Νέοι κανόνες για ένα νέο Ευρώ

Ίσως, η Γερμανία έχει όντως δίκιο όταν προτείνει να ξαναγραφτεί το βιβλίο κανόνων του Ευρώ. Ούτως ή άλλως, την ώρα της κρίσης, αυτοί αποδείχθηκαν ελλιπείς και μόνον αποφάσεις όπως αυτές της ΕΚΤ «έσωσαν τα προσχήματα».

Δημοσιεύθηκε: 5 Μαΐου 2010 - 05:14

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα.

Την ίδια ώρα που το «φάντασμα» του υπερπληθωρισμού της δεκαετίας του 1930 εμφανίζεται ακόμη ως κυρίαρχο στη σκέψη των Γερμανών πολιτικών, οι οποίοι προφανώς αναλογίζονται τα χρόνια που το ακολούθησαν όταν αντιδρούν σε τυχόν περαιτέρω μέτρα χαλάρωσης της νομισματικής πολιτικής της ΕΚΤ, οι αγορές εξακολουθούν να κατατρέχονται από ένα άλλο «φάντασμα».

Αυτό του διαβόητου ντόμινο χρεοκοπιών σε χώρες της ευρωζώνης.

Ανησυχίες, που απεικονίστηκαν χθες κατά τρόπο ιδιαίτερα έντονο στα χρηματιστηριακά ταμπλό της Ευρώπης αλλά και των ΗΠΑ, καθώς τροφοδοτήθηκαν και από επίσημες προτάσεις, όπως αυτή της Γερμανικής κυβέρνησης σχετικά με την παροχή της δυνατότητας «συντεταγμένου ή ελεγχόμενου χρεοστασίου» σε χώρες μέλη της Ευρωζώνης, με προβλήματα αντίστοιχα με τα ελληνικά.

Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση της κας.Μέρκελ κατόρθωσε με τη στάση της, για δεύτερη συνεχή φορά, μετά τη συστηματική κωλυσιεργία που επέδειξε στην επίτευξη συμφωνίας επί του τρόπου αντιμετώπισης της ελληνικής κρίσης, να σπείρει τον πανικό στις αγορές.

Εάν υπάρχει μια παράμετρος για την οποία το Ευρώ κατόρθωσε να ορθοποδήσει στην πρώτη δεκαετία της ύπαρξής του, αυτή σίγουρα αφορά στην εμπιστοσύνη που εξασφάλισε από το διεθνές επενδυτικό κοινό, το οποίο θεωρούσε ως δεδομένη την ύπαρξη της λεγομένης, «κοινοτικής αλληλεγγύης».

Την πεποίθηση αυτή έρχεται σήμερα να συντρίψει η Γερμανία.

Ας μην έχουμε καμία αμφιβολία ότι η Γερμανία συμφώνησε τελικά να συμμετάσχει στο μηχανισμό στήριξης της Ελλάδας, όχι για τη «διάσωση» της χώρας μας, αλλά μόνον υπό το φόβο αποσταθεροποίησης του Ευρώ και συνεπακόλουθα του οικονομικού πλέγματος επί του οποίου και η ίδια εδράζεται.

Η ίδια επιθυμεί σήμερα το «βιβλίο κανόνων» του Ευρώ να ξαναγραφεί.

Να υιοθετηθούν αυστηρότερες κυρώσεις για όσες χώρες εκτροχιάζονται δημοσιονομικά και να θεσπιστούν ακόμη και μέτρα τουλάχιστον πρόσκαιρης «αποβολής» τους, μέχρις ότου αποκαταστήσουν τα δημόσια οικονομικά τους.

Δίχως αμφιβολία έχει δίκιο. Αν όχι σε ότι αφορά στην αυστηροποίηση, μια έννοια προσφιλή στη Γερμανία, τουλάχιστον σε ότι αφορά στην ανάγκη αναθεώρησης του πλαισίου αυτών των κανόνων.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της ανάγκης υπήρξε και η στάση του επικεφαλής της ΕΚΤ Ζαν Κλόντ Τρισέ, πρόσφατα, να χαλαρώσει τους κανόνες αποδοχής ελληνικών ομολόγων για την παροχή ρευστότητας προς το τραπεζικό σύστημα, ουσιαστικά καταργώντας τους οίκους αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας .

Αντίστοιχα, παρά την σαφή αντίδραση της Γερμανίας, ο διοικητής της ΕΚΤ δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο ακόμη και αγοράς κρατικών ομολόγων, μέσω του τραπεζικού συστήματος, στο πλαίσιο μιας σαφούς κίνησης χαλάρωσης της νομισματικής πολιτικής της ΕΚΤ, η οποία κατά τα φαινόμενα ενδιαφέρεται εκτός από τη διάσωση του Ευρώ και για εκείνην των οικονομιών των χωρών μελών που το απαρτίζουν.

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.