Θεωρίες συνωμοσίας

Οι τράπεζες αποφάσισαν να σφίξουν τα λουριά στη χρηματοδότηση των χρηματιστηριακών εταιριών. Ουδόλως ενδιαφέρει τις αρμόδιες αρχές (π.χ. Επιτροπή Ανταγωνισμού) ότι οι τράπεζες έχουν κάθε συμφέρον να κλείσουν οι μικρομεσαίες ΑΧΕ. Οι ιδιώτες χρηματιστές έχουν πέσει μέσα σε μία μεγάλη παγίδα...

Δημοσιεύθηκε: 3 Σεπτεμβρίου 2004 - 08:58

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Οι τράπεζες αποφάσισαν να σφίξουν τα λουριά στη χρηματοδότηση των χρηματιστηριακών εταιριών. Ουδόλως ενδιαφέρει τις αρμόδιες αρχές (π.χ. Επιτροπή Ανταγωνισμού) ότι οι τράπεζες έχουν κάθε συμφέρον να κλείσουν οι μικρομεσαίες ΑΧΕ. Οι ιδιώτες χρηματιστές έχουν πέσει μέσα σε μία μεγάλη παγίδα...

Μπορείτε να φανταστείτε ένα χρηματιστήριο που θα λειτουργεί μόνο με τραπεζικές ΑΧΕ; Δεν θα είναι χρηματιστήριο. Θα είναι μία κλειστή λέσχη, η οποία θα απευθύνεται σε λίγους και εκλεκτούς.

Ασφαλώς και υπάρχει θέμα ανταγωνισμού, ανεξάρτητα από το αν ουδείς τολμά να αγγίξει αυτό το θέμα. Οι τράπεζες μπορούν να δανείζουν απευθείας τους πελάτες των δικών τους χρηματιστηριακών εταιρειών και ταυτόχρονα να αρνούνται την χρηματοδότηση των ανταγωνιστών τους, ακόμη και με εμπράγματες ασφάλειες!

Για όλη αυτή την κατάσταση έχουν βέβαια ευθύνες οι ιδιώτες χρηματιστές, και κυρίως η ομάδα των παλιών χρηματιστών. Δεν αντιλήφθηκαν έγκαιρα ότι θα άλλαζαν οι κανόνες του παιγνιδιού.

Φοβήθηκαν να προχωρήσουν σε γενναίες επιχειρηματικές πρωτοβουλίες (συγχωνεύσεις) και ταυτόχρονα εγκατέλειψαν πλήρως την ΕΧΑΕ στα χέρια των τραπεζών.

Ο κ. Αντώνης Σαμαράς, σε άρθρο του κατά την προεκλογική περίοδο, έκανε λόγο για ένα new deal στη Σοφοκλέους, με βάση το οποίο θα πρέπει πλέον να συζητάμε γι’ αυτά που μπορούν να κερδίσουν οι επενδυτές και όχι γι’ αυτά που έχουν χάσει. Και επιπλέον θα πρέπει οι τράπεζες να αποδεχθούν και άλλους παίκτες στο παιγνίδι.

Οι τραπεζικές ΑΧΕ μπορούν να είναι ευτυχισμένες και να ανταλλάσσουν μεταξύ τους συγχαρητήριες επιστολές για το 100% του τίποτα, όταν θα μπορούσαν να έχουν το 60% μιας μεγάλης χρηματιστηριακής αγοράς.

Οι ιδιώτες χρηματιστές, από την πλευρά τους, έχουν κάθε δικαίωμα να παίζουν καθημερινά το παιγνίδι της μαρμότας. Να ανοίγουν το γραφείο τους για να ζήσουν μία ημέρα μιζέριας, ακριβώς ίδια με εκείνη που πέρασε.

Μόνο που τα προβλήματα δεν λύνονται με το να χώσει κανείς το κεφάλι του στην άμμο και να προσποιηθεί ότι δεν συμβαίνει κάτι. Χρειάζεται ο καθένας να σταθεί στο ύψος που απαιτούν οι περιστάσεις...

Θανάσης Μαυρίδης

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.