχνε αποφασιστικότητα και αυτό είναι κάτι που γίνεται κατανοητό σε οποιοδήποτε μέρος της Γης. Ακόμη και εκεί όπου η λέξη «φιλότιμο» δεν έχει μετάφραση.

Ούτως ή άλλως, ολόκληρο το οικοδόμημα των αγορών βασίζεται σε μια και μόνον έννοια. Στην πίστη. Και αυτό είναι ό,τι πλησιέστερο μπορεί να υπάρξει στην έννοια της «μπέσας» ή του «φιλότιμου».

Λέγει, ο φίλτατος κ.Γ.Παπακωνσταντίνου, ότι θα επιχειρήσει την επιστροφή της χώρας μας στις αγορές, ενδεχομένως και εφέτος, εάν οι συνθήκες το επιτρέψουν.

Πώς είναι δυνατόν όμως να το επιτρέψουν, όταν ο ίδιος ο κ.Παπακωνσταντίνου στέκει συχνά τόσο απελπιστικά μόνος, μεταξύ των συναδέλφων του υπουργών, στην προσπάθεια υλοποίησης αυτού του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής;

Πώς είναι δυνατόν να το επιτρέψουν, όταν για ακόμη μια φορά, σήμερα, χιλιάδες έλληνες πολίτες απεργούν και βρίσκονται στο δρόμο διαμαρτυρόμενοι για αυτό το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής;

Πώς είναι δυνατόν να το επιτρέψουν τέλος, όταν σχεδόν οι πάντες διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους στο άκουσμα και μόνον της πρότασης «εκποίηση της δημόσιας περιουσίας»;

Πού ήσαν αυτοί οι άνθρωποι όταν οι κυβερνήσεις των τελευταίων 30 ετών υποθήκευαν το μέλλον της χώρας, δανειζόμενες δίχως φρένο και ξοδεύοντας αλόγιστα τα χρήματα όσων είχαν το φιλότιμο να πληρώσουν τους φόρους τους;

Πού ήσαν αυτοί οι άνθρωποι, όταν δημόσιες επιχειρήσεις όπως οι αστικές συγκοινωνίες, η Ολυμπιακή ή ο ΟΣΕ έτρεχαν «τρελά» ελλείμματα, ή όταν η επιχειρηματικότητα θεωρούνταν σχεδόν εγκληματική πράξη;

Πού ήσαν και ανέχονταν κάθε τι στρεβλό που ευθύνεται για τη σημερινή κατάντια της χώρας μας;

Στα φορολογικά, στις προσλήψεις, στη σπατάλη, στη γραφειοκρατία, στην αδιαφάνεια;

Οι πολίτες αυτής της χώρας ή εν τέλει μια μεγάλη τους μερίδα, ίσως «βολεύτηκαν», ίσως παραπλανήθηκαν, ίσως ανέχτηκαν, διότι δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς.

Κανείς όμως σήμερα και κυρίως όσοι κρατούν τα ηνία αυτής της χώρας δεν μπορεί να ισχυρίζεται ότι η Ελλάδα είναι σε θέση να ξοδεύει περισσότερα από όσα κερδίζει.

Κανείς δεν μπορεί να ισχυρίζεται ότι από το κράτος πρέπει όλοι να παίρνουμε και κανείς να μην δίνει.

Τακτικές όπως αυτές οδήγησαν τη χώρα μας στο σημερινό της χάλι και την έκαναν δακτυλοδεικτούμενη στην Υφήλιο.

Τακτικές όπως αυτές ευθύνονται για την ύφεση αλλά και για τις περικοπές και τα βάρη που καλείται να επωμιστεί ο ελληνικός λαός, είτε απασχολείται στο δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα.

Αν οι τακτικές αυτές, αν οι πολιτικές αυτές δεν αλλάξουν, γιατί θα έπρεπε να αλλάξει η στάση των αγορών προς εμάς;

Ίσως, το περίφημο ζήτημα της επιμήκυνσης της διάρκειας αποπληρωμής του δανείου των 110 δις.ευρώ ή του συνολικού χρέους της χώρας, αντιμετωπιστεί με κάποια φόρμουλα των έως τώρα απρόθυμων εταίρων μας στην ΕΕ.

Το μεγάλο ζήτημα της «μπέσας» και του φιλότιμου όμως, πρέπει μόνοι μας να το λύσουμε…

* Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.