Αναμένοντας (ακόμη) την... ”Αλλαγή”

Η έκδηλη προσπάθεια μιας διετίας, να εκβιάσουμε την (επ)άνοδο της Σοφοκλέους, αντικατοπτρίζει την αδυναμία μας να προσαρμοσθούμε στο νέο περιβάλλον και την προσκόλλησή μας σε ”κεκτημένα” που έχουν προ πολλού πάψει να υφίστανται!

Δημοσιεύθηκε: 19 Απριλίου 2002 - 09:04

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Η χρήση αυτής της πολιτικά φορτισμένης λέξης στον τίτλο του κειμένου δεν είναι τυχαία. Στην ουσία το πρόβλημα της οικονομίας αλλά και της αγοράς, παραμένει ”πολιτικό”, τουλάχιστον με την ευρεία έννοια του όρου.

Για την ακρίβεια έχει πρωτίστως να κάνει με νοοτροπίες, αντιλήψεις και πρακτικές. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση εμφανίζονται να προτάσσουν το πολιτικό κόστος και το κομματικό συμφέρον. Οι παράγοντες της αγοράς αμφισβητούν τις αρχές, ενώ ταυτόχρονα υποσκάπτουν σε κάθε ευκαιρία, τον άμεσο ή έμμεσο ”ανταγωνιστή” τους. Αδιαφορώντας στην πορεία, για την αγορά υπέρ της οποίας ”κόπτονται”.

Οι ίδιοι οι πολίτες (είτε ως εργαζόμενοι είτε ως επενδυτές είτε στο τέλος τέλος ως... ψηφοφόροι) προτάσσουμε το ατομικό μας συμφέρον καυτηριάζοντας ταυτόχρονα για τις ίδιες πρακτικές, όλους τους... υπόλοιπους.

Το περίεργο είναι οτι ουδείς φαίνεται να αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα της περίστασης. Ολίγο χρονικό διάστημα μετά την ένταξή μας στην ΟΝΕ, η προσπάθεια της χώρας να εκσυγχρονισθεί (καμία σχέση με την γνωστή κομματική χρήση του όρου) φαίνεται ξεκάθαρα οτι κάνει ”κοιλιά”.

Οι μακροοικονομικοί δείκτες αποτυπώνουν αυτή την ”κούραση”, αλλά και την αδυναμία του δημοσίου να ελέγξει τα οικονομικά του. Τα αποτελέσματα των επιχειρήσεων δείχνουν καθαρά οτι η αξιοποίηση των κεφαλαίων που αντλήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια ”πάσχει”. Οι ίδιοι οι υποτιθέμενοι επενδυτές έγιναν πάλι... καταθέτες, φέρνοντας στο νου τους ”ραντιέρηδες” μιας άλλης εποχής.

Κι όλοι μαζί δείχνουμε ξεκάθαρα οτι αναζητούμε την ”προστασία” των ”κεκτημένων” μας , ωσάν να μην άλλαξε η εποχή. Εκεί βρίσκεται και η ουσία του προβλήματός μας.

Κατόπιν της ένταξης στην ευρωζώνη, η... ”Αλλαγή” έχει ήδη επέλθει! Εμείς αδυνατούμε ακόμη να πιστέψουμε οτι μάλλον δεν θα είναι τόσο ευχάριστη και εύκολη όσο ενδεχομένως νομίζαμε.

Είτε μας αρέσει είτε όχι, είμαστε πλέον ένα κομμάτι της διεθνοποίησης και του παγκοσμιοποιημένου ανταγωνισμού, ενώ στα πλαίσια της ευρωζώνης αποτελούμε μια ολίγον ”απείθαρχη” και ενίοτε ”ενοχλητική”... περιφέρεια!

Μόνον εμείς εξακολουθούμε να πιστεύουμε οτι είμαστε ”ο ομφαλός της γής”. Καιρός λοιπόν να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα, αντί να προσπαθούμε να εκβιάσουμε καταστάσεις.

Διότι τι άλλο κάνουμε τα τελευταία δύο χρόνια από το να προσπαθούμε -ανεπιτυχώς- να ”εκβιάσουμε” την... άνοδο της Σοφοκλέους, όλοι μαζί, από τις αρχές και την κυβέρνηση, ως τον τελευταίο μικροεπενδυτή;

Και στην ουσία απλά... κοροϊδευόμαστε, ψάχνοντας τα Ταμεία, τους ξένους θεσμικούς, τη ”μεγάλη συγχώνευση”, ή τέλος πάντων κάποιο ”μέτρο” που ως μαγικό ραβδί θα ικανοποιήσει την επιθυμία μας.

Γ. Παπ.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.