Το ευρώ τιμή δεν έχει…

Γιατί πρέπει το μόρφωμα που λέγεται σήμερα «Οικονομική και Νομισματική Ένωση» να είναι τόσο ατελές και το ευρώ να έχει άλλη τιμή στο τραπεζικό γκισέ της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Ισπανίας ή της Γερμανίας;

Δημοσιεύθηκε: 1 Απριλίου 2010 - 07:46

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Ίσως, όπως υποστηρίζει η Κομισιόν, η Ελλάδα όντως να αποτελεί «μία κατηγορία από μόνη της» στην ευρωζώνη, σε ό,τι αφορά την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας της.

Οι περίφημες διαρθρωτικές αλλαγές και το άνοιγμα των αγορών, εξάλλου, ουδέποτε έγιναν πραγματικότητα για τη χώρα μας, στην οποία εξακολουθεί να δεσπόζει ως «παντοκράτωρ» το κράτος.

Όμως, για το κρίσιμο ζήτημα της ανταγωνιστικότητας, η φιλτάτη Κομισιόν ουδέποτε μας εξήγησε τους λόγους για τους οποίους οι ελληνικές -ιδιωτικές- επιχειρήσεις πρέπει να δανείζονται ακριβότερα από τις αντίστοιχες γερμανικές, γαλλικές ή λοιπές της ευρωζώνης.

Γιατί πρέπει το μόρφωμα που λέγεται σήμερα «Οικονομική και Νομισματική Ένωση» να είναι τόσο ατελές και το ευρώ να έχει άλλη τιμή στο τραπεζικό γκισέ της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Ισπανίας ή της Γερμανίας;

Γιατί πρέπει τόσο βάναυσα να ταλαιπωρεί και τον ιδιωτικό τομέα ο ελληνικός δημοσιονομικός ξεπεσμός, όταν το νόμισμα με το οποίο δανείζεσαι είναι το ίδιο με του ανταγωνιστή σου;

Όταν δανείζεσαι για να επενδύσεις στη βιομηχανία, στις υπηρεσίες ή αλλού, όπως πράττουν οι επιχειρηματίες, και το κόστος δανεισμού σου στην Ελλάδα είναι το διπλάσιο απ' ό,τι στη Γερμανία, τότε είσαι από την αφετηρία «καμένος».

Τότε η περίφημη ανταγωνιστικότητά σου φεύγει κατευθείαν από το «παράθυρο» και δεν χρειάζεται καμία Κομισιόν για να σου εξηγήσει πώς και γιατί έγινε αυτό.

Θα θέσετε ίσως το εύλογο ερώτημα: μα γιατί οι Έλληνες επιχειρηματίες δεν δανείζονται από τις τράπεζες της Φρανκφούρτης ή του Μιλάνου ή του Παρισιού; Απαγορεύεται;

Ασφαλώς όχι, αλλά στην πράξη, έτσι όπως είναι στημένο το «μαγαζί» που λέγεται ευρωζώνη, εξακολουθεί να εμπεριέχει παραμέτρους όπως ο «κίνδυνος χώρας» και στην πράξη αποθαρρύνει τα κατά τόπους πιστωτικά ιδρύματα από την παροχή χορηγικών προϊόντων σε άλλες χώρες, πλην αυτής όπου εδρεύουν.

Θα πείτε ίσως ότι το ίδιο δεν συμβαίνει με τις επενδυτικές τους δραστηριότητες, τις οποίες απλόχερα προσφέρουν σε οποιαδήποτε χώρα της ευρωζώνης και εάν εδρεύουν, αλλά για την απάντηση σε αυτό το ερώτημα θα σας παραπέμψω στις ίδιες τις τράπεζες…

Το γεγονός, όπως και να το εξετάσει κανείς, παραμένει ένα. Η Ελλάδα δεν έχει ως νόμισμά της το ευρώ. Και εάν νομίζει ότι το έχει, αυτό συμβαίνει μόνον κατ’ επίφαση. Ονομαστικά και μόνον.

Στην πραγματικότητα το νόμισμά μας φέρει μεν το ίδιο όνομα με εκείνο της ευρωζώνης, αλλά στην πραγματικότητα είναι μόνον διασυνδεδεμένο με αυτό (pegged currency).

Για την ακρίβεια, φέρει μόνον τα αρνητικά στοιχεία αυτής της διασύνδεσης, αφού εάν ήταν όχι μόνον στο όνομα αλλά και στην πράξη διασυνδεδεμένο, τότε θα μπορούσαμε να το υποτιμήσουμε και να λήξει η παρούσα κρίση.

Ούτε όμως αυτό μπορούμε να κάνουμε…

Τώρα, σε ό,τι αφορά τις περιβόητες διαρθρωτικές αλλαγές, ναι, αυτές έπρεπε να είχαν γίνει χθες. Αλλά αυτό είναι κάτι που από πολλού χρόνου γνωρίζουμε…

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.