Οι παράφρονες!

Πιστεύουν ότι μπορεί να υπάρξει χρηματιστήριο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους. Πιστεύουν ότι εξαφανίζοντας τον ανταγωνισμό θα είναι οι μοναδικοί που θα απολαύσουν τα πλούσια ελέη του καπιταλισμού. Δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι οδηγούν εαυτούς και αλλήλους στην καταστροφή. Με μαθηματική ακρίβεια. Δίχως να αποκλίνουν ενός χιλιοστού από το αποτέλεσμα αυτό και μόνο...

Δημοσιεύθηκε: 7 Σεπτεμβρίου 2004 - 08:58

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Πιστεύουν ότι μπορεί να υπάρξει χρηματιστήριο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους. Πιστεύουν ότι εξαφανίζοντας τον ανταγωνισμό θα είναι οι μοναδικοί που θα απολαύσουν τα πλούσια ελέη του καπιταλισμού.

Δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι οδηγούν εαυτούς και αλλήλους στην καταστροφή. Με μαθηματική ακρίβεια. Δίχως να αποκλίνουν ούτε ένα χιλιοστό από το αποτέλεσμα αυτό και μόνο...

Όταν οι Αμερικανοί κέρδισαν τους Γερμανούς και τους Ιάπωνες στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν τους αφάνισαν από προσώπου γης. Τους έβαλαν και πάλι στο παιγνίδι.

Πολύ απλά διότι χρειάζεται να υπάρχουν παίκτες για να γίνει παιχνίδι. Φανταστείτε ένα παιδί που είναι απόλυτα κυρίαρχο σ΄ ένα γήπεδο ποδοσφαίρου.

Με τις φωνές και τη ρώμη του έχει διώξει όλους τους συνομήλικούς του. Έχει μείνει μόνο του. Θα χαρεί την ”νίκη” του για λίγο, αλλά έπειτα από λίγο θα αρχίσει να βαριέται και να διαμαρτύρεται. Δίχως συμπαίκτες δεν μπορεί να παίξει ποδόσφαιρο...

Οι τραπεζικές ΑΧΕ έχουν κερδίσει ολοκληρωτικά τον πόλεμο με τις ιδιωτικές ΑΧΕ. Σε όλα τα μέτωπα και σε όλα τα επίπεδα. Δεν έχει νόημα να συνεχίζουν μία πολιτική στραγγαλισμού του ανταγωνισμού.

Ευχόμαστε στο σημερινό ραντεβού του κ. Γκαργκάνα με τους τραπεζίτες το θέμα αυτό να αποτελέσει θέμα συζήτησης. Πολύ φοβόμαστε, όμως, ότι δεν θα το δουν όλοι απ΄ αυτή τη σκοπιά. Όχι γιατί δεν θέλουν, αλλά γιατί δεν μπορούν.

Γαλουχημένοι οι περισσότεροι στη γυάλα του κρατισμού, αδυνατούν να καταλάβουν τη σημασία του υγιούς ανταγωνισμού στην ανάπτυξη της οικονομίας. Αδυνατούν να αντιληφθούν ότι τα διαφορετικά μέτρα και σταθμά που έχουν επιβληθεί για τις τραπεζικές και τις ιδιωτικές ΑΧΕ αποτελούν ευθεία καταπάτηση των αρχών του ανταγωνισμού.

Για παράδειγμα, ισχύουν οι ίδιοι κανόνες χρηματοδότησης για τις δικές τους ΑΧΕ και για τις άλλες χρηματιστηριακές εταιρίες; Πώς μπορεί κάποιος που έχει δεσπόζουσα θέση στην αγορά να διαμορφώνει (εφόσον τελικά το κάνει) δύο μέτρα και δύο σταθμά για τους συμμετέχοντες σ’ αυτήν;

Είναι ένα θέμα που αργά ή γρήγορα θα κληθούν να το αντιμετωπίσουν.

Και οι χρηματιστές, από την πλευρά τους, θα πρέπει να μάθουν ότι η εποχή που όλα τα προβλήματα λύνονταν με μυστικούς δείπνους και ”υπόγειες συμφωνίες” έχει παρέλθει οριστικά.

Αν θέλουν να είναι ζωντανό κομμάτι της Σοφοκλέους, θα πρέπει να σοβαρευτούν και να αναλάβουν τις ευθύνες τους.

Ποιος μπορεί να ξεχάσει, άραγε, το γεγονός ότι ομάδα χρηματιστών, η οποία και διατηρούσε προνομιακή σχέση με την εξουσία, προσπάθησε να βρει ασφαλές ”καταφύγιο” στην Αγροτική του κ. Λάμπρου;

Τότε οι τράπεζες ήταν καλές και σήμερα ήταν κακές; Φυσικά και όχι. Τότε οι χρηματιστές έβλεπαν κάποιες τράπεζες ως πιθανά ”δεκανίκια”.

Σήμερα είναι υποχρεωμένοι να αντιληφθούν ότι έχουν και αυτοί συνεισφέρει τα μέγιστα στη δημιουργία αυτού του αρρωστημένου κλίματος.

Όταν προσπαθείς να λύσεις τα όποια προβλήματα έξω και πέρα από τους θεσμούς, είναι παραφροσύνη να εγκαλείς στη συνέχεια τους μέχρι χθες συνομιλητές σου για τη διαμορφωθείσα κατάσταση.

Όσο για την κυβέρνηση; Μας εντυπωσιάζει το γεγονός ότι παρακολουθεί τα δρώμενα ως απλός θεατής. Ή, στην καλύτερη των περιπτώσεων, όπως ένας τροχονόμος που προσπαθεί απλώς και μόνο να ρυθμίσει την κίνηση.

Δεν πρόκειται, κύριοι, για μποτιλιάρισμα, αλλά για ένα σημαντικό θέμα της οικονομίας, το οποίο απαιτεί πρωτοβουλίες.

Η Σοφοκλέους δεν είναι ιπποδρόμιο ούτε ρωμαϊκή αρένα. Είναι ένα χρήσιμο εργαλείο για την ανάπτυξη της οικονομίας και των επιχειρήσεων.

Θανάσης Μαυρίδης

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.