Πάρτε μέτρα, αλλά όχι και την ελπίδα

Δημοσιονομική προσαρμογή και μέτρα λιτότητας σε καιρό ύφεσης οδηγούν σε βάθυνσή της και σε βέβαιη κοινωνική αναταραχή. Μόνη οδός αποφυγής της η ανάπτυξη και η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο…

Δημοσιεύθηκε: 4 Φεβρουαρίου 2010 - 07:48

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Σε μία κρατικοδίαιτη οικονομία όπως η ελληνική, η επιβολή μέτρων λιτότητας και η μείωση των δημοσίων δαπανών, όσο απαραίτητες και εάν είναι για την αντιμετώπιση των σημερινών δημοσιονομικών προβλημάτων, δεν μπορούν παρά να οδηγήσουν σε βάθυνση της οικονομικής ύφεσης.

Μικρότερο διαθέσιμο εισόδημα για δημοσίους αλλά και ιδιωτικούς υπαλλήλους συνεπάγεται ευλόγως μείωση της ζήτησης και οδηγεί σε ακόμη μεγαλύτερη συρρίκνωση της οικονομικής δραστηριότητας.

Γεγονός με προφανείς πολλαπλασιαστικές επιδράσεις για το σύνολο της οικονομίας και του παραγόμενου ΑΕΠ.

Υπό το πρίσμα αυτό και με δεδομένη την αύξηση των έμμεσων φόρων, αυτών δηλαδή που σχετίζονται με την κατανάλωση, όπως ο φόρος στα καύσιμα, αλλά και την υιοθέτηση σκληρών πλην αναγκαίων μέτρων, όπως η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, η χώρα είναι περίπου βέβαιο ότι οδεύει προς έναν νέο γύρο κοινωνικής αναταραχής.

Ήδη, μετά την ΑΔΕΔΥ, η οποία έχει εξαγγείλει 24ωρη απεργία για τις 10 Φεβρουαρίου, και η ΓΣΕΕ ανακοίνωσε απεργία για τις 24 του μηνός, ενώ αποχώρησε και από τον διάλογο για το ασφαλιστικό ζήτημα.

Ίσως πρόκειται για κινητοποιήσεις για την "τιμή των όπλων", ίσως όμως και όχι.

Η κλιμάκωσή τους θα εξαρτηθεί κυρίως από δύο παράγοντες:

Πρώτον, όπως υποστήριξε και χθες η στήλη, από την εμπέδωση αισθήματος ισονομίας και κοινωνικής δικαιοσύνης από τους πολίτες, ότι το βάρος αντιμετώπισης της κρίσης και των πρόσθετων μέτρων θα το επωμιστούν όλοι και όχι οι "συνήθεις ύποπτοι", μισθωτοί και συνταξιούχοι και, δεύτερον, ότι υπάρχει ελπίδα για φώς στην άκρη του τούνελ στο τέλος της διαδικασίας αυτής.

Το ΠΑΣΟΚ, ανεξαρτήτως της έντονης φθοράς που είχε υποστεί η προηγούμενη κυβέρνηση, εξελέγη να κυβερνήσει κυρίως επειδή συμπεριέλαβε την έννοια της "ελπίδας" στη ρητορική του, τονώνοντας τη λαϊκή επιθυμία για ένα καλύτερο αύριο.

Αν και πλέον εμφανίζεται να υιοθετεί, αν όχι σκληρότερα, τουλάχιστον αντίστοιχα μέτρα αυστηρής λιτότητας με εκείνα που περιείχε η προεκλογική ατζέντα της Ν.Δ., το μήνυμα της "ελπίδας" πρέπει να παραμείνει, αν μη τι άλλο, για την εξασφάλιση εύφορου εδάφους ώστε να υλοποιηθεί ομαλά η παρούσα δημοσιονομική προσαρμογή.

Εάν εξαιρέσουμε τη λεγόμενη "βαριά βιομηχανία" του τόπου, ήτοι τον τουριστικό κλάδο, που συνεισφέρει ποσοστό της τάξης του 18% του ΑΕΠ και η πορεία του οποίου είναι λίγο-πολύ προδιαγεγραμμένη για φέτος, μία από τις ελάχιστες αναπτυξιακές ελπίδες που διαθέτει ακόμη η χώρα μας ακούει στο όνομα "ΕΣΠΑ".

Το πολυδιαφημισμένο αυτό αναπτυξιακό πρόγραμμα, που βρίσκεται στα χέρια της αρμόδιας υπουργού κ. Λ. Κατσέλη αλλά και του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, ίσως είναι η μόνη ελπίδα αποφυγής των χειρότερων σεναρίων περί κοινωνικής αναταραχής στην Ελλάδα.

Θα φανούν αμφότεροι αντάξιοι των περιστάσεων;

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.