Δανεισμός με όρους ήττας από Ελλάδα

Η έκδοση 5ετούς ομολογιακού 5 δισ., μέσω ιδιωτικής τοποθέτησης ή κοινοπραξίας τραπεζών, αποτελεί προφανή ομολογία ήττας. Τόσο για τις δυνατότητες να δανειστούμε όσο και για το κόστος που θα επωμιστούμε.

Δημοσιεύθηκε: 22 Ιανουαρίου 2010 - 07:56

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα.

Η επικείμενη, άμεση από ό,τι πληροφορούμεθα, έκδοση πενταετούς ομολογιακού δανείου ύψους 5 δισ. ευρώ εκ μέρους της Ελλάδας, μέσω κοινοπραξίας τραπεζών ή ιδιωτικής τοποθέτησης (private placement) ομίλου τραπεζών ή μέ, με επιτόκιο αναφοράς το Libor πλέον περιθωρίου 310 - 320 μονάδων βάσης, ίσως λύνει τις βραχυπρόθεσμες ταμειακές ανάγκες του Δημοσίου.

Αποτελεί ωστόσο μια σαφή ομολογία ήττας εκ μέρους ενός κράτους το οποίο δέχεται να πληρώνει 120 εκατ. ευρώ ετησίως ως επιπλέον κόστος δανεισμού, βαρύνοντας έτσι τη συγκεκριμένη «υποχρέωση» με επιπρόσθετο κόστος συνολικά 600 εκατ. ευρώ, αντί να κάνει ό,τι πρέπει ή εν τέλει ό,τι μπορεί για τη μείωσή του.

Αποτελεί αντίστοιχα σαφή ομολογία ήττας, καθώς εμφανίζει τη χώρα μας αδύναμη να προχωρήσει, υπό το παρόν αρνητικό κλίμα, σε ανοικτή δημοπρασία για την πώληση των ομολόγων της.

Αντί να προχωρήσει σε γενναία μείωση του σκέλους των δαπανών του προϋπολογισμού, κατά περίπου 30%, όπως ζητούσαν οι δανειστές της, η κυβέρνηση εμφανίζεται να λαμβάνει μέτρα αμφιβόλου αποτελεσματικότητας, που οδηγούν είτε σε σημαντικό πρόβλημα τον τραπεζικό τομέα της χώρας είτε στη διαφυγή μέρους του αποταμιεύματος στο εξωτερικό.

Αποταμιεύματος το οποίο δεν φεύγει από τη χώρα από τον φόβο της φορολόγησης, αλλά της κατάρρευσης.

Μιας κατάρρευσης που εμφανίζεται ολοένα και πιο κοντά, δεδομένης της αδυναμίας της κυβέρνησης να πείσει όχι μόνον ότι μπορεί αλλά και ότι θέλει να προχωρήσει σε εξυγίανση των δημοσίων οικονομικών.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα της διαδικασίας αυτής υπήρξε άλλωστε χθες η αποσπασματική ανακοίνωση, διά στόματος κ. Θ. Πάγκαλου, της πρόθεσής της να συγχωνεύσει ή και να καταργήσει ΔΕΚΟ, υπηρεσίες και οργανισμούς που σήμερα υπολειτουργούν, δίχως παράλληλα να δώσει στη δημοσιότητα το ακριβές όφελος που θα προκύψει για τον κρατικό προϋπολογισμό από την ενέργεια αυτή.

Τι συνέργειες θα υπάρξουν; Ποιο θα είναι το οικονομικό αποτέλεσμα αυτής της πράξης;

Πού είναι τα νούμερα που τόσο προσδοκούν να δουν αυτοί που κρατούν σήμερα στα χέρια τους τα 2/3 του συνολικού χρέους της χώρας και ζημιώνονται καθημερινά από την εκτόξευση των spreads των ελληνικών ομολόγων έναντι των γερμανικών και του κόστους ασφάλισης κινδύνου (CDS);

Την ίδια ώρα, το νομοσχέδιο περί υπερχρεωμένων νοικοκυριών, της κ. Λ. Κατσέλη, είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει σε σημαντικά προβλήματα τη διαδικασία τιτλοποιήσεων δανείων, στην οποία είναι αναγκασμένες να στραφούν οι ελληνικές τράπεζες, ενόψει της αυστηροποίησης των κανόνων βάσει των οποίων αντλούν ρευστότητα από την ΕΚΤ.

Εξέλιξη η οποία θα έχει άμεσες επιπτώσεις στο επίπεδο της πιστωτικής επέκτασης στη διάρκεια του έτους, καθώς οι τράπεζες κινδυνεύουν να βρεθούν… χωρίς λεφτά, αφού από τη μία φυγαδεύονται οι αποταμιεύσεις και από την άλλη δεν μπορούν να τιτλοποιήσουν τις χορηγήσεις που έχουν ήδη κάνει και άρα να αντλήσουν έτσι νέα ρευστότητα.

Και όλα αυτά εν μέσω οικονομικής ύφεσης.
Την ώρα, δηλαδή, που το μόνο το οποίο χρειάζεται για να αναζωογονηθεί η οικονομία είναι χρήμα.

Είναι πολύ αργά να αποδίδουμε ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση στους «προηγούμενους», οι οποίοι και αυτοί ελάχιστα έκαναν για να αμβλύνουν τις επιπτώσεις των αμαρτιών που και οι ίδιοι κληρονόμησαν.

Το δείγμα γραφής είναι ήδη ορατό.

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.