Έτσι, δεν «ΠΑΜΕ» πουθενά...

Την ώρα που η Ελλάδα βουλιάζει στην ύφεση, είναι αδιανόητο η κυβέρνηση να παραμένει άπραγη μπροστά στην απαξίωση των ελάχιστων τομέων της οικονομίας που ακόμη ζουν, με ευθύνη μιας δράκας συνδικαλιστών.

Δημοσιεύθηκε: 11 Ιουνίου 2010 - 07:48

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Την ώρα που η Ελλάδα βουλιάζει στην ύφεση, οι επιχειρήσεις κλείνουν η μία μετά την άλλη και ο αριθμός των ανέργων εκτοξεύεται, είναι αδιανόητο η κυβέρνηση να παραμένει άπραγη μπροστά στην απαξίωση των ελάχιστων τομέων της οικονομίας που ακόμη ζουν, με ευθύνη μιας δράκας συνδικαλιστών.

Η ζημία που έχουν επιφέρει οι κινητοποιήσεις των συνδικαλιστών της Πανελλήνιας Ναυτικής Ομοσπονδίας και του ΠΑΜΕ στο εμπόριο, στον τουρισμό και στη ναυτιλία αποτιμώνται πλέον σε δεκάδες εκατομμύρια ευρώ και πλήττουν βαρύτατα τόσο την οικονομική ζωή και το μέλλον του τόπου όσο και τα έσοδα του Δημοσίου.

Μετά τον αποκλεισμό του λιμανιού του Πειραιά και την ταλαιπωρία που επιφύλαξαν για χιλιάδες επιβάτες κρουαζιερόπλοιων, τα οποία είχαν την «απρονοησία» να επιλέξουν την Ελλάδα ως προορισμό τους, οι ναυτεργάτες και οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ κρατούν υπό «ομηρία» δύο πλοία στο λιμάνι της Κορίνθου.

Το ένα από την Τρίτη και το δεύτερο από χθες.

Οι συνδικαλιστές υποστηρίζουν ότι έτσι διαμαρτύρονται για τις συνθήκες εργασίας, τους υπεράριθμους και ανασφάλιστους αλλοδαπούς εργαζομένους, αλλά και την άρση του καμποτάζ.

Ως αποτέλεσμα των ενεργειών τους, όμως, καταλύεται κάθε έννοια έννομης τάξης και δικαίου σε αυτόν τον τόπο.

Τι κι αν με απόφαση του δικαστηρίου Πειραιά τα μέλη της ΠΝΟ υποχρεώνονται να μην εμποδίζουν τον απόπλου των πλοίων;

Τι κι αν στο πρωτοδικείο Κορίνθου η πλοιοκτήτρια εταιρία κατέθεσε μήνυση για παρακώλυση συγκοινωνιών;

Η εκτελεστική εξουσία κωφεύει και η κυβέρνηση περιορίζεται σε εκκλήσεις προς όσους «εμπλέκονται» στον αποκλεισμό των δύο πλοίων να «αναλάβουν τις ευθύνες τους», ειδικά σε μια περίοδο κατά την οποία γίνεται προσπάθεια για την ανάταξη της οικονομίας.

Έτσι, όμως, δουλειά δεν γίνεται...

Με ευθύνη περίπου εκατό ανθρώπων, η εικόνα της χώρας αμαυρώνεται, η οικονομική ζωή πλήττεται και, το χειρότερο από όλα, ο τόπος μας δίνει την αίσθηση κράτους το οποίο δεν κυβερνάται και όπου η κάθε επαγγελματική ή κοινωνική τάξη μπορεί να πράττει όπως βούλεται για τη διεκδίκηση των δίκαιων ή μη αιτημάτων της.

Έως πότε, πια, θα πρέπει να βασιλεύει η ανοχή;

Έως πότε θα επιτρέπεται η κατάλυση ακόμη και των στοιχειωδέστερων δικαιωμάτων και ελευθεριών;

Εν τέλει, ποιος κάνει κουμάντο σε αυτόν τον τόπο;

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.