Ανία, πενία και ευρωεκλογές!

Δημοσιεύθηκε: 11 Ιουνίου 2004 - 08:58

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Είναι οι πιο βαρετές εκλογές που έχουμε ποτέ κληθεί να συμμετέχουμε. Δεν ξέρουμε αν το έχετε καταλάβει, αλλά σε δύο μέρες ψηφίζουμε για την Ευρωβουλή! Πιστεύουμε ότι το μήνυμα αυτών των εκλογών έχει βγει πριν μετρηθούν καν τα κουκιά στις κάλπες. Βαριόμαστε. Βαριόμαστε αφόρητα!

Οι πολιτικές ηγεσίες καλά θα κάνουν να αρχίσουν να αντιλαμβάνονται ότι ο κόσμος είναι πολύ αγριεμένος. Λίγο ακόμη θέλει για να αρχίσει να παίρνει τους πάντες με τις πέτρες.

Ποιος μπορεί να ζήσει σήμερα με έναν μηνιαίο μισθό της τάξης των 600 –800 ευρώ τον μήνα; Πρόκειται για κατάσταση λιμοκτονίας. Κι ενώ ο καθένας έχει το πρόβλημά του, είναι υποχρεωμένος να βλέπει στην τηλεόραση τους πολιτικούς ηγέτες να τσακώνονται για το ποιος έχει κάνει τα... δημόσια έργα!

Λες και έβγαλαν ο Παπανδρέου ή ο Καραμανλής τα λεφτά από την τσέπη τους για να γίνουν οι δρόμοι.

Υπάρχει κοινωνικό πρόβλημα και μάλιστα μεγάλο. Η Νέα Δημοκρατία επένδυσε πολιτικά σ’ αυτό το γεγονός. Ο κόσμος τής έχει δώσει πίστωση χρόνου. Όχι όμως και λευκή επιταγή! Κι ούτε μπορεί να περιμένει απεριόριστα. Ούτε ακόμη έχει το δικαίωμα κανείς να τον βγάζει τρελό!

Διακόσιες πενήντα χιλιάδες συμβασιούχοι περίμεναν να μονιμοποιηθούν. Αυτό τους είπαν, αυτό ακούσαμε όλοι. Σήμερα υποστηρίζουν ότι δεν το είπαν ακριβώς έτσι, αλλά εννοούσαν εκείνους που καλύπτουν μόνιμες και διαρκείς ανάγκες.

Πού το λέγατε, μωρέ! Μεταξύ σας; Κι έχετε το ψυχικό σθένος να λέτε κατάμουτρα σ’ αυτούς τους ανθρώπους ότι έπαθαν όλοι μαζική παράκρουση; Μπράβο σας!

Αλλά και οι κύριοι της αντιπολίτευσης έχουν πάρει φόρα και δεν ξέρουν τι λένε. Συμπεριφέρονται λες και δεν τους τιμώρησε σκληρά ο κόσμος πριν από τρεις μήνες.

Σαν να μη συνέβη τίποτα, σαν να έχουμε χάσει άπαντες τη μνήμη μας. Λες και η πολιτική Καραμανλή των τριών αυτών μηνών είναι υπεύθυνη για τα χάλια μας. Είναι να τρελαίνεσαι!

Τι να ακούσουμε λοιπόν και για ποιον λόγο θα πρέπει να πάμε να ψηφίσουμε; Μόνο ως αγγαρεία μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτές τις εκλογές.

Ο Σεπτέμβριος δεν είναι μακριά. Το επόμενο φθινόπωρο είναι το τελευταίο όριο υπομονής που έχει θέσει ο λαός. Μέχρι τότε άπαντες έχουν πίστωση χρόνου.

Να σας θυμίσουμε όμως τι έλεγε ο μεγάλος Αντρέ Κοστολάνι, όταν στη Γερμανία την περασμένη δεκαετία έπεφτε ο πληθωρισμός και ανέβαινε η ανεργία.

Καλούσε, λοιπόν, τους τραπεζίτες να εγκαταλείψουν την τεχνοκρατική αντίληψή τους και να μη ρίχνουν όλο το βάρος των προσπαθειών τους στην καταπολέμηση τους ”τέρατος” του πληθωρισμού. Το ”τέρας” αυτό ήταν στα βιβλία. Οι άνεργοι όμως ήταν ένα πραγματικό γεγονός. Ήταν στον δρόμο.

Κι έλεγε ο Αντρέ ότι δεν πειράζει να έχουμε και λίγο παραπάνω πληθωρισμό, αρκεί να έχουμε και ευτυχισμένους πολίτες.

Θανάσης Μαυρίδης

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.