Oταν τα πεντοχίλιαρα ήταν πετσετάκια!

Το 1993 οι παλιοί παίκτες της αγοράς ήταν ήδη σοβαρά ”κτυπημένοι”. Πολλοί απ’ αυτούς δεν είχαν λεφτά να αγοράσουν ένα πακέτο τσιγάρα, όταν το 1990 σκορπούσαν τα πεντοχίλιαρα σαν να ήταν πετσετάκια! Και φτάσαμε στο 1999. Οι ”χρεοκοπημένοι” αναστήθηκαν ως νέοι Λάζαροι και άρχισαν και πάλι να γλεντούν με την ψυχή τους. Η ζωή κάνει κύκλους...

Δημοσιεύθηκε: 30 Ιουνίου 2004 - 09:00

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Το 1993 οι παλιοί παίκτες της αγοράς ήταν ήδη σοβαρά ”κτυπημένοι”. Πολλοί απ’ αυτούς δεν είχαν λεφτά να αγοράσουν ένα πακέτο τσιγάρα, όταν το 1990 σκορπούσαν τα πεντοχίλιαρα σαν να ήταν πετσετάκια! Τα χρέη ”έτρεχαν” και δεν υπήρχε άλλο αίμα στις φλέβες για να τρέξει.

Και φτάσαμε στο 1999. Οι ”χρεοκοπημένοι” αναστήθηκαν ως νέοι Λάζαροι και άρχισαν και πάλι να γλεντούν με την ψυχή τους. Η ζωή κάνει κύκλους. Το θέμα είναι να παραμείνει κανείς στις επάλξεις μέχρι να αλλάξει η ρότα...

Με τον καιρό τείνουμε να πιστέψουμε αυτό που είχε πει ο Αντρέ Κοστολάνι: ”Τα μόνα λεφτά που έμειναν από τις αγορές είναι εκείνα που δαπανήθηκαν για να γιορτάσουμε τις χρηματιστηριακές μας νίκες”!

Παρατηρώντας κανείς τις αγορές σε βάθος χρόνου βλέπει ότι υπάρχουν μικροί και μεγάλοι κύκλοι. ”Μακρινές ιστορίες” θα πουν εκείνοι που αυτοί τη στιγμή έχουν καεί στον χυλό. Κι όμως! Δεν είναι έτσι!

Συνήθως πουλάμε στα κάτω, στη φάση της πλήρους απαξίωσης, και αγοράζουμε στα πάνω, όταν φουσκώνουν τα μυαλά μας από αισιοδοξία. Κάνουμε ό,τι ακριβώς χρειάζεται για να χάσουμε!

Ας προσπαθήσουμε να δούμε τα πράγματα από μια απόσταση. Άλλωστε, έχουμε ζήσει και άλλες περιόδους απαξίωσης.

Είναι πολύ δύσκολο να πάει κανείς κόντρα στα συναισθήματά του, στους φόβους του. Δεν είναι εύκολο να αγοράζει στα κάτω και να πουλάει στα πάνω, όσο εύκολο και αν ακούγεται στα λόγια.

Όσοι αποσύρθηκαν από το χρηματιστηριακό παιγνίδι το 1995 και έριξαν μαύρη πέτρα πίσω τους, το μετάνιωσαν πικρά στη συνέχεια. Κι υπήρξαν κι άλλοι που μετανιωμένοι επέστρεψαν στην αγορά το 1999, για να το μετανιώσουν δύο φορές στη συνέχεια.

Δεν ξέρουμε αν θα ξανάρθει 1999 ή πόσο καιρό ακόμη η αγορά θα βρίσκεται στον αστερισμό της απαξίωσης. Πιστεύουμε, όμως, ότι θα έρθει και πάλι η εποχή που οι τιμές των μετοχών θα βρίσκονται σε υψηλότερα επίπεδα τιμών από εκείνα που χαρακτηρίζουμε σήμερα ως fair.

Σίγουρα σε τιμές υψηλότερες της ονομαστικής τιμής της μετοχής. Εφόσον, φυσικά, πρόκειται για υπαρκτές και κερδοφόρες εταιρείες. Στο μεταξύ οι τιμές των μετοχών μπορεί να υποχωρήσουν κι άλλο.

Αυτό δεν το ξέρει κανείς. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι το χρηματιστηριακό άθλημα μοιάζει με τον μαραθώνιο. Δεν είναι για αθλητές μικρών αποστάσεων. Χρειάζεται αντοχή και υπομονή...

Θανάσης Μαυρίδης

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.