Για την Ελλάδα ρε... γαμώτο!

Ο φίλος μου ο Λευτέρης πήγε χτες στη Λισαβόνα. Άφησε πίσω του γυναίκα, νεογέννητο και δουλειές και έτρεξε κοντά στην Εθνική ομάδα του ποδοσφαίρου. Υπερβολή; Μπορεί! Και ποιος σας είπε ότι δεν χρειαζόμαστε στη ζωή μας την υπερβολή; Ότο σε ευχαριστούμε. Και πού είσαι! Υπάρχει ακόμη εκείνη η κενή θέση στην ΕΧΑΕ!

Δημοσιεύθηκε: 5 Ιουλίου 2004 - 09:01

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Ο φίλος μου ο Λευτέρης πήγε χτες στη Λισαβόνα. Άφησε πίσω του γυναίκα, νεογέννητο και δουλειές και έτρεξε κοντά στην Εθνική ομάδα του ποδοσφαίρου.

Υπερβολή; Μπορεί! Και ποιος σας είπε ότι δεν χρειαζόμαστε στη ζωή μας την υπερβολή; Ότο σε ευχαριστούμε. Και πού είσαι! Υπάρχει ακόμη εκείνη η κενή θέση στην ΕΧΑΕ!

Πριν από είκοσι μέρες δεν υπήρχαν πολλοί που να πιστεύουν ότι θα μπορούσε η Ελλάδα να φτάσει σ’ αυτό το σημείο, και μάλιστα σε ένα ποδοσφαιρικό τουρνουά.

Ο κόσμος λατρεύει τις επιτυχίες και αυτή τη γιόρτασε με όλη του την ψυχή. Δεν είναι σωστό να κατακρίνουμε αυτή τη στάση. Όλοι μας είχαμε ανάγκη αυτό το παραμύθι. Με τα τόσα και τόσα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, δεν μας έκαναν κακό μερικές στιγμές χαράς.

Δεν θα σας μιλήσουμε με πατριωτικές κορώνες, ούτε θα σας πούμε τι μπορούν να κάνουν οι Έλληνες ενωμένοι. Θα σας επισημάνουμε, όμως, ότι η θαυμάσια αυτή ελληνική ποδοσφαιρική ομάδα είναι η ίδια ακριβώς με εκείνη που πριν από δύο χρόνια είχε βαφτιστεί ”εθνική απογοήτευση”.

Τι μεσολάβησε στο μεταξύ; Δουλειά, πειθαρχία, αξιοποίηση του ταλέντου. Με άλλα λόγια, ο Ότο Ρεχάγκελ!

Ο Γερμανός προπονητής πάντρεψε τη γερμανική νοοτροπία του με το μεσογειακό μας ταπεραμέντο. Το αποτέλεσμα το είδαμε όλοι και είναι καιρός να αρχίσουμε να προβληματιζόμαστε γενικότερα. Τόσα χρόνια μας λένε ότι δεν μπορούμε να μοιάσουμε σε πειθαρχία και οργάνωση στους Γερμανούς. Να που μπορούμε!

Η Οργάνωση είναι κάτι που μαθαίνεται. Το ταλέντο, όμως, όχι. Είτε υπάρχει είτε δεν υπάρχει. Δεν μας λείπει το ταλέντο σε όλες τις δραστηριότητες της οικονομικής και κοινωνικής ζωής μας. Αυτό που μας λείπει είναι ένας Ότο...

Κυρίες και κύριοι, η αυλαία του Euro έπεσε. Από σήμερα επιστρέφουμε στα γνωστά μας, τα καθημερινά. Δεν είναι ανάγκη το Euro να γίνει μία καλή ανάμνηση.

Μπορούμε να συνεχίσουμε στον ίδιο ρυθμό. Αρκεί να μην ξεχνάμε ότι το μυστικό της επιτυχίας συνοψίζεται σε τρεις λέξεις: Δουλειά, δουλειά, δουλειά. Είναι ο καλύτερος τρόπος για να αποδείξουμε πόσο αγαπάμε τη χώρα μας και τους εαυτούς μας τους ίδιους. Για την Ελλάδα ρε... γαμώτο!

Θανάσης Μαυρίδης

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.