Μαύρα μαντάτα η λευκή απεργία

Μια χώρα για την οποία είναι ακόμη ζητούμενο εάν ξέφυγε από τα νύχια της χρεοκοπίας και η οποία αντλεί σχεδόν το 1/5 του εισοδήματός της από έναν και μόνο τομέα, τον τουρισμό, δεν έχει την πολυτέλεια να τον απαξιώνει.

Δημοσιεύθηκε: 26 Ιουλίου 2010 - 07:50

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Μια χώρα για την οποία είναι ακόμη ζητούμενο εάν ξέφυγε από τα "νύχια" της χρεοκοπίας και η οποία αντλεί σχεδόν το ένα πέμπτο του ετήσιου εισοδήματός της από έναν και μόνο τομέα, τον τουρισμό, δεν έχει την πολυτέλεια να τον απαξιώνει.

Ένας κλάδος, ο οποίος θα μπορούσε να διαδραματίσει καταλυτικό ρόλο για την έξοδο της χώρας από την κρίση, απαξιώνεται.

Απαξιώνεται από τις καθημερινές άτυπες απεργιακές κινητοποιήσεις στις οποίες προχωρούν οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, οδηγώντας εκατοντάδες χιλιάδες ταξιδιώτες, Έλληνες και μη, σε απόγνωση και σε αποστροφή για τη χώρα.

Απαξιώνεται από τις κινητοποιήσεις του ΠΑΜΕ και ελάχιστων ναυτεργατικών σωματείων, που εξοστρακίζουν από τη χώρα μας εταιρίες κρουαζιέρας, οι οποίες θα μπορούσαν να προσφέρουν στην ελληνική οικονομία έσοδα δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ.

Απαξιώνεται, εν τέλει, από την απάθεια που επιδεικνύει η ίδια η κυβέρνηση για τη διάσωση του κλάδου, καταθέτοντας επίμαχα νομοσχέδια, όπως αυτό του υπουργείου Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, στο οποίο αντιδρούν οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, εν μέσω θέρους και στην κορύφωση της τουριστικής περιόδου.

Το ζητούμενο δεν είναι κατά πόσον οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας έχουν δίκιο ή όχι, ή εάν προσδοκούν να καρπωθούν τμήμα των 190 - 200 εκατ. ευρώ που αποτελούν το ετήσιο έσοδο από το Eurocontrol, ή να διατηρήσουν στα επίπεδα των πέντε ή έξι χιλιάδων ευρώ τις αποδοχές τους, ή τελικά εάν πρέπει η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας να παραμείνει ανεξάρτητη ή μη.

Το ζητούμενο σήμερα είναι η Ελλάδα.

Το ζητούμενο είναι η διάσωση της χώρας από τη χρεοκοπία και την οικονομική καταστροφή.

Ας διατυμπανίζει ο φίλτατος κ. Γ. Προβόπουλος ότι "διαβήκαμε τον Ρουβίκωνα" ή ο εξίσου φίλτατος κ. Γ. Παπακωνσταντίνου ότι πάμε καλύτερα και ότι θα τα καταφέρουμε.

Δουλειά τους είναι να στέλνουν μηνύματα αισιοδοξίας.

Η πραγματικότητα όμως σκιαγραφείται καθημερινά από τα επίπεδα της επιτοκιακής ψαλίδας των ελληνικών δεκαετών ομολόγων με τα αντίστοιχα γερμανικά, από τα επίπεδα των ασφάλιστρων κινδύνου έναντι του χρέους που εκδίδει η χώρα μας και από το γεγονός ότι παραμένουμε στη δεύτερη θέση διεθνώς σε ό,τι αφορά τον κίνδυνο χρεοκοπίας, με ποσοστό 55,6%.

Αυτή είναι η πραγματικότητα και από αυτή δεν πρόκειται ποτέ να ξεφύγουμε όσο ανεχόμαστε να παραμένουμε υποζύγια συντεχνιών, οι οποίες λειτουργούν βάσει κοντόφθαλμων και ανεδαφικών κριτηρίων.

Γιατί πρέπει να γονατίσουν οι Έλληνες πολίτες, οι Έλληνες καταναλωτές, από τις επιπτώσεις της επ’ αόριστον απεργιακής κινητοποίησης στην οποία κατέρχονται οι ιδιοκτήτες φορτηγών και βυτιοφόρων Δ.Χ., αντιδρώντας στο άνοιγμα του επαγγέλματός τους;

Γιατί πρέπει να στερέψει η βενζίνη από τα πρατήρια και να βρουν εμπόδιο στις μετακινήσεις τους εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες;

Γιατί πρέπει να ανοίξει για ακόμη μία φορά η πόρτα στην κερδοσκοπία;

Εδώ που ήρθαν τα πράγματα, ο δρόμος δεν έχει επιστροφή.

Ο φίλτατος κ. Προβόπουλος, όταν επισήμανε μιλώντας με τον αντιστοίχως φίλτατο κ. Κ. Παπούλια ότι διαβήκαμε τον Ρουβίκωνα, είχε δίκιο. Μόνο που όταν το 49 π.Χ. ο Ιούλιος Καίσαρας όντως διάβηκε αυτόν τον ιταλικό ποταμό είχε αναφωνήσει "ο κύβος ερρίφθη".

Εμείς θα το αποφασίσουμε, επιτέλους;

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.