Περί φιλίας και Σοφοκλέους

Δημοσιεύθηκε: 16 Ιουλίου 2004 - 00:30

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Ένα βασικό κριτήριο για να διαπιστώσουμε αν ο άνθρωπος που έχουμε απέναντί μας είναι άνθρωπος που αξίζει την εμπιστοσύνη μας ή όχι, είναι ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρεται στους φίλους του.

Τους ”πουλάει” στην πρώτη στροφή; Θα έχει άσχημο τέλος ο ίδιος! Γι αυτό, όπου ακούμε για τσακωμούς μεταξύ φίλων και συνεργατών, λαμβάνουμε και τα μέτρα μας!

Πάρτε για παράδειγμα εταιρίες και επιχειρηματικούς ομίλους που οδηγήθηκαν στην καταστροφή. Στις περισσότερες των περιπτώσεων, προηγήθηκε ένας άγριος τσακωμός μεταξύ πρώην φίλων, συνεταίρων και συνεργατών.

Οι έχοντες καλή μνήμη και γνωρίζοντες το παρασκήνιο της αγοράς, μπορούν να θυμηθούν, για παράδειγμα, τι συνέβη πριν από λίγους μήνες μεταξύ των μελών μιας μεγάλης και γνωστής παρέας της Σοφοκλέους. Με τον τρόπο αυτόν ίσως ερμηνεύσουν καλύτερα τα όσα συμβαίνουν σήμερα στο ταμπλό!

Πέρα από το ηθικοπλαστικό σημείο της υπόθεσης (το γνωστό ”όλα εδώ πληρώνονται”) υπάρχει και μία άλλη διάσταση: Στα καλά όλοι μπορούν και θέλουν να διεκδικήσουν κομμάτι στην πίτα της επιτυχίας.

Άλλος λιγότερο και άλλος λιγότερο. Το πικρό ποτήρι, όμως, είναι πικρό και... βαρύ και λίγοι μόνο μπορούν να το σηκώσουν και να πιουν το περιεχόμενό του.

Επί της ουσίας: Ακούτε ότι τσακώθηκε ο τάδε με τον δείνα; Ότι ο τάδε έριξε τον δείνα, τον μέχρι πρόσφατα αδελφικό του φίλο; Δρόμο! Αρχίστε να τρέχετε και πίσω μη κοιτάτε! Τι να πρωτοθυμηθούμε; Την ιστορία των αδελφών Διαμαντή;

Εμείς οι δημοσιογράφοι αντιληφθήκαμε ότι το πράγμα είχε φτάσει σε οριακά σημεία, όταν η αστυνομία ανέλαβε να λύσει τις διαφορές μεταξύ των βασικών μετόχων της εταιρείας.

Για να πάμε και σε πιο πρόσφατες ιστορίες, γνωστός όμιλος της Πληροφορικής και με στενές επαφές με τον δημόσιο τομέα στο παρελθόν, πληρώνει τώρα την αλαζονική συμπεριφορά του προέδρου του προς γνωστούς και φίλους...

Η συμπεριφορά προς φίλους και οι πάσης φύσεως τσακωμοί, είναι όψεις του ίδιου νομίσματος. Κι έχει να κάνει με την ικανότητα των ανθρώπων να διαχειρίζονται τις κρίσεις. Οι περισσότεροι εξ΄ ημών αρνούμαστε να παραδεχτούμε ότι σφάλαμε.

Κι έτσι, συνηθίζουμε να ρίχνουμε το φταίξιμο στους πιο κοντινούς μας. Στους φίλους μας και στους συνεργάτες μας. Υπάρχει, άραγε, πιο ηχηρό καμπανάκι κινδύνου, από την αδυναμία ενός ανθρώπου να τιμήσει τις φιλίες του;

Θανάσης Μαυρίδης

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.